Μετά τα «πέτρινα» χρόνια της πανδημίας, ήρθε επιτέλους η στιγμή η πόλη να φιλοξενήσει εκείνους που την αγαπούν και τη θαυμάζουν για την ιστορία και την απαράμιλλη ομορφιά της. Δυστυχώς όμως και φέτος είμαστε ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι. Ας μη μεμψιμοιρήσουμε, γιορτάρες μέρες, για το οδόστρωμα της γυρολιμνιάς, που είναι σε κακή κατάσταση.
Το ασυγχώρητο και προσβλητικό για την πόλη, είναι οι τρύπες που έχουν δημιουργηθεί στο οδόστρωμα. Ευτυχώς που κάποιοι πολίτες μερίμνησαν για την προστασία των ανύποπτων οδηγών, με αυτήν την ιδιότυπη και σωτήρια «οικοσήμανση» που εμπνεύστηκαν και που βλέπετε στις φωτογραφίες. Διαφορετικά θα μπορούσαμε να έχουμε ατυχήματα και πολύ κοστοβόρα δυσφήμιση.
Εδώ και μέρες, η σήμανση του κινδύνου εξακολουθεί να γίνεται με ξερά κλωνάρια, κούτσουρα, πέτρες, ξεφτισμένα ρετάλια. Αντίδραση καμιά από τους αρμόδιους τοπικούς παράγοντες, παρότι δυο τρία καρότσια τσιμέντο (ίσως υπερβάλλω κιόλας) είναι αρκετά για να τελειώνουμε μ’ αυτή την ξεφτίλα.
Κρίμα για τον πολιτισμό, κρίμα για τον τουρισμό, η πόλη να σηματοδοτεί τόσο κιτς και «αρπακολισμό». Κρίμα για τα ανακλαστικά, που ενεργοποιούνται μόνο όταν πρόκειται για το κόψιμο των συκιών.
Κάντε τώρα την αντιδιαστολή των αποκαρδιωτικών αυτών εικόνων μ’ εκείνη την «αγαπησιάρικη» σιδεριά στην είσοδο της πόλης και τα συμπεράσματα δικά σας.
Εγώ, μέρες που είναι, «νίπτω τας χείρας μου»!
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
