Φίλε Κώστα, Coach μου, δεν ξέρω αν η μη δυνατή παρουσία μου σήμερα “εκει” στην τελευταία σου κατοικία με οδηγεί στο γραψω αυτες τις γραμμές αγάπης, θλίψης, πόνου ή όλα όσα ζήσαμε, είπαμε και γενικότερα η στήριξη σου σε δύσκολες καταστάσεις μου…
Coach μου, έτσι σε φώναζα όταν Σ’ έβλεπα και ένα μεγάλο χαμόγελο και μια Αγκαλιά άνοιγε μπροστά μου. Σκέψεις και συμβάντα από την ζωή μας, ανοίγοντας την Ψυχή και την Καρδιά ο ένας για την ζωή του άλλου. Δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΈ τα λόγια σου, σαν Πατέρας, σαν μεγάλος Αδερφός μου. Οδηγός Ζωής για μένα Coach… Coach θα κάνω ότι μπορώ, ξέρεις εσύ… Πάντα θα είσαι στην Καρδιά μου!!! Εις το επανιδείν Coach..Καλό Παράδεισο Φίλε μου, ως Άγγελος εκεί.. Αυτή την ώρα τα λόγια αδύναμα, για τους Οικείους σου.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια, Καλή Δύναμη σε Ολους.
Ε.Κ
