Καταγράφουμε την ιστορία σήμερα για να μην μας διαγράψει αύριο.
Διότι κατά τον Χέγκελ:
<<Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει είναι ότι τίποτε δεν μας διδάσκει η ιστορία>>.
Γράφει: Ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος.
Σχολιάζοντας την επικαιρότητα….
( επί της ευκαιρίας των 200 χρόνων από την επανάσταση του ’21)
Πανδημία, σεισμοί, τουρκική προκλητικότητα, Λιγνάδης, Κουφοντίνας, παιδεραστία, πανεπιστημιακό άσυλο, διαδηλώσεις για την πανδημία, οικονομία, την βία και πολλά άλλα σοβαρά όπως η κλιματική αλλαγή η ανεργία κ.λπ., συνθέτουν το τοπίο της επικαιρότητας έτσι ώστε το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πλήττουμε από μονοτονία. Από πού να ξεκινήσει κανείς και που να καταλήξει; Είναι όλα τόσα πολλά και ενδιαφέροντα που δεν θα χωρούσε να γεμίσει κανείς ολόκληρη εφημερίδα. Είναι η χαρά όλων εκείνων που θέλουν να εκτονωθούν και να ξεδώσουν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, άλλοι βρίζοντας άλλοι αγανακτώντας και άλλοι κάνοντας την ψυχοθεραπεία τους με έναν μοναδικό τρόπο που μας προσφέρει η ψηφιακή τεχνολογία, που μας δίνει όλους την δυνατότητα να το παίξουμε ειδήμονες, αλλά και να γίνουμε εξαρτημένοι ή εθισμένοι από την νέα μας απασχόληση και ενασχόληση που μας προσφέρει η τηλεπικοινωνία. Υπάρχουν φυσικά και οι κρυφο-επαγγελματίες του είδους που καλυμμένοι πίσω από διάφορα μπλοκς ιστοσελίδες κ.λπ. παίζουν τα δικά τους παιγνίδια άλλοι σε τοπικό, εθνικό ή διεθνές επίπεδο.
Ο συμφεροντολογισμός και η ιδιοτέλεια στο αποκορύφωμά της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και κάποιες λίγες φωνές, που είναι πεφωτισμένες, σεμνές, ταπεινές, πιστεύουν σ’ αυτό που κάνουν και είναι ανιδιοτελείς. Ο άνθρωπος από την φύση είναι πλασμένος να υποστηρίζει και να διαφυλάττει τα συμφέροντά του, αλλά αυτό θα πρέπει να έχει τα όρια του και τους κανόνες του, διότι διαφορετικά θα γίνουμε εύκολη λεία όλων όσων μας επιβουλεύονται και θέλουν να μας έχουν προσκυνημένους, όπως συνέβη τα εκατοντάδες χρόνια της ρωμαιοκρατίας και τουρκοκρατίας που αντέξαμε και ξανά-αναστηθήκαμε.
Ο εκφυλισμός μιας κοινωνίας μπορεί να συμβεί με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι ο εσωτερικός ή εμφύλιος εκφυλισμός. Έχω γνωρίσει αντάρτες παλληκάρια με πατριωτικά και φιλάνθρωπα αισθήματα που όταν έβλεπαν στην τηλεόραση όλους αυτούς τους μπαχαλάκιδες, τους αναρχικούς του φραπέ, τους βάρβαρους και κάνγκουρες, που βανδάλιζαν τις μεγαλουπόλεις(ψυχολογία της μάζας), στο όνομα μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας-ιδεοληψίας, ντρέπονταν για λογαριασμό τους και για λογαριασμό της ιδεολογίας που τους πρόδωσε. Εξαιρώ τους χούλιγκαν για τους οποίους θα πρέπει να υπάρχει εξειδικευμένη αντιμετώπιση, καθότι αυτά τα παιδιά χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση αφού το πρόβλημα μάλλον ξεκινά κυρίως από την οικογένεια.
Αλλά για όλα αυτά δεν φταίνε κυρίως οι ιδεολογίες δηλαδή οι ….ισμοί. Για όλα φταίνε κυρίως οι άνθρωποι που υπηρετούν τους ..ισμούς. Απλώς υπάρχουν …ισμοί που δεν μπορούν να υλοποιηθούν διότι δεν είναι συμβατοί με τον τωρινό άνθρωπο ή την νομοτέλεια της φύσης του ανθρώπου. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο που ένας λαός με έναν μεγάλο πολιτισμό όπως είναι ο Κινέζικος, κατήργησε ένα σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης που δεν τους έτρεφε. Όσο και να δούλευαν και να προσπαθούσαν η παραγωγικότητα δεν αυξάνονταν. Επιβλήθηκε ένα σύστημα που προήλθε μετά από εμφύλιο αφού τους στοίχησε περίπου 40.000.000 νεκρούς και την καταστροφή των πολιτισμικών τους δημιουργημάτων και έργων, μετά την λεγόμενη πολιτισμική επανάσταση του Μάο. Και όλα αυτά γιατί; Για να επανέλθουν σε μια ιδιότυπη αυταρχική αλλά λίαν καπιταλιστική διακυβέρνηση.
Άκουσα ένα σοβαρό φιλοσοφημένο διανοούμενο δημοσιογράφο που ακούει στο όνομα Παντελής Σαββίδης, σε μια εκπομπή με θέμα την αναζήτηση ενός νέου Οράματος ή ιδεολογίας για τον άνθρωπο, να διατυπώνει στον καλεσμένο τουτην εξής θέση: <<Στην Ελλάδα η Αριστερά ηγεμόνευσε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα δεν έχει ούτε θεωρία, ούτε πολιτική ούτε και αξιόλογη διανόηση.>>
Με αφορμή λοιπόν αυτή την διαπίστωση που έχει βάση και λογική σκέπτομαι το εξής. Εάν η αριστερά θέλει ειλικρινά κάποτε να αποκτήσει προοπτική και μακρόπνοη κυβερνητική προοπτική θα πρέπει να βρει καινούργιο ΟΡΑΜΑ που να είναι ρεαλιστικό κατανοητό και εφαρμόσιμο. Εάν θέλει να προσφέρει υπηρεσίες στην πατρίδα και στον ελληνισμό να λέει τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη. Να μην κάνει αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Ο κεντρώος χώρος είναι αυτός που δίνει τις πλειοψηφίες στις κυβερνήσεις. Επειδή πήρε μια φορά την εξουσία συγκυριακά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η συγκυρία θα επαναληφτεί ή θα έρθει μια παρόμοια σύντομα. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή λέει το τραγούδι.
Αυτό που προέχει σήμερα είναι να γίνουμε ως κράτος μια ισχυρή δύναμη όχι για να κατακτήσουμε κάποιον αλλά για να διατηρήσουμε την ακεραιότητα μας. Και για να γίνουμε ισχυροί χρειαζόμαστε ΟΜΟΝΟΙΑ, όχι εμφυλίους. Χρειαζόμαστε μικρό και έξυπνο δημόσιο τομέα, στρατηγικό ΟΡΑΜΑ και σχεδιασμό, πειθαρχημένα και οργανωμένα πανεπιστήμια, αξιοκρατία και αξιολόγηση, αυστηρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, ισχυρές δυνάμεις αποτροπής εξωτερικών κινδύνων, ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΡΟΤΥΠΑ, είναι μόνο μερικοί αποσπασματικοί στόχοι που αναφέρω ενδεικτικά.
Επομένως ας αφήσουμε τα συμπλεγματικά σύνδρομά μας και ας πάμε ενωμένοι να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο ΟΡΑΜΑ που θα προέχει το ΕΜΕΙΣ, η θετική σκέψη και ενέργεια και όχι η μιζέρια η κακοριζικιά και η ηττοπάθεια. Δεν νοείται η συμπολίτες μας να πηγαίνουν στο εξωτερικό να προκόβουν να διακρίνονται και να μας βλέπουν εδώ εμάς, ως υπανάπτυκτους αγροίκους και βάρβαρους.
Είναι ντροπή να έρχονται εδώ καθηγητές από τις πρώην σοβιετικές χώρες που μόλις γνώρισαν την δημοκρατία και να μην ξέρουμε να τους δώσουμε μια πειστική απάντηση στο ερώτημα ‘’Γιατί τα πανεπιστήμια είναι βανδαλισμένα;’’ Έχουμε τόσο έξυπνα μυαλά και τα αφήνουμε να διαπρέπουν στο εξωτερικό να δημιουργούν εκεί υπεραξία και πλούτο και εμείς εδώ να βράζουμε στο ζουμί μας, επειδή δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τα συμπλέγματα της ζηλοφθονίας της κακοριζικιάς και του διχασμού.
Όλο αυτό τον χρόνο(2021), θα έπρεπε όχι μόνο να γιορτάζουμε την κρατική μας οντότητα μετά από αιώνες περιπλάνηση, αλλά να συζητάμε για τα λάθη μας τις αστοχίες μας, να προτείνουμε λύσεις για το μέλλον που προαναγγέλλεται δυσοίωνο όχι μόνο εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, του σεισμογενούς μας χώρου, των βάρβαρων γειτόνων, της φτωχοποίησης της κοινωνίας, των επιδημιών κ.λπ., αλλά κυρίως της υπογεννητικότητας και αλλοίωσης του πληθυσμού, λόγω της μετακίνησης των πληθυσμών από τις φτωχότερες χώρες και τόσα άλλα προβλήματα που θα προκύψουν και θα πρέπει να είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ για να τα αντιμετωπίσουμε.
Μειοψηφία είναι αυτοί που βανδαλίζουν, υβρίζουν και βγάζουν τ’ απωθημένα τους με τρόπους καταστροφικούς και ζημιογόνους. Πλειοψηφία είναι όλοι αυτοί που δεν συμμετέχουν στις υπερβολές και βάρβαρες ενέργειες αλλά και δεν κάθονται στον καναπέ όταν τους πνίγει το δίκαιο όπως στην περίπτωση του Μακεδονικού ζητήματος, με τις εκατοντάδες χιλιάδες αυθόρμητες συμμετοχές στις πλατείες.
Εν κατακλείδι λοιπόν για να μην γίνουμε και κουραστικός υπογραμμίζω:
Η περίοδος αυτή που γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του ’21, προσφέρεται για συλλογισμό, απολογισμό, περίσκεψη, αυτοκριτική και κυρίως την δημιουργία ΟΡΑΜΑΤΟΣ για την επιβίωση της πολιτισμικής και εθνικής μας υπόστασης, διότι διαφορετικά θα γίνουμε βορρά όλων όσων επιβουλεύονται να οικειοποιηθούν και τα υπόλοιπα εδάφη που μας απέμειναν.
ΖΗΤΩ οι επώνυμοι, οι ανώνυμοι, ανιδιοτελείς, γνωστοί και άγνωστοι ΗΡΩΕΣ και ΛΟΓΙΟΙ του ’21 και κυρίως αυτοί που έχασαν τις περιουσίες τους και την ζωή τους, για να θεωρούμαστε σήμερα ΄΄ Ένα κράτος παραδόξως νεωτερικό ΄΄ και να μην θεωρούμαστε ως ΄΄ Κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας ΄΄ όπως αναφέρουν δύο αξιόλογοι συγγραφείς στους τίτλους των βιβλίων τους.
