Οι διατροφικές διαταραχές σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ατόμων με διαβήτη να αναπτύξουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια – μια κατάσταση που μπορεί να προκαλέσει τύφλωση εάν δεν αντιμετωπιστεί – σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Diabetes and Metabolic Disorders.
Ο διαβήτης χαρακτηρίζεται από υψηλές συγκεντρώσεις γλυκόζης στο αίμα, οι οποίες με τη σειρά τους μπορούν να οδηγήσουν σε βλάβη των ιστών σε διάφορα μέρη του σώματος, συμπεριλαμβανομένης της καρδιάς, των ποδιών και των ματιών. Η πιο συχνή οφθαλμοπάθεια μεταξύ των ατόμων με διαβήτη είναι η αμφιβληστροειδοπάθεια, όπου οι μικροαγγειακές αλλαγές στον αμφιβληστροειδή μπορεί να οδηγήσουν σε προβλήματα όρασης και ακόμη και τύφλωση. Ο κίνδυνος διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας επηρεάζει άτομα με όλους τους τύπους διαβήτη.
Ακαδημαϊκοί από το Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin (ARU) συνδύασαν δεδομένα από διάφορες μελέτες, με συνολικά περισσότερους από 1.100 συμμετέχοντες, και διαπίστωσαν ότι τα άτομα με διαβήτη που αξιολογήθηκαν ότι είχαν διατροφική διαταραχή ήταν 2,94 φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, σε σύγκριση με άτομα με διαβήτη που δεν είχαν διατροφική διαταραχή.
Οι διατροφικές διαταραχές που εξετάστηκαν στη μελέτη περιελάμβαναν τη νευρική ανορεξία, μια κατάσταση όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να κρατήσουν το βάρος τους όσο το δυνατόν χαμηλότερο μειώνοντας την πρόσληψη τροφής ή ασκούμενοι πάρα πολύ, και τη νευρική βουλιμίας, όπου ένα άτομο προσπαθεί να αποβάλει τα τρόφιμα από το σώμα είτε με εμετό είτε χρησιμοποιώντας καθαρτικά.
Ο επικεφαλής συγγραφέας Mike Trott, Βοηθός Έρευνας για το Ινστιτούτο Έρευνας Όρασης και Ματιών (VERI) της ARU, δήλωσε: «Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορούν να υποχωρήσουν ή να επιταχύνουν την εξέλιξη της αμφιβληστροειδοπάθειας σε άτομα που ζουν με διαβήτη. Αυτά περιλαμβάνουν σωματική δραστηριότητα, η οποία σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο, και υψηλή αρτηριακή πίεση, η οποία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο.
“Η αναθεώρησή μας διαπίστωσε μια σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ παθολογικών διατροφικών διαταραχών και του κινδύνου διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Ο πιο πιθανός λόγος για αυτό είναι ο ανεπαρκής έλεγχος των επιπέδων σακχάρου στο αίμα λόγω ασυνεπούς πρόσληψης τροφής ή ότι οι άνθρωποι σκόπιμα δεν λαμβάνουν ινσουλίνη ως τακτική διαχείρισης βάρους. Η ινσουλίνη επιτρέπει τη μετατροπή της γλυκόζης στη ροή του αίματος σε ενέργεια και στη συνέχεια να χρησιμοποιείται από το σώμα.
«Οι επαγγελματίες που εργάζονται με άτομα με διαβήτη θα πρέπει να παρακολουθούν στενά τις διατροφικές συμπεριφορές, έτσι ώστε οποιαδήποτε μη φυσιολογική διατροφική συμπεριφορά να μπορεί να αντιμετωπιστεί γρήγορα για να μειωθεί ο κίνδυνος διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας και επακόλουθης τύφλωσης στην περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί».
