Οι φυλές της λαϊκής – Τι μας είπαν οι άνθρωποι που συναντήσαμε εκεί…
Και να που η λαϊκή έγινε το τελευταίο αποκούμπι της εθνικής μας οικονομίας! (και της οικονομίας της τσέπης μας). Μετά την κατάργηση των πανηγυριών και τους συνωστισμούς στα σουπερμάρκετ, αυτή η χαρούμενη υπαίθρια αγορά, η ευάερη κι αντικολλητική (σαν τεφάλ) στον κορονοϊό, μας περιμένει κάθε Τετάρτη να γεμίσουμε το καλάθι μας!
Δεν θέλουμε να λαϊκίσουμε, κάνοντας το κουνουπίδι πρωταγωνιστή του κειμένου μας, αλλά αντιλαμβανόμαστε πως στη συνέχεια των καταστάσεων που ζούμε, η Ελλάδα στις λαϊκές θ’ αναστενάξει! Είμαστε σίγουροι πως δεν θα μας διαβάσουν μόνο οι βίγκαν και οι μπαχτσεβάνοι.
Κάθε Τετάρτη, λοιπόν, το μεγαλύτερο πάρκιν της Καστοριάς μετατρέπεται στη μεγαλύτερη, υπαίθρια, μπουτίκ φρούτων και λαχανικών. Τα άλλα είδη, εργαλεία, ρούχα και κουζινικά, παρεισέφρησαν στις λαϊκές από την εποχή που οι Ρωσοπόντιοι εκποιούσαν εκεί τα σκεύη και τη λοιπή πραμάτεια τους, όσα διέσωσαν από την Περεστρόϊκα του σφυροδρέπανου που παραδόθηκε αμαχητί στην γοητεία του μπλακ εντ ντέκερ. Ιστορικές εποχές!
Ας κάνουμε τώρα μια αναφορά στις φυλές της λαϊκής.
Ποιοι είναι οι πωλητές; Πωλητές είναι οι διάφοροι παραγωγοί της περιοχής που, μετά από κοπιώδεις μάχες με τον Δάκο και τη Νουχρίτσα, μετά από αγώνες διάσωσης από τον παγετό και την πάχνη, το χαλάζι και τα φρουτοφάγα πουλιά, έρχονται να πουλήσουν ό,τι τρύγησαν από τ’ αμπέλια τους και μάζεψαν απ’ τα χωράφια τους κι όλα αυτά σε ευθεία συναλλαγή με τους λάτρεις του αυθεντικού, του χωραφίσιου κι όχι του τυποποιημένου του σουπερμάρκετ!
Παραγωγοί, με άλλα λόγια, είναι οι αυριανοί (δηλαδή στα 67 τους) συνταξιούχοι του ΟΓΑ! Και ποιοί είναι οι αγοραστές; Βασικά, είναι οι αστοί, αυτοί που δεν έχουν ούτε δυό μέτρα γής να βάλουν δικό τους μπαχτσεδάκι. Είναι, όπως προείπαμε, αυτοί που θέλουν να βλέπουν πάνω στη ντομάτα που αγοράζουν τους μπλέ και πράσινους κόκκους της γαλαζόπετρας και όχι την πλαστική υφή που έχουν οι ντομάτες των μαγαζιών, που έχουν κοκκινίσει απ’ τη ντροπή τους για τον έμπορο που τις διακινεί κι όχι από τον ήλιο του χωραφιού! Είναι αυτοί που γνωρίζονται χρόνια με τον παραγωγό και που λόγω αυτής της γνωριμίας δεν τους έχει κόψει ποτέ απόδειξη (αλλά, αυτό είναι θέμα Μηταράκη, ας μη μπαίνουμε στην πολιτική)! Είναι αυτοί που θέλουν να βάλουν στο ψυγείο τους τον μπαρμπα-Μήτσο και τον μπαρμπα-Θανάση και όχι τον κατεψυγμένο μπαρμπα-Στάθη!
Και πώς είναι οι τιμές της λαϊκής; Τίμιες, θα λέγαμε! Μα, ένα κιλό ελιές να πάρει κανείς, θα διαπιστώσει πως είναι ακριβότερες απ’ τον κιμά! Το εξάευρο που στοιχίζουν άντεξε και στο πρώτο μνημόνιο και στο δεύτερο και στην πρώτη φάση της πανδημίας και στη δεύτερη! Απορεί κανείς πώς έκανε καριέρα στην Ελλάδα η παροιμία “Ψωμί κι ελιά και Κώτσο βασιλιά”.
Αφήνουμε τα ζαρζαβατικά και τα ομοειδή τους και πάμε στους πάγκους των ρούχων. Εδώ, σίγουρα, έχουμε τιμές Πακιστάν. Μπορεί να το επιβεβαιώσει οποιαδήποτε μαντηλοφορούσα από το Dedis. Μα, τόσο φθηνά! Τόσο, γιατί η λαϊκή μας είναι μια εβδομαδιαία εκδοχή του πανηγυριού του Άργους (να ζήσουμε να το θυμόμαστε)! Δεν είναι μια υπαίθρια Τσιμισκή… Στους πάγκους μπορείς να εντοπίσεις πού είναι το φτηνό πράμα από το σμάρι γυναικών που είναι σκυμμένες πάνω από τον πάγκο-κελεπούρι. Φορώντας μάσκες, βεβαίως. Είναι οι ίδιες, που άμα τις ρωτήσεις πού ντύνονται, θα σου απαντήσουν “εγώ ψωνίζομαι μόνο από Θεσσαλονίκη”! Κι ας έχει να πάει στη συμπρωτεύουσα από τότε που ο γυιός της ήταν φαντάρος στου “Καρατάσου”! Σε ειδικές περιόδους η λαϊκή γίνεται βιότοπος πολιτικών, καθώς εκεί είναι ιδανικό μέρος για ψηφοσυλλογή, γίνεται νυφοπάζαρο τη Μ. Πέμπτη και χώρος διενέργειας σφυγμομετρήσεων από το τοπικό κανάλι, τις ιστοσελίδες και τα έντυπα, όταν δεν έχουν θέματα να παρουσιάσουν…
Φυσικά, συχνά γίνεται χώρος ελέγχων από την Εφορία για αποδείξεις και τώρα από τον ΕΟΔΥ για μάσκες… Εμείς, πρίν παραδώσουμε τον υπόλοιπο χώρο του κειμένου για μικρές συνεντεύξεις με τους πρωταγωνιστές της λαϊκής, θα πούμε πως το μικρό αυτό εβδομαδιαίο φρουτοπανηγύρι είναι απόλυτα χρήσιμο και για ψυχολογικούς λόγους. Καθότι, μη μπορώντας να κάνουμε ακριβό shoping therapy, λόγω πανδημίας, αλλά κυρίως λόγω ληγμένης πιστωτικής, κάνουμε στους πάγκους “σκαλίζειν θέραπυ”.
Να τι μας είπαν οι άνθρωποι που συναντήσαμε εκεί…
Διασχίσαμε το χώρο της λαϊκής αγοράς από τη μία άκρη ως την άλλη. Λόγω των μέτρων και των αποστάσεων, δεν σε “χτυπούσαν” καταλάθος, οι κυρίες με τις τσάντες στα χέρια και τα καλαθάκια με τις ρόδες, που τα σέρνουν πίσω τους αδιαφορώντας για τους διπλανούς (αυτές οι ίδιες, που δεν ξέρουν να οδηγούν καροτσάκια στη λαϊκή, οδηγούν αυτοκίνητα στους δρόμους)! Δεν συγκεντρωνόταν ο κόσμος να φλυαρεί και να είναι απαιτητικοί μπροστά στους πάγκους, σχολιάζοντας την ποιότητα ή τις τιμές των μήλων η των χορταρικών. “Ο κόσμος δεν είναι όπως πριν. Φοβάται και δεν έχει και χρήματα”, μάς είπαν.
Πασχίζουν οι πωλητές να ξεπουλήσουν. Στέκονται όρθιοι πίσω από τον πάγκο τους υπερασπίζοντας με κάθε τρόπο το πόστο τους. Και δεν είναι μόνο αυτό. Έχουν εφεύρει χίλιους δυο τρόπους να διαφημίσουν το προϊόν τους.
Μπορεί να μη σε διαπερνάνε τόσες φωνές με πολλά ντεσιμπέλ όπως παλιά, αλλά με το χαμόγελο στα χείλη αποσπούν τη συμπάθεια του πελάτη του και τον πείθουν τελικά για την άριστη ποιότητα των φρούτων. “Είμαστε εδώ να εξυπηρετούμε τον κόσμο, τηρούμε όλα τα μέτρα και κάνουμε τον αγώνα μας”. “Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει με τον φόβο να κυριαρχεί”. Όλοι μας έλεγαν σχεδόν το ίδιο: Υποτονική η κατάσταση, ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Σε έναν πάγκο ένας μικροπωλητής είπε: “κατέβασα τις τιμές, πόσο πιο χαμηλά; Δύσκολη η κατάσταση”…
Και πράγματι δύσκολη η κατάσταση, φαινόταν άλλωστε και από τις μισογεμάτες σακούλες των καταναλωτών.
Ο ιός, δυστυχώς, έχει προκαλέσει μεγάλη οικονομική ζημιά. Και ας ευχηθούμε να τελειώσει αυτή η σημερινή δύσκολη κατάσταση και να επανέλθουμε στα φυσιολογικά μας.
Καλή δύναμη σε όλους!
Δημήτρης Ιωαννίδης
Ελένη Κωστοπούλου
Εφημερίδα ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
