Καταγράφουμε την ιστορία σήμερα για να μην μας διαγράψει αύριο.
Διότι κατά τον Χέγκελ:
<<Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει είναι ότι τίποτε δεν μας διδάσκει η ιστορία>>.
Γράφει: Ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ-ΑΙΝΙΑΝ
Έφυγε πλήρης ημερών ο ευπατρίδης πρώην Νομάρχης Καστοριάς.
Έφυγε από τη ζωή ένας άνθρωπος για τον οποίο θα πρέπει να είναι υπερήφανοι οι Καστοριανοί, διότι πέρασε και υπηρέτησε τον Νομό μας ως νομάρχης μία κρίσιμη και ταραγμένη περίοδο, άφησε έργο και τις καλύτερες εντυπώσεις στους συμπολίτες μας.
Εξ’ άλλου δεν είναι τυχαίο που οι Ζουζουλιώτες τιμώντας τον για το έργο και τις προσπάθειες αποκατάστασης και μετεγκατάστασης τους, έστησαν την προτομή του στην πλατεία του νέου οικισμού τους, της πρώην κοινότητας Μανιάκων. Τα περισσότερα κοινοτικά καταστήματα και νηπιοτροφεία στο Νομό Καστοριάς ήταν έργο δικό του καθώς και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έδειχνε για την επίλυση προβλημάτων παιδείας και όχι μόνο.
Ο τ. Νομάρχης Καστοριάς Ιωάννης Μαζαράκης ήταν γόνος μιας ηρωικής οικογένειας Μακεδονομάχων αφού πατέρας του Κωνσταντίνος Μαζαράκης – Αινιάν (1869-1949) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα με το ψευδώνυμο «καπετάν Ακρίτας», ήταν ένας από τους κύριους οργανωτές του και ανήλθε στο βαθμό του Αντιστράτηγου. Ο πατέρας του Κωνσταντίνου ο Ιωάννης ήταν Γενικός Αρχίατρος του Στρατού και η μητέρα του υπήρξε ποιήτρια και από τις πρώτες Αρσακειάδες. Αδέλφια του ήταν ο Γεώργιος Μαζαράκης, ο στρατηγός Αλέξανδρος Μαζαράκης-Αινιάν, ο βουλευτής Περικλής Μαζαράκης και η Αδριανή Μαζαράκη.
Ο Ιωάννης Κ. Μαζαράκης-Αινιάν, ήταν εγγονός της Υπαταίας Αγανίκης Αινιάνος Μαζαράκη (1838-1892). Ήταν Ελληνίδα βουκολική ποιήτρια του 19ου αιώνα. με καταγωγή από ηρωική και λόγια οικογένεια της Yπάτης Φθιώτιδας. Πατέρας της ήταν ο Γεώργιος Αινιάν, πρωτεργάτης της Φιλικής Εταιρείας, ήρωας της επανάστασης και πολιτικός. Έμεινε ορφανή σε μικρή ηλικία και μεγάλωσε στο πλευρό του θείου της Δημητρίου, ο οποίος ως πρωτεργάτης της επανάστασης κατά του Όθωνα αναγκάστηκε να καταφύγει στα βουνά. Η μικρή Αγανίκη συμμεριζόμενη την τύχη του θείου της τον ακολούθησε, μεγαλώνοντας σε χωρικό περιβάλλον. Όταν τα πράγματα ησύχασαν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στο Αρσάκειο, δείχνοντας μεγάλο ζήλο για τα γράμματα. Αποφοίτησε σε ηλικία 17 χρονών και στράφηκε στην σπουδή των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και των Γάλλων ποιητών και πεζογράφων. Παντρεύτηκε το 1860 τον Ιωάννη Μαζαράκη από την Κύθνο. Έγραψε πολλά ποιήματα, τα οποία εν ζωή δεν δημοσίευσε ποτέ, αλλά και τα κράτησε μυστικά.
Ο Ιωάννης Κων. Μαζαράκης-Αινιαν, υπήρξε σημαντική και εξέχουσα προσωπικότητα. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923, ήταν παντρεμένος με την Ζωή Δραγούμη,( κόρη του Φίλιππου και εγγονή του Μάρκου Δραγούμη), υπηρέτησε ως αξιωματικός του Ελληνικού στρατού και κατά την κατοχή εργάστηκε στο δίκτυο πληροφοριών θαλάσσης του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και κατατάχτηκε εθελοντής στην ΙΙΙ ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία «Ρίμινι» και συνδέθηκε με το Συμμαχικό Στρατηγείο στη διάρκεια της κατοχής. Το 1962 έγινε νομάρχης Καστοριάς και παραιτήθηκε το 1967 μετά την άρνησή του να υμνήσει την Χούντα.(Γεγονός-μαρτυρία που την διέσωσε ο τότε δάσκαλος Χ. Παπασταύρος) Κατά τη μεταπολίτευση υπηρέτησε σε διάφορες κρατικές θέσεις στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. (πρώην διευθυντής γραφείου τύπου στις Βρυξέλλες 1976-79) και από το 1980 και έπειτα ασχολήθηκε με τη συγγραφή ιστορικών μελετών και βιβλίων, ενώ συμμετείχε στη διοίκηση του Εθνικού Στρατιωτικού Μουσείου. Για τριάντα πέντε χρόνια πρόσφερε της υπηρεσίες του ως Γενικός Γραμματέας της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος ενώ επί σειρά ετών ήταν διευθυντής του Ιστορικού Εθνικού Μουσείου (Παλιά Βουλή) και Αντεπιστέλλον μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Από τις θέσεις αυτές τροφοδοτούσε πάντα το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Καστοριάς με πλούσιο βιβλιογραφικό και συγγραφικό έργο.
Πολυγραφότατος ασχολήθηκε με γεγονότα της νεώτερης ιστορίας της χώρας μας όπως :
Το νέο μακεδονικό ζήτημα σήμερα,
Διάγραμμα της νεότερης ελληνικής ιστορίας,
Η ιστορία της ελληνικής σημαίας,
Η Φιλική Εταιρία,
Τα ακρόπρωρα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου,
Τα ελληνικά τυπογραφεία του αγώνα 1821-1827,
Αγώνες του νεώτερου ελληνισμού.
Τέλος λαμβάνοντας ως αφορμή το εγκώμιο αυτό που κάναμε για τον εξαίρετο αυτό ευπατρίδη συμπατριώτη μας, που σίγουρα εάν παρέμενε ως Νομάρχης το νεοκλασικό γυμνάσιο μας δεν θα είχε κατεδαφισθεί, θέλουμε να κάνουμε την εξής πρόταση.
Επειδή ο Μαζαράκης ως νομάρχης έμενε στην οικία Νταή, ( έμενε στον πρώτο όροφο και η οικογένεια μου με την θεία μου μέναμε στον δεύτερο), και οικία αυτή αφού τελειώσει κάποτε η δικαστική διαμάχη και υπάρξει θετική έκβαση για τον Δήμο, καλό θα είναι ένας χώρος να αφιερωθεί στην ιστορική πλέον Οικογένεια Μαζαράκη, η οποία προσέφερε τόσα πολλά τόσο στον Μακεδονικό Αγώνα, στην Εθνική Αντίσταση καθώς και στον πολιτισμό της Πατρίδας μας. Η Καστοριά έχει ανάγκη τώρα όσο ποτέ άλλοτε να αξιοποιήσει το πολιτισμικό της κεφάλαιο, το οποίο μπορεί να φαίνεται σήμερα ασήμαντο, αλλά γίνεται σημαντικό και νοσταλγικό όσο περνά ο χρόνος. Με τον τρόπο αυτό θα πετύχουμε δύο στόχους. Πρώτον θα τιμήσουμε ένα άνθρωπο και μια οικογένεια για την προσφορά τους στην Πατρίδα και τον Πολιτισμό και δεύτερον θα αποκτήσει η πόλη μας μια ακόμη επισκέψιμη ιστορική και πολιτισμική κυψέλη που τόσο έχουμε ανάγκη. Ας φροντίσουν λοιπόν οι αρμόδιοι του Δήμου να τελειώσει αυτή η εκκρεμότητα διότι είναι ντροπή να βλέπεις ένα τέτοιο νεοκλασικό κομψοτέχνημα με σημαντική ιστορία, να καταρρέει σε μια από τις ποιο ιστορικές και γραφικές γειτονιές της Καστοριάς όπως είναι το Απόζαρι. Διότι αυτή η γειτονιά πέρα των ιστορικών κτηρίων Τσιατσαπά, Τζώτζα, Μαυροβίτη, Χριστόπουλου κ.α. έχει και τα νεοκλασικά όπως Νάντσιου, Νταή Βασίλη – Ηλία και Οικονομίδη, όπου στο τελευταίο όπως γράψαμε και άλλες φορές φιλοξενήθηκαν προσωπικότητες όπως το ζεύγος Φλέμινγκ, ο Πρωθυπουργός Πλαστήρας και άλλες σημαντικές προσωπικότητες. Επομένως είναι ένας ακόμη λόγος ο τοπικός σύλλογος ΑΠΟΖΑΡΙ να παρακολουθεί και να ζητήσει την επίσπευση της εκδίκασης του κληροδοτήματος Ηλία και Καλλιόπης Νταή και μετά να ξεκινήσει αγώνας για την αξιοποίηση του.
