Τα τελευταία 24ωρα συμβαίνει κάτι παράδοξο στις αγορές συναλλάγματος και πολύτιμων μετάλλων. Ο χρυσός συνεχίζει την ανοδική του πορεία ξεπερνώντας τα 1860 δολ., την ίδια στιγμή το δολάριο, νόμισμα στο οποίο «τιμολογείται» ο χρυσός, βρίσκεται σε σταθερή πορεία ανατίμησης έναντι των άλλων ισχυρών νομισμάτων και ειδικά του ευρώ (1,145 δολ/ευρώ).
Υπό φυσιολογικές συνθήκες σε ένα περιβάλλον που οι κεντρικές τράπεζες διατηρούν τον έλεγχο των τιμών και του κόστους του χρήματος, η άνοδος της συναλλαγματικής ισοτιμίας του δολαρίου (ανατίμηση) θα έπρεπε – όπως έχει συμβεί μέχρι πρόσφατα – να οδηγεί σε απώλειες την δολαριακή αποτίμηση του χρυσού.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, με τον πληθωρισμό να αυξάνεται ραγδαία, όχι μόνο στα ευμετάβλητης τιμολόγησης προϊόντα (όπως η ενέργεια και τα φρέσκα τρόφιμα), αλλά και στα «σταθερής» τιμολόγησης προϊόντα/υπηρεσίες και να ακυρώνει την ρητορική των κεντρικών τραπεζών περί παροδικότητας των πληθωριστικών πιέσεων, στις αγορές αναπτύσσονται δύο σχετικά νέες «θέσεις»:
• Ισχυροποιείται η τάση για περισσότερη ασφάλεια έναντι του πληθωρισμού, με αποτέλεσμα να αναβιώνουν οι τάσεις ενίσχυσης του χρυσού και των ομολόγων/μετοχών που διασφαλίζουν έναντι του πληθωριστικού κινδύνου (inflation index).
• Δρομολογείται η αναπροσαρμογή της στάσης των αγορών όσο αφορά τις προβλέψεις για την αλλαγή της νομισματικής πολιτικής στις ΗΠΑ, όσο αφορά την πρόβλεψη για ταχύτερη αύξηση των επιτοκίων. Αυτό το περιβάλλον διαμορφώνεται από την ολοένα και πιο διαδεδομένη θέση ότι μέσα στο 2022 η Fed θα αυξήσει τα επιτόκια δύο φορές και το 2023 άλλες τρείς τουλάχιστον.
Με αυτά τα δεδομένα και την ΕΚΤ να επιμένει στην «ρητορική» του προσωρινού φαινομένου για τον πληθωρισμό, το δολάριο έχει ήδη ανατιμηθεί σε επίπεδα κάτω του 1,15 ανά ευρώ, που δεν φαίνονταν εδώ και καιρό.
Την ίδια στιγμή ο χρυσός έχει ήδη ξεπεράσει τα 1865 δολάρια, παρά την «λάμψη» των κρυπτονομισμάτων, αλλά και το φρενάρισμα του «χάρτινου» χρυσού μέσα από την ιστορικά πρωτοφανή σε όγκο αγορά παραγώγων χρυσού.
Πέραν όμως της αξιοσημείωτης παράλληλης ανόδου δολαρίου/χρυσού – που σημαίνει ότι η άνοδος του χρυσού θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν δεν υπήρχε η ταυτόχρονη ανατίμηση του δολαρίου – επιβεβαιώνεται ότι ο μέχρι σήμερα δημοσιονομικός προγραμματισμός των κυβερνήσεων, υφίσταται μία αόρατη, αλλά πραγματική συρρίκνωση σε πραγματικές τιμές μεγαλύτερη ή ίση με την άνοδο του πληθωρισμού.
Με άλλα λόγια αυτό που φαίνεται να πηγαίνει στην πραγματική οικονομία σαν άμεση ή έμμεση (π.χ. φορολογική) χρηματοδότηση είναι μικρότερο από τις ονομαστικές δαπάνες…
Με αυτά τα δεδομένα, δηλαδή με ένα πληθωρισμό ο οποίος μειώνει το πραγματικό ποσό των δημοσίων δαπανών, κατά συνέπεια και την προσδοκώμενη αποτελεσματικότητά τους στην οικονομία, «αδυνατίζει» αναλογικά και η περιβόητη τάση ανάκαμψης.
Με «νέο» δεδομένο την διατηρησιμότητα αυτής της τάσης του πληθωρισμού, που θέτει έτσι κι αλλιώς θέμα αύξησης των επιτοκίων, είναι προφανές ότι οι προϋπολογισμοί που θα μπουν στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια προς ψήφιση για το 2022, θα χαρακτηρίζονται αναγκαστικά από μειωμένη αξιοπιστία.
Σ΄ αυτό το …δυστοπικό (μια λέξη που ακούγεται πολύ τελευταία) περιβάλλον πρέπει να συνυπολογισθούν και δύο ακόμα παράγοντες που θα συμβάλουν αρνητικά:
• Η πανδημία όχι μόνο έχει επιστρέψει με ένα νέο κύμα κορύφωσης στην Ευρώπη, αλλά υποχρεώνει κομβικής σημασίας για την Ευρωζώνη οικονομίες, όπως π.χ. η ολλανδική, να καταφεύγουν και πάλι σε μορφές περιορισμού της δραστηριότητας όπως τα lockdown.
• Η Ευρωζώνη χωρίς ουσιαστικές εξηγήσεις και ενάντια στην αρχική γραμμή επίσπευσης, έχει, όπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ του Insider.gr, δρομολογήσει την καθυστέρηση της εκταμίευσης των τακτικών δόσεων από το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης…
Πληθωρισμός, Πανδημία και τώρα καθυστερήσεις χρηματοδότησης από το NGEU, την ίδια στιγμή που και η ΕΚΤ έχει αρχίσει να μειώνει επίσης την παροχή ρευστότητας μέσω του PEPP, τροφοδοτείται ένα ισχυρό νέο κύμα αβεβαιότητας. Και αυτή την φορά δεν αφορά μόνο στην οικονομία αλλά και για την ικανότητα των πολιτικών φορέων της Ευρωζώνης να διαχειριστούν τον νέο κύκλο αυτής της κρίσης…
