Καταγράφουμε την ιστορία σήμερα για να μην μας διαγράψει αύριο.
Όταν στο ξεκίνημα της πανδημία του Covid-19 στις αρχές του 2020 έγραψα ένα άρθρο με τίτλο: ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ ( Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ) ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΔΗΜΙΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ζήτησα συγνώμη από τους ειδικούς, επειδή ασχολήθηκα με ένα τόσο ειδικό θέμα για το οποίο οι γνώσεις μου ήταν και είναι λιγοστές και κυρίως για το ότι δεν είμαι ειδικός. Μολονότι το θέμα το προσέγγισα περισσότερο ιστορικά θεώρησα ότι και έτσι ακόμη δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσω για ένα ιατρικό θέμα μείζονος σημασίας. Σήμερα βλέπω διαβάζω και ακούω πολλούς,σχετικούς, άσχετους, ειδήμονες και μη, μορφωμένους και αμόρφωτους να έχουν άποψη για ένα θέμα που όχι μόνο θα έπρεπε να εκφράζονται μόνο οι πολύ ειδικοί,αλλά κυρίως ομάδες επιστημόνων αποτελούμενες, από γιατρούς κοινωνιολόγους ψυχολόγους και στατιστικολόγους κατ’ ελάχιστον.
Αφού λοιπόν άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και για το θέμα αυτό μιλούν οι πάντες άσχετοι και σχετικοί, θεώρησα κι’ εγώ ως υποχρέωσή μου να θέσω κάποια ερωτήματα και απόψεις στο δημόσιο διάλογο της μικρής κοινωνίας μας, μήπως και συνδράμω έστω και στο ελάχιστο στην διαλεύκανση και διαφώτιση του διχαστικού αυτού προβλήματος που θυμίζει λίγο εικονομαχία λίγο ψυχρό πόλεμο ή ακόμη ποδοσφαιροποίηση.
Το θετικό της όλης υπόθεσης είναι ότι μετά από δύο χρόνια πανδημίας έχουμε στατιστικά στοιχεία που είναι αδιαμφισβήτητα για τους ορθολογιστές χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οι Αρνητές των Πάντων, που ο πολύς κόσμος τουςχαρακτηρίζει ψεκασμένους, κολλημένους, συνωμοσιολόγους, αρνητές κ.λπ., αφού επιμένουν να μας λένε ότι: ΄΄ Στην γκορτσιά είναι το σύνορο ΄΄
Τι δείχνουν λοιπόν τα στατιστικά στοιχεία; Ότι όσες χώρες ή περιοχές έχουν υψηλούς εμβολιασμούς έχουν λιγότερα κρούσματα. Δηλαδή, ο εμβολιασμένος στατιστικά έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες να νοσήσει από ότι ο ανεμβολίαστος. Κάποιοι θα πουν. Ναι αλλά και εμβολιασμένοι νόσησαν ή πέθαναν. Και εγώ απαντώ ότι και κάποιοι που φορούσαν ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν. Αυτό όμως δεν μειώνει την αποτελεσματικότητα της ζώνης στο αυτοκίνητο απλώς είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα όπως είθισται να λέγεται. Υπάρχουν άνθρωποι που εάν τους τσιμπήσει μέλισσα λόγω αλλεργίας ή υποκείμενου νοσήματος μπορούν να πεθάνουν. Άλλοι όμως προκαλούν τις μέλισσες να τους τσιμπήσουν για να κάνουν φυσικό εμβόλιο.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οδηγός μας είναι το στατιστικό στοιχείο που μιλάει όπως η γλώσσα. Έτσι κάπως απήντησε ο μεγάλος ιστορικός μας ΠΑΠΑΡΗΓΌΠΟΥΛΟΣ στον ανεκδιήγητο Γιάγκοπ Φαλμεράγιερ όταν έγραψε ότι,στον σύγχρονο Έλληνα δεν τρέχει ούτε σταγόνα αίματος των αρχαίων Ελλήνων, για να του απαντήσει ο Μέγας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος ότι: Το αίμα δεν μιλάει, μιλάει όμως η γλώσσα. Και αυτή είναι Ελληνική, αφού χρησιμοποιούμαι ακόμη και σήμερα περίπου 40.000 ομηρικές λέξεις φράσεις, ρήσεις κ.λπ.
Το θέμα με τους αρνητές ή καλύτερα τους πολέμιους των εμβολίων, δεν είναι φυσικά σύγχρονο φαινόμενο. Υπήρχε από καταβολής κόσμου. Από την αρχαία Ελλάδα έχουμε ακόμη παρόμοια παραδείγματα. Στα νεώτερα χρόνια έχουμε τον διχασμό για τις εικόνες την λεγόμενη Εικονομαχία, δηλαδή τους Εικονολάτρες και Εικονοκλάστες με διάρκεια περίπου ενός αιώνα αλληλοσπαραγμών, με χιλιάδας θύματα. Νωρίτερα είχαμε του Βένετους και τους Πράσινους διένεξη για τις ιπποδρομίες, που παραπέμπουν στους χούλιγκαν των ποδοσφαιρικών ομάδων. Στον μεσοπόλεμο είχαμε την ιδεολογία των αριστερών δεξιών και τους δύο εμφυλίους στην Ισπανία και την Ελλάδα με υποκίνηση φυσικά κρατών και μυστικών υπηρεσιών που αποσκοπούσαν σε γεωπολιτικά συμφέροντα. Τα ακόμη νεώτερα χρόνια έχουμε τους ΄΄ ΑΝΤΙΦΕΑΡ ΄΄, πολέμιους της γούνας, ζωόφιλους και ΚΡΕΑΤΟ-ΚΛΑΣΤΕΣ, με κίνητρα άλλοτε ιδεολογικά, συνομοσιολογικά αλλά ενίοτε και σκοτεινά. Σήμερα φυσικά το θέμα είναι υγειονομικό αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία της συμπεριφοράς κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι λειτουργούν με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, πιστεύω, ανασφάλειες, προκαταλήψεις, συμφέροντα, ιδεοληψίες, θρησκοληψίες και ότι άλλο ωθεί την ανθρώπινη φύση να ενεργεί τόσο ορθολογικά όσο και ανορθολογικά επιπόλαια ή συμφεροντολογικά.
Το θετικό όμως στην περίπτωση αυτή είναι ότι υπάρχει ένα επιστημονικό εργαλείο το οποίο ακούει στο όνομα ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ, το οποίο όσο και υποκειμενικά ή ποδηγετικά να θέλει να το δει κανείς, εμπεριέχει αλήθειες και στοιχεία που είναι αδιάψευστα ορθολογικά και διδακτικά. Και η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ έχει γλώσσα και μιλάει. Και τι μας λέει; Αυτό που μας λένε και οι άλλες στατιστικές των δημοσκοπήσεων, των ατυχημάτων, της έρευνας αγοράς κ.λπ. Δηλαδή την ωμή αλήθεια. Και ποια είναι αυτή;
ΟΤΙ, όσοι ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ θωρακίζουν τον οργανισμό τους και έχουν συντριπτικά μεγαλύτερες πιθανότητες να μην νοσήσουν, σε σχέση με τους άλλους που είναι ΑΡΝΗΤΕΣ και δεν εμβολιάζονται. Φυσικά στον κανόνα αυτό υπάρχουν και εξαιρέσεις που θυμίζουν κάποιους που φοβούνται να μπουν σε αεροπλάνο αν και το μέσον αυτό έχει αποδειχθεί ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ότι είναι το ποιο ασφαλές.
Συμπέρασμα:
Όταν κάποιος ζει σε μια οργανωμένη κοινωνία μπορεί ναι μεν να διαφωνεί και ότι άλλο νομίζει ότι πρέπει να κάνει για να διαμαρτυρηθεί, όμως όλα αυτά όχι μόνο μέσα στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας, αλλά τελικά και της αποδοχής του δημοκρατικού δικαιώματος της πλειοψηφίας. Όποιος δεν θέλει να συμμορφωθεί με το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ αυτό δικαίωμα μπορεί να απομονωθεί ή να πάει να ζήσει στη Ζούγκλα με τον Ταρζάν που λέει ο λόγος. Η λεγόμενη Αστική Δημοκρατία που κερδήθηκε με θυσίες μετά από χιλιάδες χρόνια αγώνων, έχει κανόνες που τους αποδέχεται η πλειοψηφία με συγκεκριμένους τρόπους ή εργαλεία. Είναι ανεκτική δεν είναι τέλεια, έχει αδυναμίες και μειονεκτήματα, μπορεί όμως να βελτιωθεί, αλλά μόνο με τον τρόπο που επιλέγει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ο τρόπος δε αυτός είναι η βούληση της πλειοψηφίας, η οποία μπορεί να εκφράζεται είτε μέσω ΕΚΛΟΓΩΝ, ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ ή δημοσκοπήσεων, με όλα τα συνεπακόλουθα μειονεκτήματα ή προτερήματα που έχει ο τρόπος αυτός της λήψης αποφάσεων.
Επομένως λοιπόν αν θέλουμε να διαφυλάξουμε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και να μην μπούμε σε περιπέτειες ας αυστηροποιήσουμε το νομικό της οπλοστάσιο και κυρίως ας θεσμοθετήσουμε τον δημόσιο διάλογο, την διαφάνεια τον απολογισμό και την κρητική σε όλα τα δημόσια αξιώματα. Πάντα όμως με σεβασμό και αξιοπρέπεια χωρίς χυδαιότητα και <<ρατσιστικές>> εκφράσεις ακόμη και στη σάτιρα, όπως έκαναν κάποιοι αναγνωρίσιμοι ηθοποιοί.
Τελικό Συμπέρασμα, για το συγκεκριμένο θέμα της Πανδημίας και των Αρνητών. Δεν θα πρέπει να μας ξενίζει ή να απορούμε ότι υπάρχουν αρνητές διαφορετικών ταχυτήτων(ακραίοι, ήπιοι, ορθολογικοί, πωρωμένοι, καμένοι, ψεκασμένοι, ουφολάτρες ή ουφοκλάστες κ.λπ.), όταν υπάρχουν Αρνητές του ολοκαυτώματοςτων Εβραίων, των γενοκτονιών, των εγκλημάτων του Χίτλερ του Στάλιν του Κεμάλκαι ένα σωρό άλλα παράδοξα, τρελά και κουφά που λέμε στην καθομιλουμένη.
Εξάλλου όπως επενδύουμε στις ένοπλες δυνάμεις, στην κατασκοπεία στη διπλωματία κ.λπ. προκειμένου να αμυνθούμε από τους κακόβουλους γείτονες και μη, πρέπει συνάμα να επενδύσουμε σε ανθρώπινο δυναμικό, έρευνα, παραγωγή και θεσμούς για να αμυνθούμε ενάντια στις πανδημίες.
Εκείνο όμως που με κάνει να απορώ να εξανίσταμαι να περισυλλογίζομαι κ.λπ. είναι το εξής: Πως είναι δυνατό έξυπνοι, δραστήριοι, δημιουργικοί και πετυχημένοι επαγγελματικά άνθρωποι όπως ο δημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας, να έχουν εγκλωβιστεί σε τέτοιου είδους αντιλήψεις, ιδεοληψίες ή σκοπιμότητες, κ.λπ., που να τους οδηγούν σε αυτοκαταστροφικό θάνατο. Τελικά η λαϊκή παροιμία που λέει ότι ΄΄ το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται ΄΄ βρίσκει ακόμη μια φορά την επιβεβαίωση της. ΚΡΙΜΑ!.
Φυσικά όλοι μας μπορούμε να διαφωνούμε, αλλά τελικά θα πρέπει να συνταχθούμε και να συμμορφωθούμε με τους κανόνες της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, τους οποίους ορίζει η πλειοψηφία εντός ή εκτός κοινοβουλίου.
