Η εταιρεία ΚΡΕΑΤΑ ΑΤΤΙΚΗΣ δημοσίευσε ένα ενδιαφέρον άρθρο για το ποια επιφάνεια είναι καλύτερη και πιο υγιεινή για κόψιμο κρέατος, μεταξύ ξύλου και πλαστικού.
Ποιο υλικό είναι καλύτερο για επιφάνεια κοπής όταν θέλουμε να τεμαχίσουμε το κρέας μας προτού το μαγειρέψουμε; Αυτό το ερώτημα προέκυψε επιτακτικό, μετά την ανάπτυξη της χημικής βιομηχανίας. Πιο πριν δεν απασχολούσε κανέναν, γιατί όλοι χρησιμοποιούσαν το ξύλο, ένα εύκαιρο φυσικό υλικό!
Καθώς όμως άρχισε να μπαίνει για τα καλά το πλαστικό στη ζωή μας και να αντικαθιστά αυξανόμενα διάφορα αντικείμενα, όπως την παλιά γνώριμη ξύλινη κοπή, το ερώτημα προέκυψε αναμενόμενα: «Ποια επιφάνεια κοπής είναι πιο υγιεινή για την κοπή του ωμού κρέατος;».
Οι απόψεις που είχαν ακουστεί αρχικά, ήταν υπέρ της πλαστικής επιφάνειας! Με κάποιους ειδικούς τροφίμων, μάλιστα, να συντάσσονται με αυτή τη διαπίστωση, υποστηρίζοντας ότι πιθανότατα οι ξύλινες επιφάνειες κοπής να «φιλοξενούν» περισσότερα βακτήρια απ’ ό, τι οι αντίστοιχες πλαστικές, μετά την κοπή ωμού κρέατος.
Ήταν όμως ορθή η άποψη αυτή; Σχετικές επιστημονικές έρευνες που ακολούθησαν έμελλε να αποδείξουν το ακριβώς αντίθετο!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΩΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΕΨΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΟΤΕ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ ΑΠΟΨΗ
Μία από αυτές, ήταν και έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2006 από μικροβιολόγους σε πανεπιστήμιο της Αμερικής, οι οποίοι ήθελαν να ελέγξουν σε ποιες επιφάνειες κοπής κρεάτων επιβίωναν περισσότεροι βλαβεροί μικροοργανισμοί μετά το καθάρισμα αυτών.
ΤΙ ΠΕΡΙΕΛΑΒΑΝΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ – ΤΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Το πρώτο βήμα της έρευνας ήταν να μολύνουν μία ξύλινη επιφάνεια κοπής με 10.000 βακτήρια – αριθμός 10 φορές μεγαλύτερος από τα βακτήρια που βρίσκουμε σε ένα μολυσμένο κοτόπουλο. Ανάμεσα στα βακτήρια που καλλιέργησαν και τοποθέτησαν στην επιφάνεια βρίσκονταν και ορισμένα πολύ γνωστά βακτήρια που προκαλούν ασθένειες, όπως η Salmonella, η Listeria και το E coli.
Μετά από τρία λεπτά, το 99,9% των βακτηρίων που είχαν τοποθετηθεί στο ξύλο κοπής είχαν πεθάνει. Μέχρι το επόμενο πρωί, οι επιστήμονες δεν ήταν σε θέση να εντοπίσουν κανένα ζωντανό βακτήριο πάνω στην ξύλινη επιφάνεια. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες αποφάσισαν να αυξήσουν τον αριθμό των βακτηρίων πάνω στην επιφάνεια σε πάνω από ένα εκατομμύριο βακτήρια. Τότε διαπίστωσαν πως ένας ικανός αριθμός βακτηρίων είχαν επιζήσει αλλά και πάλι όχι για αρκετή ώρα. Μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες το 99,9% των μικροοργανισμών είχαν εξαφανιστεί. Κι αυτό χωρίς η επιφάνεια να απολυμανθεί ή να πλυθεί!
Το επόμενο βήμα της έρευνας ήταν να επαναλάβουν το πείραμα και με την πλαστική επιφάνεια κοπής. Το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν όλα τα βακτήρια που είχαν τοποθετηθεί στο πλαστικό να επιζήσουν. Μάλιστα, το εντυπωσιακό ήταν ότι οι βλαβεροί αυτοί μικροοργανισμοί επέζησαν ακόμη κι όταν η πλαστική επιφάνεια πλύθηκε με σαπούνι και ζεστό νερό. Ο αριθμός αυτών των μικροοργανισμών μάλιστα ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να μολύνει το καθαρό κρέας σε επόμενη χρήση αυτής της επιφάνειας.
Η επιστημονική ομάδα τοποθέτησε στις δύο επιφάνειες (ξύλο και πλαστικό) ικανό αριθμό βακτηρίων για 3 συνεχόμενες ημέρες, χωρίς να πλύνει τις επιφάνειες μεταξύ των μολύνσεων. Μάλιστα, φρόντισαν οι δύο επιφάνειες να βρίσκονται στο ίδιο περιβάλλον θερμότητας και υγρασίας, οι οποίες προσομοίαζαν με αυτές της κουζίνας ενός εστιατορίου σε ώρα αιχμής. Στο τέλος αυτού του τριήμερου πειράματος, για άλλη μια φορά το 99,9% των βακτηρίων στο ξύλο κοπής είχαν πεθάνει, ενώ αντίθετα, στο πλαστικό τα βακτήρια ήταν ζωντανά και πολλαπλασιάζονταν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι ξύλινες επιφάνειες κοπής είναι η υγιεινή επιλογή όταν θέλουμε να κόψουμε κρέατα. Οι πλαστικές επιφάνειες δεν ενδείκνυται για την κοπή κρεάτων γιατί είναι ανθυγιεινές έως και επικίνδυνες.
ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ
Η επιστημονική έρευνα μάς απέδειξε αυτό που οι περισσότεροι κρεοπώλες και ειδικοί του κρέατος γνωρίζουν εμπειρικά. Ότι δηλαδή το ξύλο έχει αντιμικροβιακή δράση στα βακτήρια που μολύνουν τις τροφές. Αυτό ισχύει για όλα τα είδη ξύλου, και ανεξαρτήτως αν αυτό είναι παλιό ή νέο.
Η μόνη περίπτωση που έχει αναφερθεί να μην ισχύει η αντιμικροβιακή ιδιότητα του ξύλου είναι όταν χρησιμοποιούμε ξύλα κοπής, τα οποία έχουν εμποτιστεί με ορυκτέλαια. Γιατί στην περίπτωση αυτή «σφραγίζεται» η επιφάνεια του ξύλου, και τότε λειτουργεί ακριβώς όπως και μια πλαστική επιφάνεια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Για το κόψιμο του κρέατος, επιλέγουμε πάντα ξύλινη κοπή επιφάνειας, την οποία -ει δυνατόν- να τη χρησιμοποιούμε αποκλειστικά για τον λόγο αυτό: κοπή και επεξεργασία ωμού κρέατος. Για την επεξεργασία άλλων πρώτων υλών να χρησιμοποιούμε καλύτερα διαφορετική επιφάνεια κοπής.
