Ήταν ο πιο άγριος και επικίνδυνος Ιταλός στρατιωτικός που πέρασε από την Ελλάδα την περίοδο της κατοχής.
Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Σαδιστής, σκληρός βασανιστής και σατανικός στο σχέδιο που έθεσε σε εφαρμογή, εναντίον των κατοίκων της δυτικής Μακεδονίας και συγκεκριμένα της Καστοριάς.
Υπολοχαγός Τζιοβάνι Ραβαλι, Σικελός από το Παλέρμο.
Στην Ελλάδα ήρθε ως επικεφαλής της αντικατασκοπείας των ιταλικών δυνάμεων στην Καστοριά.
Ήταν ο διευθυντής του Γραφείου Πληροφοριών στο Φρουραρχείο. Υπηρετούσε στο 13ο Σύνταγμα της Μεραρχίας «Πινερόλο».
Κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν θιασώτης του σχεδίου για προσάρτηση της Καστοριάς στην Αλβανία.
Οι Αλβανοί ονόμαζαν την πόλη «Καστρόπ» και υποστήριζαν ότι κατοικείται αποκλειστικά από Αλβανούς….
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ
Ο ρόλος του Ραβάλι σε αυτό το σχέδιο ήταν πρωταγωνιστικό.
Συνεργάστηκε στενά με τον Βούλγαρο Κάλτσεφ ο οποίος ανήκε στην μυστική οργάνωση Οχράνα και «εργαζόταν» για την προσάρτηση και της Δυτικής Μακεδονίας στη Βουλγαρία.
Το 1943, ο Ιταλός εξόπλισε τους βουλγαρίζοντες για να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες της περιοχής, επειδή οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν. Ταυτόχρονα αφόπλισε την ελληνική χωροφυλακή.
Στους σλαβόφωνους υποσχόταν την προσάρτηση των περιοχών στη Βουλγαρία αν και ο πραγματικός στόχος ήταν η προσάρτηση τους στην Αλβανία….
Ο Ραβάλι υπήρξε αδίστακτος απέναντι στους Έλληνες.
Έφτιαξε μια «αυλή» από Αλβανούς, Βούλγαρους και πρόσωπα που επηρεάζονταν από τους Ρουμάνους και τους χρησιμοποίησε κατά των Ελλήνων.
Η οργάνωση Οχράνα, που ήταν ένα είδος αστυνομικής δύναμης έφθασε τα 1600 άτομα, που είχαν ελευθερία δράσης, όπλα και απώτερο στόχο την εξόντωση ή απομάκρυνση του ελληνικού πληθυσμού από την περιοχή.
Τρομοκρατούσαν, έκλεβαν, βίαζαν, βασάνιζαν και δολοφονούσαν τους Έλληνες χωρίς αφορμή και πολλές φορές ο Ραβάλι, ήταν παρών στα εγκλήματα….
Υπάρχουν μαρτυρίες και για βιασμούς.
Οι άντρες του Ραβάλι ξερίζωναν τις τρίχες των γυναικών, τα γένια παπάδων, έκοβαν σώματα και έριχναν καυτό λάδι και αλάτι στις πληγές πατριωτών, χτυπούσαν ανελέητα τα θύματά τους και τους έδιναν να πιουν ούρα….
Στην δίκη του που έγινε μετά την απελευθέρωση αποκαλύφθηκαν από τους μάρτυρες φρικιαστικές λεπτομέρειες.
«Στη φυλακή οι κρατούμενοι δέρνονταν απάνθρωπα.
Το γραφείο του διευθυντή των φυλακών Καστοριάς και τα υπόγεια της «Καραμπινιερίας» ήταν κέντρα βασανιστηρίων.
Έγδυναν τους κρατούμενους τους ξάπλωναν πάνω σετραπέζια ή γραφεία και τους έδερναν μεξύλα.
Τα ξύλα έσπαγαν στα κεφάλια και τα πόδια των κρατουμένων.
Οι τοίχοι ήταν κατακόκκινοι από τα αίματα και έφταναν στον ουρανό οι κραυγές.
Ο ανθυπασπιστής Γιαννακούρος εδάρη ανηλεώς γιατί δεν χαιρέτισε έναν Ιταλό καραμπινιέρο, ο ανθυπασπιστής και άλλοι μαζί του διότι άκουγαν τον ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου…
Τη νύχτα δεν μπορούσαν καν να βγουν από θάλαμο, όπου τους στοίβαζαν σαν ζώα, για την ανάγκη τους».
Οι βασανιστές πολλές φορές έκοβαν με μαχαίρια τους κρατούμενους και έριχναν στις πληγές καυτό λάδι και αλάτι.
Όταν οι συμμορίες έφταναν σε ελληνικό χωριό ανάγγελλαν την έλευσή τους με χειροβομβίδες.
Κατόπιν καλούσαν όλους τους άνδρες να συγκεντρωθούν στο σχολείο και τους κτυπούσαν για να μαρτυρήσουν που έχουν κρύψει όπλα.
Ξερίζωναν τα γένια και τα μαλλιά των ιερέων.
Οι «ύποπτοι» δένονταν με τα χέρια πίσω και τους κρεμούσαν ώστε να αιωρούνται. Οι πόνοι ήταν αβάσταχτοι και σύντομα τα μέλη εξαρθρώνονταν.
Σε μια περίπτωση χτυπούσαν «υπόπτους» με τα κοντάκια των όπλων επί τέσσερις ημέρες.
Ακόμα αφαιρούσαν μια προς μία τις τρίχες των γυναικών, ενώ σε μια περίπτωση τοποθέτησαν αντλία στον πρωκτό θύματός τους για να εξαναγκάσουν έναν ιερά να αυνανιστεί δημόσια…
Ιταλοί αξιωματικοί που «διακρίθηκαν» επισης στα βασανιστήρια, ήταν ο υπολοχαγός Μιλανίτε, ο βιαστής λοχαγός Πρίμα, ο Γκραντένικο που έστριβε με πένσα τον αφαλό θύματός του, ο Αλναντόνα που απολάμβανε να πυρπολεί ο ίδιος ελληνικά σπίτια, ο Σπατάρο που σκότωσε, σε μια περίπτωση εντελώς αθώους Έλληνες βοσκούς.
Στο χωριό Άγιος Δημήτριος ο Σταύρος Γερμανός αφού λιποθύμησε από τα χτυπήματα, του έδωσαν να πιεί ούρα.
Οι Βούλγαροι των ταγμάτων έρευνας προσέγγιζαν πολλούς Έλληνες και τους ζητούσαν να «δηλώσουν Βούλγαροι για να γλιτώσουν».
Στόχος των Ιταλών ήταν η προσάρτηση στην Αλβανία των νομών Καστοριάς, Άρτας και Θεσπρωτίας.
Ο Ραβάλι βρήκε πρόθυμους «Έλληνες» να συντάξουν και να υπογράψουν υπόμνημα προς τον Μουσολίνι με το οποίοι ζητούσαν την προσάρτηση στην Αλβανία.
Το εν λόγω υπόμνημα οι συμμορίες του Ραβάλι περιέφεραν το υπόμνημα προς υπογραφή στους κατοίκους.
Ωστόσο το εγχείρημα το σταμάτησαν οι Γερμανοί, μετά από πιέσεις της κατοχικής κυβέρνησης της Αθήνας.
Μετά από αυτό ο Ραβάλι οργάνωσε τα διαβόητα «τάγματα έρευνας», στα οποία κατατάχθηκαν τουλάχιστον 200 κομιτατζήδες.
Τα τάγματα συνέλαβαν, βασάνισαν, φυλάκισαν και σκότωσαν δεκάδες Έλληνες.
Όλοι οι Έλληνες που αποτελούσαν φύσει ή θέσει τους πρώτους των τοπικών κοινωνιών κυνηγήθηκαν άγρια – επιστήμονες, Ιερείς, αξιωματικοί της Χωροφυλακής, στρατιωτικοί… αλλά και μικροί μαθητές ακόμα.
ΤΡΙΣ ΙΣΟΒΙΑ ΚΑΙ… ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Μετά την ήττα του άξονα, ο Ραβάλι με τον αρχικομιταζή Κάλτσεφ οδηγήθηκαν στο δικαστήριο.
Ο μεν Κάλτσεφ εκτελέστηκε, ο Ραβάλι όμως με ποινή τρις ισόβια φυλακίστηκε αρχικά στην Κοζάνη και μετά στη Θεσσαλονίκη.
Η Ελλάδα, η Ευρώπη και φυσικά η Ιταλία προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους μετά την λαίλαπα του πολέμου.
Οι εγκληματίες πολέμου και οι πράξεις τους αμαύρωναν τα κράτη τους και κατά τον ισχυρισμό της εποχής, ακύρωναν την πορεία προς το μεταπολεμικό μέλλον και κάπως έτσι οι Ιταλοί, άρχισαν να πιέζουν την Ελλάδα για την απελευθέρωση του Ραβάλι….
Τα διαβήματα στην ελληνική Κυβέρνηση άρχισαν να πυκνώνουν.
Φυσικά το μεγάλο «χαρτί» ήταν οι αποζημιώσεις κι όταν οι Ιταλοί απείλησαν να διακόψουν τη χρηματοδότηση προς την Ελλάδα αν δεν απολυθεί από τη φυλακή ο Ραβάλι, η Κυβέρνηση ενέδωσε!
Απελευθερώθηκε το 1959, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων του νομού Καστοριάς και τις εκατοντάδες επιστολές που απέστειλαν στον τότε βασιλιά Παύλο και τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΣΤΟ ΠΑΛΕΡΜΟ!
Ο Τζοβάνι Ραβάλι αφού γλύτωσε το απόσπασμα στην Ελλάδα και επέστρεψε στην Ιταλία, ανέλαβε Διοικητής της Αστυνομίας του Παλέρμο.
Το 1969 ασχολήθηκε με την μεγάλη κλοπή του πίνακα του Καραβάζιο «Γέννηση με τον Σαν Λορέντζο και τον Σαν Φραντσίσκο».
Ο πίνακας είχε αποτιμηθεί σε 20 εκατομμύρια δολάρια.
Οι έρευνες που διηύθυνε ο Ραβάλι δεν οδήγησαν πουθενά.
Ωστόσο απέκτησε φήμη ως πολέμιος της σικελικής μαφίας και το 1970, αναβαθμίστηκε σε σύμβουλο ασφαλείας του Ιταλού Πρωθυπουργού, Τζουσέπε Σαραγκάτ.
Ο «χασάπης» της Καστοριάς πέθανε το 1998 στο σπίτι του στη Ρώμη….
