Είναι στην Ελλάδα μια ολόκληρη ζωή. Μια ζωή γεμάτη τίτλους, επιτυχίες και πολλές δυσκολίες. Ο Λουτσιάνο ντε Σόουζα μέσω του Gazzetta, γυρίζει στα παιδικά του χρόνια στο Ρίο. Από εκεί ταξιδεύει στο Σάο Πάουλο, όπου τον γλίτωσε από τις κακοτοπιές και τον έκανε (ποδοσφαιρικά) άντρα.
Μεγάλη συνέντευξη στον Παναγιώτη Δαλαταριώφ στο gazzetta.gr
Το απόσπασμα όπου αναφέρεται στο 1996, όταν ήταν παίκτης της Καστοριάς για 14 αγώνες σημειώνοντας 5 γκολ:
«Με έστειλαν στην Καστοριά. Για μία εβδομάδα δεν ήξερα τί να κάνω. Είχα το γιο μου έξι μηνών. Τα λεφτά που θα έπαιρνα στην Ξάνθη για έναν χρόνο, θα τα έπαιρνα εκεί σε έξι μήνες. Όμως, δεν με ενδιέφεραν τα λεφτά.
Για έναν μήνα έκλαιγα ασταμάτητα. Έλεγα: “Γιατί Θεέ μου, τί έχω κάνει;”. Κοιμόταν το μωρό και εγώ πήγαινα σε άλλο δωμάτιο, κοιτούσα το χιόνι να πέφτει από τη τζαμαρία και έκλαιγα. Είχα πάρει Κύπελλο στη Βραζιλία, ήταν να παίξω για την εθνική και ξαφνικά ήμουν στην Καστοριά. Μιλούσα με το Θεό. Ήμουν σε μια ομάδα που δεν είχαμε πού να κάνουμε προπόνηση, δεν είχαμε ρούχα. Το μόνο καλό ήταν ότι το γήπεδο που έπαιζε η ομάδα ήταν φανταστικό. Το χειμώνα, πηγαίναμε στα χωριά με το χιόνι να είναι μέχρι το γόνατο. Πέρασε ο ένας μήνας και κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο εκτός από το να αποδείξω ποιος είμαι κι ότι έκαναν λάθος στην Ξάνθη που με έδιωξαν. Μέσα στο χιόνι, όταν οι άλλοι ήταν μέσα στο πούλμαν, εγώ ήμουν έξω και έκανα σουτ, εκτελούσα φάουλ… Η ομάδα, τελικά, ανέβηκε στην Α’ Εθνική με δικό μου γκολ στο 95′ στο γήπεδο της Αναγέννησης Κολινδρού. Νικήσαμε 0-1. Όταν γύρισα στην Ξάνθη έπαιξα έναν χρόνο και μετά με πούλησαν στον Ολυμπιακό».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο gazzetta.gr
