Και ποιος Καστοριανός δεν γνωρίζει την Στάρα Ρέκα; Πρόκειται για την πανέμορφη χερσόνησο–σχηματίστηκε από τις προσχώσεις του παρακείμενου «Παλαιο-ποτάμου» (απ’ όπου και το όνομά της) – στην ανατολική όχθη της λίμνης μας , μεταξύ Μαυροχωρίου – Πολυκάρπης.
Πατώντας το πόδι σου στις «άκρες» της μαγευτικής αυτής προεξοχής της λίμνης, σχεδόν φτάνεις – νοερά βέβαια – στη Μύτκα, αλλά και στη Μαυρώτισσα(όχι Μαυρ(ι)ώτισσα – πότε και από ποιους, επιτέλους, θα αφαιρεθεί το ανιστόρητο -ι- από την ονομασία της Ιεράς Μονής;) και στον προϊστορικό Λημναίο Οικισμό, και μάλιστα όταν ο ήλιος, κατά τη δύση του, σου «στρώνει» τον δρόμο με το αντικαθρέφτισμά του στα νερά της λίμνης.
Πρόλαβα να κάνω μπάνιο και εγώ (έχω γεννηθεί στο Μαυροχώρι, το 1961) στην αμμώδη, αβαθή και πεντακάθαρη παραλία της Στάρα Ρέκας. Θυμάμαι τα ιδιωτικά αυτοκίνητα αλλά και τα αστικά, γεμάτα από εκδρομείς, που κατέφθαναν – τις Κυριακές κυρίως – από όλο τον νομό της Καστοριάς στην περιοχή. Οι λουόμενοι, μετά το μπάνιο τους, απολάμβαναν την εκδρομή τους με πρόχειρο φαγητό και παιχνίδι στη σκιά των «καναδέζικων» λευκαδιών – έτσι τα έλεγαν – , τα οποία, καθώς υψώνονταν στις πλευρές της διαδρομής προς την παραλία, σχημάτιζαν αρμονική καταπράσινη αψίδα, ώστε να προϋπαντήσουν τον επισκέπτη και να τον προετοιμάσουν να απολαύσει την εκδρομή και το μπάνιο του.
Θα με ρωτήσετε; Τι τα θέλεις και τα θυμάσαι; Μα, καλοκαίρι είναι, μπάνια ονειρεύεσαι ή σχεδιάζεις – λίγο δύσκολα, βέβαια, τα σχέδια για μπάνια λόγω κορωνοϊού αλλά και οικονομικών δυσκολιών. Σε αυτούς λοιπόν του καλοκαιρινούς συνειρμούς περιφερόμενος και ενώ καθάριζα μια θήκη του αυτοκινήτου μου, έπεσαν στα χέρια μου κάποιες σημειώσεις για την Στάρα Ρέκα, σταχυολογημένες από τοπικές εφημερίδες της δεκαετίας του 1960, στις σελίδες των οποίων έψαχνα παλαιότερα, για να συγκεντρώσω στοιχεία για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου μας. Ο στίχος του Γ. Ρίτσου «πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος / με υπομονή και περηφάνια» ήταν η «άγουσα» των αναζητήσεών μου.
Καταθέτω αυτούσιες τις ιστορικές σταχυολογημένες σημειώσεις μου για τη μαγευτική Στάρα Ρέκα και τελειώνω την αναφορά μου σ΄αυτή, τρέχοντας στις «άκρες» της, για να προλάβω το ηλιοβασίλεμα από τον ξεχωριστό χώρο της.
30 Ιουλίου 1961, εφημερίδα «Νέα Καστοριά»
(…) Τι γίνεται η πλαζ του Παλαιοποτάμου; Φυσικώς είναι το καταλληλότερον, ασυγκρίτως ανώτερον παντός άλλου και προσφέρεται διά κολυμβητικήν πλαζ.(…) Οι κολυμβηταί και μη της Καστοριάς μόνοι των πλέον επεσήμανον την φυσικήν πλαζ, και καθ΄ ομάδας τας Κυριακάς μετέβαινον εις την παραλίμνιον τοποθεσίαν…
Αλκυόνα σε παρακείμενο καλαμώνα της Στάρα Ρέκας /Φωτογραφία 2019, Χ. Δημάδης /Κάτι… ξέρουν τα πουλιά και ομορφαίνουν με την παρουσία τους την Στάρα Ρέκα , το «ασυγκρίτως ανώτερο παντός άλλου» φυσικό τοπίο της λίμνης μας.
6 Αυγούστου 1961, εφημερίδα «Νέα Καστοριά», Καστοριανές εικόνες
(…) Η πλαζ του Μαυροχωρίου κάθε Κυριακή συγκεντρώνει πολύ κόσμο. Το ντύσιμο και το ξεντύσιμο γίνεται σε ειδικά αποδυτήρια, δηλαδή στους… λάκκους. Η δικιά μας πλαζ φαίνεται εγκατελείφθη διά ευθετώτερον χρόνον, δηλαδή ποτέ!
