Επιζήσασα Τεμπών: «Παίρνω φάρμακα για τους εφιάλτες, βλέπω ότι καίγομαι» (vid)

Τις πρώτες στιγμές μετά την σφοδρή σύγκρουση της επιβατικής αμαξοστοιχίας με την εμπορική στα Τέμπη, έναν χρόνο πριν, αφηγήθηκε η επιζήσασα της σιδηροδρομικής τραγωδίας και πολυτραυματίας, Ντίνα Μαγδαλιανίδη.

Ειδικότερα, μιλώντας στο MEGA και στην Ανθή Βούλγαρη, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη μοιράστηκε τις σκέψεις της αλλά και τι έκανε για να επιβιώσει από την φονική σύγκρουση:

«Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου» δήλωσε αρχικά η νεαρή κοπέλα. Τις πρώτες στιγμές μετά την σφοδρή σύγκρουση της επιβατικής αμαξοστοιχίας με την εμπορική στα Τέμπη, έναν χρόνο πριν, αφηγήθηκε η επιζήσασα της σιδηροδρομικής τραγωδίας και πολυτραυματίας, Ντίνα Μαγδαλιανίδη.

Ειδικότερα, μιλώντας στο MEGA και στην Ανθή Βούλγαρη, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη μοιράστηκε τις σκέψεις της αλλά και τι έκανε για να επιβιώσει από την φονική σύγκρουση:

«Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου» δήλωσε αρχικά η νεαρή κοπέλα.

«Έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί»
«Το τρένο είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται και να πέφτουν πράγματα πάνω μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν έγινε το ατύχημα είναι πως θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό, πώς θα ζήσουν με αυτό η αδερφή μου η γιαγιά μου. Με τρόμαξε και είπα «δεν πρέπει να πεθάνω». Εκεί βαράνε κόκκινο τα ένστικτα επιβίωσης. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί.

Είναι τα ένστικτα πιστεύω, δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλο. Σε κάποιους από εμάς δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να μην καούμε από χημικά εγκαύματα ή να σκοτωθούμε ακαριαία όπως τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι» συνέχισε προσθέτοντας ότι «αυτό που σκέφτηκα ήταν “την ευκαιρία αυτή Ντίνα δεν πρέπει να τη χάσεις, πρέπει να ζήσεις”» είπε στην συνέχεια.

«Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως»
«Σερνόμουν με την πίσω πλευρά και βρήκα μία χαραμάδα βγήκα και έπεσα πάνω στις ραγές με το σχεδόν κομμένο πόδι μου.

Έτσι όπως έπεσα αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν πολλά σημεία του σώματός μου χειρότερα, είχα κατάγμα στον αυχένα. Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως και ήταν εκεί που είχε ξεκινήσει η φωτιά στο ρέμα» είπε συνεχίζοντας την αφήγησή της για τις πρώτες στιγμές μετά τη σύγκρουση των τρένων.

«Παίρνω φάρμακα για τους εφιάλτες, βλέπω ότι καίγομαι»
«Βγαίνω πάρα πολύ σπάνια. Νιώθω φόβο να είμαι κοντά σε κόσμο, νιώθω φόβο και όταν είμαι στο αμάξι. Μου έρχονται συνέχεια στιγμές, δεν κοιμάμαι. Παίρνω φάρμακο για τον ύπνο, αλλά και για τους εφιάλτες που ακόμα υπάρχουν. Βλέπω συνέχεια κάποια πρόσωπα που είχα δει λίγο πριν το ατύχημα, γύρω μου σώματα. Βλέπω και την πτώση μου από το τρένο».

«Μου έχει μείνει ακόμα η πτώση και ότι καίγομαι. Βλέπω όνειρα που δεν έχει αίσιο τέλος η κατάστασή μου. Και μέχρι να ορθοποδήσω θέλω ακόμα έναν χρόνο. Με στενοχωρεί να παλεύω να περπατήσω και θα μου πείτε μπροστά σε άλλα άτομα που είδα να χάνονται, αυτό δεν είναι τίποτα! Αλλά είναι πολύ δύσκολο και να το βιώνεις όλο αυτό. Πολλές φορές έλεγα ότι είναι πολύ σκληρό να ζω και να πληγώνω τους ανθρώπους που με βλέπουν να ουρλιάζω. Σκεφτόμουν, όμως, ότι υπάρχουν χειρότερα πράγματα εκεί έξω. Δεν μου δίνει κουράγιο, αλλά λέω “Ντίνα σώθηκες, έχεις κάποιες ελπίδες στη ζωή σου. Οι ελπίδες άλλων πέθαναν εκείνη την ημέρα”».

Πηγή