Αναρωτηθήκατε ποτέ πριν από πόσο καιρό είδατε γύρω σας ανθρώπους χαμογελαστούς, ανέμελους και χαρούμενους ?
Ακούσατε κάποιον να αστειεύεται ?
Ακούσατε κάποιον να γελάει ?
Είδατε κάποιον αισιόδοξο με τη δουλειά του ?
Είδατε κάπου κάποια χαλαρή και χαρούμενη παρέα ?
Όχι βέβαια, γιατί πολύ απλά έχουμε χάσει την επαφή με τους αγαπημένους η τους φίλους μας, την όρεξη για δημιουργία και την καλή μας διάθεση.
Παντού βλέπουμε βλοσυρά και θυμωμένα πρόσωπα, ανασφάλεια, φόβο για το τι θα φέρει το αύριο και οι άνθρωποι κινούνται με χίλιες προφυλάξεις μεταξύ τους, η μένουν κλειδαμπαρωμένοι μέσα στα σπίτια τους παρακολουθώντας στις ειδήσεις τους αριθμούς κρουσμάτων – διασωληνωμένων η κάποιες ξεκάρφωτες κομματικές κοκορομαχίες που δεν ενδιαφέρουν κανέναν πια.
Την «πάλαι ποτέ» καλή μας διάθεση και όρεξη για διασκέδαση και αστεία, έχουν αντικαταστήσει ο εγκλεισμός, ο φόβος, ο θυμός, η ανία, η σύγχυση και η στενοχώρια.
Την «πάλαι ποτέ» διάθεση μας για δουλειά, έχουν αντικαταστήσει τα επιδόματα και τα κρατικά βοηθήματα.
Την «πάλαι ποτέ» διάθεση μας για δημιουργία, έχουν αντικαταστήσει οι διορισμοί και η σιγουριά μιας καρέκλας.
Μπορεί λοιπόν να βρισκόμαστε μέσα στη δίνη μίας πρωτόγνωρης υγειονομικής και οικονομικής κρίσης που εγκυμονεί κινδύνους για τη ζωή όλων μας και που θα χειροτερέψει κατά πολύ την ήδη προβληματικότατη οικονομική μας κατάσταση, αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραδοθούμε.
Αυτή η πανδημία κάποια στιγμή θα περάσει και θα επανέλθουμε σε αρκετά μεγάλο βαθμό στην κανονικότητα της καθημερινότητας μας.
Σίγουρα δεν θα είναι όλα ίδια είναι όπως πριν, αλλά τουλάχιστον θα είναι πολύ καλύτερα από ότι σήμερα.
Η οικονομική κρίση θα κρατήσει λίγο περισσότερο, αλλά κάποια στιγμή θα περάσει κι αυτή.
Σίγουρα δεν θα είναι η εποχή που «το ποτάμι κατέβαζε μόνο κούτσουρα» και θα «κατεβάζει κούτσουρα μαζί με κοτρόνες», αλλά τουλάχιστον θα είναι καλύτερα από σήμερα.
Σήμερα τα βλέπουμε όλα στραβά κι ανάποδα…. και καμία αντίρρηση ότι κάπως έτσι είναι και χάσαμε τα χαμόγελα και την αισιοδοξία μας.
Αν πάρουμε όμως την αντίθετη άποψη, ξεχνώντας όλα τα τωρινά απαισιόδοξα σενάρια και την ανεπάρκεια κάποιων υπευθύνων, αν γυρίσουμε πίσω την μηχανή του χρόνου και προσπαθήσουμε να διδαχθούμε από αυτήν σχετικά με τις διάφορες κρίσεις που έζησε κατά καιρούς η ανθρωπότητα, θα δούμε ότι το τέλος των κρίσεων δημιούργησε μεγάλες ευκαιρίες.
Αμέσως μετά τις κρίσεις, «έπεσε» όλος ο κόσμος στη δουλειά και στη δημιουργία… όλοι ήθελαν να δουλέψουν και να δημιουργήσουν κάτι δικό τους, μία δουλειά, ένα μαγαζάκι, μία μικρή επιχείρηση, ένα διαμερισματάκι, κλπ, κλπ, και σιγά-σιγά να πάνε και «στα καλύτερα».
Δηλαδή λέγοντας «στα καλύτερα», εννοώ ένα κομπόδεμα, ένα σύγχρονο σπίτι, ένα καλό αυτοκίνητο, όμορφα έπιπλα, επώνυμα ρούχα, γούνες, ταξίδια και γενικά μία πιο άνετη ζωή.
Κάπου μέσα σε αυτά… εμπλεκόμαστε κι εμείς όμως, κάπου μέσα «στα καλύτερα» υπάρχουμε κι εμείς με τη γούνα μας όντας το δεύτερο μεγαλύτερο παραγωγικό κέντρο παγκοσμίως και με τον τουρισμό μας αφού έχουμε την τύχη να ζούμε σε μία από τις πιο όμορφες ελληνικές πόλεις, που δυστυχώς όμως δεν εκτιμήσαμε ανάλογα και τα δύο, αφήνοντας κατά καιρούς τις τύχες τους σε ανεπαρκείς.
Ποιος λέει λοιπόν ότι χάθηκε η γούνα ? Οι κάθε λογής καρεκλοκένταυροι και οι κάθε λογής… διανοούμενοι ???
Όχι, η γούνα δεν χάθηκε, αλλά σίγουρα διανύει δύσκολες στιγμές λόγω της παγκόσμιας υγειονομικής και οικονομικής κρίσης.
Η Καστοριά και η περιοχή της Σιάτιστας όμως διαθέτουν κάποιες σοβαρότατες επιχειρήσεις που θα πρέπει να προσεχθούν ανάλογα για να παραμείνουν στην αγορά και να είναι έτοιμες μόλις επανέλθει η παγκόσμια αγορά στην κανονικότητα της και οι άνθρωποι θα ζητάνε το «κάτι καλύτερο».
Ποιος λέει ότι χάθηκε ο τουρισμός μας και οι πιθανότητες εξέλιξης του από επισκέπτες της μίας ημέρας σε διεθνές τουριστικό κέντρο ???
Σίγουρα υπάρχει η απαισιοδοξία σήμερα με όλα τα ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες, εμπορικά καταστήματα, κλπ, κλπ, κλειστά με μηδενικούς τζίρους η ακόμη κι αρνητικά αποτελέσματα, γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν ούτε καν τα πάγια έξοδα τους.
Σίγουρα μετά το τέλος της κρίσης θα έχουν γίνει ανακατατάξεις στους επαγγελματίες η επιχειρηματίες που θα έχουν αντέξει η δεν θα έχουν αντέξει, αλλά πρέπει και οι υπεύθυνοι να αρχίσουν ήδη να δουλεύουν όχι με λόγια αλλά με πράξεις πάνω στις υποδομές και στον προγραμματισμό της «επόμενης μέρας» σε διεθνές τουριστικό κέντρο.
Ας μην τα βλέπουμε λοιπόν όλα μόνο με απαισιοδοξία, αλλά ας δούμε και την αισιόδοξη πλευρά τους.
Μέχρι τότε λοιπόν ας αντισταθούμε με τα χαμόγελα μας κι ας είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον.
Ας αντισταθούμε χαμογελώντας με μεγάλα αληθινά χαμόγελα, δίνοντας θετική ενέργεια από τη δύναμη μας, στους διπλανούς μας, στους φίλους μας και στους αγαπημένους μας.
Όσο κι αν μας είναι δύσκολο…. όσο κι αν δεν μας «βγαίνει», ένα φιλικό χαμόγελο και μια ζεστή καλημέρα στον διπλανό μας η στον απέναντι μας, που λογικά θα μας ανταποδώσει λίγο-πολύ και αυτός, θα δώσει σε όλους μας θετική ενέργεια και δύναμη να ξεπεράσουμε αυτή την πρωτόγνωρη και δύσκολη περίοδο στη ζωή μας.
Ας διώξουμε όλη την αρνητική ενέργεια από μέσα μας και ας βγάλουμε μόνο θετική ενέργεια, βοηθώντας τους γύρω μας, αλλά κι εμάς τους ίδιους.
Χαμογελάστε λοιπόν… ακόμη και κάτω από τις μάσκες….
Σάκης Κράγιας
