Η ζάχαρη κάνει τα τρόφιμα πιο γευστικά προσφέροντας ευχαρίστηση στον ουρανίσκο.
Αν περάσατε μια μοναχική νύχτα στο σπίτι τρώγοντας σοκολάτες ή/και παγωτό, δεν πρέπει να αισθάνεστε ένοχοι. Αυτό συμβαίνει επειδή η μοναξιά μπορεί να προκαλέσει έντονη επιθυμία για ζάχαρη, όπως διαπίστωσε μια νέα μελέτη.
Οι ερευνητές, που δημοσίευσαν τη μελέτη στο JAMA Network Open, συνέδεσαν τη χημεία του εγκεφάλου όσων απομονώνονται κοινωνικά με την κακή ψυχική υγεία, την αύξηση του σωματικού βάρους, τη γνωστική έκπτωση και τις χρόνιες ασθένειες όπως ο διαβήτης τύπου 2 και η παχυσαρκία.
«Ενώ είναι διαπιστωμένο ότι η παχυσαρκία συνδέεται με την κατάθλιψη και το άγχος και ότι η αδηφαγία θεωρείται ότι είναι ένας μηχανισμός αντιμετώπισης της μοναξιάς, ήθελα να παρατηρήσω τα μονοπάτια του εγκεφάλου που σχετίζονται με αυτά τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Arpana Gupta, Ph.D., αναπληρώτρια καθηγήτρια και διευθύντρια του Κέντρου Νευροβιολογίας του Στρες και της Ανθεκτικότητας G. Oppenheimer στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες.
Οι ερευνητές διερεύνησαν πώς μεταβάλλεται η χημεία του εγκεφάλου και πώς επεξεργάζεται τις ενδείξεις τροφής με βάση το κοινωνικό περιβάλλον σε 93 προεμμηνοπαυσιακές συμμετέχουσες. Τα ευρήματά τους αποκάλυψαν ότι όσες βίωναν μοναξιά ή απομόνωση είχαν υψηλότερο ποσοστό σωματικού λίπους και εμφάνιζαν κακές διατροφικές συμπεριφορές, όπως εθισμό στο φαγητό και ανεξέλεγκτη κατανάλωση τροφής.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μαγνητικές τομογραφίες για να παρακολουθήσουν τον τρόπο με τον οποίο οι συμμετέχουσες ανταποκρίνονταν σε αφηρημένες εικόνες γλυκών και αλμυρών τροφίμων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εκείνες που βίωσαν την απομόνωση είχαν τη μεγαλύτερη δραστηριότητα σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου που παίζουν βασικό ρόλο στην επιθυμία για ζάχαρη. Οι ίδιες συμμετέχουσες παρουσίασαν χαμηλότερη αντίδραση σε περιοχές που σχετίζονται με τον αυτοέλεγχο.
«Η κοινωνική απομόνωση μπορεί να προκαλέσει πόθο για φαγητό παρόμοιο με τον πόθο για κοινωνικές επαφές», δήλωσε η Gupta. «Έχουμε στη διάθεσή μας αποδείξεις για το γεγονός ότι οι κοινωνικοί μας δεσμοί είναι το κλειδί σε σχέση με το πώς τρώμε ανθυγιεινά τρόφιμα – ιδιαίτερα τρόφιμα με υψηλή θερμιδική πυκνότητα και γλυκά», πρόσθεσε.
