Για τον Κώστα,
Η ώρα αυτή είναι δύσκολη, ο πόνος βαρύς και ασήκωτος. Ποτέ στη ζωή μου δεν σκέφτηκα ότι θα βρισκόμουν σε αυτή τη θέση, να είμαι αναγκασμένος να αποχαιρετίσω ένα φίλο, ένα άριστο συνεργάτη, ένα πραγματικό αλτρουιστή. Ναι Κώστα, είναι οδυνηρό για όλους εμάς, να αποδεχθούμε και να ζήσουμε με αυτή την απώλεια.
Σήμερα, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι συγγενείς σου, η μεγάλη οικογένεια του Ελληνικού Στρατού και ο κόσμος του ποδοσφαίρου που τόσο αγάπησες, αποχαιρετούν το μάταιο και ταλαιπωρημένο σκήνωμά σου. Σήμερα, δεν αποχαιρετούμε τη ψυχή και το πνεύμα σου. Όχι φίλε, δεν έφυγες, δεν μπορείς να φύγεις. Είσαι εδώ, ανάμεσά μας και θα ζεις καθημερινά μαζί μας, μέσα από τις αναμνήσεις, τις νουθεσίες, τους αγώνες, τις παρεμβάσεις, τους χειρισμούς και τις αποφάσεις σου. Το έργο και η μορφή σου δεν μπορούν να σβήσουν ποτέ.
Δεν συμφωνούσαμε πάντα. Είχαμε διαφωνίες, αλλά ξέραμε πως να βρούμε λύσεις κοινά αποδέκτες. Ήξερα ποιος ήσουν και ήξερες ποιος ήμουν, ένας αλληλοσεβασμός ετών. Θυμάμαι όταν σε μια από τις έντονες συζητήσεις μας, μου είπες: «Φίλε, αυτός είμαι, αποδέξου με, δεν πρόκειται να αλλάξω…»
Και σε αποδέχτηκα φίλε, όπως με αποδέχθηκες και εσύ. Αποδέχθηκα ένα άνθρωπο ευθύνης και δημιουργικότητας που κατάφερε στη ζωή του να κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση εχθρών και φίλων. Ένα άνθρωπο που πετούσε ψηλά, γι΄ αυτό έβλεπε μακριά.
Δεν θέλω να το πιστέψω και να το δεχθώ. Και όμως, ο καθορισμός της μοίρας μας και κυρίως φυσικά ο θάνατος είναι πάνω από την ανθρώπινη δύναμη και έξω από την ανθρώπινη επιθυμία.
Φεύγεις όπως ήρθες. Με τα χέρια καθαρά. Έντιμος, αξιοπρεπής και ακέραιος ως το τέλος. Ήσουν δημοκρατικός, ανιδιοτελής, φιλικός χαρακτήρας, ήσυχο πνεύμα. Ποτέ δεν ύψωσες τον τόνο της φωνής σου, ποτέ δεν προέβηκες σε χαρακτηρισμούς, ποτέ δεν έθιξες κανένα με οποιονδήποτε τρόπο. Ήσουν ένας καλός ακροατής, άκουγες και ζύγιζες, είχες όμως και αποκρυσταλλωμένη άποψη. Και όταν λαμβάνονταν οι αποφάσεις έμπαινες πάντα μπροστά για να τις υλοποιήσεις, όποια άποψη και αν είχες εσύ προσωπικά.
Στην ενασχόληση σου με το επάγγελμα των πένθιμων τελετών, ήσουν μια πολύ ευχάριστη εξαίρεση. Στην ολιγόχρονη άσκηση του λειτουργήματός σου, είχες ανιδιοτελή προσφορά προς το συνάνθρωπό σου, δεν σε άγγιξε η διαφθορά, η επιδίωξη του προσωπικού συμφέροντος, ο πλουτισμός, η επιδειξιμανία, και η ματαιοδοξία.
Εύχομαι στη μητέρα σου, τον πατέρα σου και τον αδελφό σου και όλους τους στενούς σου ανθρώπους, να παραμείνουν ενωμένοι ώστε να απαλύνουν μέσα από τη συντροφικότητα την απώλειά σου. Το κενό που αφήνεις στις ζωές τους είναι δυσαναπλήρωτο, αλλά να ξέρεις ότι θα σε θυμούνται πάντα με χαμόγελο για όλα αυτά που τους χάρισες, για όλα αυτά που έζησαν πλάι σου και γιατί είμαι σίγουρος ότι αυτή θα ήταν και η δική σου επιθυμία, να βλέπεις την οικογένεια και τους φίλους σου χαρούμενους.
Καλό ταξίδι φίλε μου
Δημήτρης Μπόραβος
