Τροπολογία σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, προβλέπει τον συμψηφισμό των οφειλών αγροτών και συνεταιριστικών οργανώσεων με μελλοντικές ενισχύσεις COVID-19 – Στα «Νέα» όλο το παρασκήνιο της απόφασης που δίνει ανάσα στον αγροτικό κόσμο σε συνεννόηση με τις Βρυξέλλες
Το «φιλί της ζωής» σε εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες και συνεταιρισμούς δίνει, στο παρά πέντε, η κυβέρνηση «σβήνοντας» οριστικά χρέη 812 εκατ. ευρώ τα οποία αφορούν ενισχύσεις που δόθηκαν στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, τις οποίες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αξιολόγησε ως παράνομες και απαίτησε την ανάκτησή τους από το ελληνικό Δημόσιο.
Τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή, σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, προβλέπει τον συμψηφισμό των οφειλών αγροτών και συνεταιριστικών οργανώσεων με μελλοντικές ενισχύσεις COVID-19.
Με τις νέες ενισχύσεις που προβλέπονται για τους αγρότες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της πανδημίας θα διαγραφούν τα χρέη τους που έχουν προκύψει από… παλιές αμαρτίες και συγκεκριμένα από το περιβόητο «πακέτο Χατζηγάκη» το 2008-2009, αλλά και υποχρεώσεις συνεταιρισμών που σχετίζονται με τα άτοκα δάνεια που έλαβαν τόσο το 2008 (πακέτο Κοντού) όσο και το 1992 και 1994 για τις ζημιές που υπέστησαν λόγω του Τσερνόμπιλ.
Τα ποσά από τις ενισχύσεις Χατζηγάκη και Κοντού αγγίζουν τα 812 εκατ. ευρώ, ενώ η συγκεκριμένη ρύθμιση ήρθε στη Βουλή μετά το πράσινο φως που άναψαν οι Βρυξέλλες για έκτακτες κρατικές ενέσεις 815 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο της πανδημίας.
σ.σ. Η είδηση υποδέχτηκε με αισιοδοξία από τον κλάδο των γουνοποιών που θεωρούν πως κάτι παρόμοιο δικαιούνται και οι ίδιοι. Μάλιστα εν αναμονή της απάντησης του πρωθυπουργού με τον οποίο είχαν συνάντηση οι εκπρόσωποι του στις 6 Απριλίου και μετά την αποστολή κειμένου με τα αιτήματα τους στα μέσα Μαρτίου, η συγκεκριμένη είδηση, δημιουργεί προσδοκίες και αίσθημα δίκαιης διεκδίκησης στους κόλπους του πολύπαθου κλάδου. Το μεγάλο ζήτημα όμως που παραμένει, ακόμη κι αν ενισχυθεί με κάθε τρόπο ο ιστορικός επιχειρηματικός κλάδος της Καστοριάς και της Σιάτιστας, είναι το μέλλον τόσο του ίδιου (του κλάδου) όσο και της κοινωνίας της περιοχής.
Είναι βιώσιμη η γούνα μετά τις τελευταίες εξελίξεις; Θα ανοίξουν ποτέ ξανά οι αγορές για τους Έλληνες γουνοποιούς; ή χρειάζεται ένα νέο και δυναμικό σχέδιο μετάβασης, έστω για όσους το επιθυμούν, με κατάστρωση οδικού χάρτη και γενναία χρηματοδότηση;
