Μάλλον ανέλαβε άλλος πρωθυπουργός το τιμόνι της χώρας.
Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνουμε από την απίστευτη προπαγάνδα των φιλοκυβερνητικών μέσων, τα οποία οσονούπω θα εμφανίσουν τον πρωθυπουργό με φουστανέλα ζωσμένο με φυσεκλίκια.
Ξέχασαν όμως να μας πουν, γιατί είναι αναγκασμένα να κάνουν αυτού του είδους την άθλια προπαγάνδα και να καπηλεύονται το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων.
Ξέχασαν να μας πουν, γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να πανηγυρίζουμε για την φύλαξη των συνόρων. Δηλαδή, την αυτονόητη πράξη ενός κυρίαρχου κράτους.
Ίσως να ευθύνεται ο υπερβάλλων ζήλος προς ενίσχυση του καταρρακωμένου πρωθυπουργικού προφίλ, απόρροια των απανωτών λαθών των τελευταίων οκτώ σχεδόν μηνών.
Λάθη, που κατά την άποψη μας έπαιξαν βασικό ρόλο για την σημερινή απελπιστική κατάσταση.
Ας τους τα θυμίσουμε μπας και μαζευτούν λιγάκι και κυρίως μπας και αντιληφθούν επιτέλους οι Έλληνες τα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες τους.
Προφανώς, δεν είναι ο όψιμος πατριώτης Κυριάκος αυτός που από τότε που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας ξεπέρασε ακόμη και τον Τσίπρα στην ανικανότητα διαχείρισης του μεταναστευτικού, με αποτέλεσμα να ζήσουμε εξευτελιστικές σκηνές στα νησιά με ντόπιους να «ξεβρακώνουν» αστυνομικούς.
Ούτε είναι ο όψιμος πατριώτης Κυριάκος αυτός που με περηφάνια από το βήμα της Βουλής… εγκαινίασε το μπόλιασμα με τους μουσαφιραίους.
Ούτε φυσικά είναι ο όψιμος πατριώτης Κυριάκος αυτός που δέχτηκε αμήχανα από τους Τούρκους την μία κατραπακιά μετά την άλλη, όπως π.χ. το τουρκολιβυκό μνημόνιο ή το Ορούτς Ρέις που το πήρε ο άνεμος.
Και οπωσδήποτε, δεν είναι ο όψιμος πατριώτης Κυριάκος αυτός που σιγόνταρε διά λαγών όπως ο Ντόκος και η αδελφή του την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου μέσω Χάγης, προτάσσοντας εμμέσως το εκβιαστικό δίλημμα πόλεμος ή συνθηκολόγηση.
Όχι, άλλος Κυριάκος ήταν.
Σε κάθε περίπτωση, είναι δικαίωμα των πολιτών να πιστεύουν ό, τι τους σερβίρει ο καθεστωτικός Τύπος. Άλλωστε, δημοκρατία έχουμε.
Καλό είναι πάντως να είναι και ολίγον φειδωλοί.
Διότι εάν ο όψιμος πατριώτης Κυριάκος δεν είχε στρώσει το έδαφος στον Ερντογάν με τα περί μπολιάσματος και Χάγης, θα δυσκολευόταν να πατήσει το κουμπί του υβριδικού πολέμου.
Εμείς είμαστε αυτοί που του επιτρέψαμε να εξάγει την κρίση της Τουρκίας στην Ελλάδα.
Από μόνοι μας γίναμε ο αδύναμος κρίκος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιτρέποντας στον σουλτάνο να μας χρησιμοποιεί για να εκβιάσει την Ευρώπη επειδή τα βρήκε σκούρα στη Συρία.
Κι ας μην σπεύσουν διάφοροι καλοθελητές να πουν ότι δεν γνώριζε η κυβέρνηση το χάος που επικρατεί εδώ και μήνες στη Συρία ή ότι δεν άκουσε τον Ερντογάν να απειλεί ευθέως πως θα γεμίσει με «ανθρώπινες βόμβες» την Ευρώπη.
Εννοείται ότι τα ήξερε.
Επέλεξε εντούτοις να είναι δεδομένη, προβλέψιμη και να σέρνεται από τις εξελίξεις.
Επέλεξε να είναι απλός θεατής της διελκυνστίδας Ευρώπης -Τουρκίας, και το μόνο που πέτυχε είναι να «αναβαθμίσει» την Ελλάδα από αποθήκη ψυχών σε πορτιέρη του ανθρώπινου δράματος.
Και θέλει να μας πείσει ότι αυτό λέγεται πατριωτική πολιτική.
Όχι ότι δεν φέρει την κύρια ευθύνη η Ευρώπη για την σημερινή κατάντια, την οποία επιχειρεί να επισκιάσει με επικοινωνιακές παράτες.
Εξάλλου, είναι γνωστό το βρώμικο παιχνίδι που παίζει με την Τουρκία εις βάρος της Ελλάδας, για να μην πληγούν τα οικονομικά και γεωπολιτικά της συμφέροντα.
Είναι άλλο όμως να ορίζεις εσύ τις εξελίξεις, κι άλλο να γίνεσαι σάκος του μποξ στη διαμάχη μεταξύ των δύο πλευρών.
Από την οποία μπορεί να βγεις βαρύτατα τραυματισμένος, καθώς δεν έχεις θέσει το απαραίτητο ανάχωμα που θα σε προστατεύσει όποια κι αν είναι η κατάληξη.
Δεν λέμε, εντυπωσιακές οι πομφόλυγες περί αντίστασης της Ελλάδος στον κατακτητή, ωστόσο οι όψιμοι πατριώτες δεν μας είπαν ακόμη πως θα αντιμετωπίσουν κάθε πιθανή έκβαση της τουρκικής κλιμάκωσης την στιγμή που δεν είναι οχυρωμένοι.
Την στιγμή που δεν τόλμησαν ούτε και τώρα να θέσουν τις βάσεις για ουσιαστική υπεράσπιση της κυριαρχίας της χώρας, μέσω της ανακήρυξης ΑΟΖ και της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.
Γιατί αυτή θα ήταν πραγματική πατριωτική πολιτική που θα εξασφάλιζε και θα οχύρωνε την Ελλάδα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της διένεξης Ευρώπης – Τουρκίας.
Δυστυχώς όμως, για μια ακόμη φορά, είμαστε στον αέρα κι απλώς υποδυόμαστε τους τουρκοφάγους.
Κι εξαρτόμαστε πάλι, από το τι θα αποφασίσουν άλλοι για εμάς.
Κακά τα ψέματα, το αλισβερίσι γίνεται μεταξύ Ευρώπης – Τουρκίας, και θα πειθαρχήσουμε σε ό,τι μας πει το κονκλάβιο των Βρυξελλών.
Αργά ή γρήγορα η κατάσταση στον Έβρο θα εξελιχθεί. Δεν γίνεται να παραμείνει στάσιμη για ευνόητους λόγους.
Με πιθανότερα τα εξής σενάρια:
– Είτε η ΕΕ θα τα βρει με τον Ερντογάν και θα πάρει πίσω τους μετανάστες.
– Είτε θα τα σπάσουν εντελώς και γαία πυρί μειχθήτω.
To λογικό είναι να επικρατήσει το πρώτο σενάριο. Δεν νομίζουμε ότι ο Ερντογάν είναι τόσο τρελός για να κηρύξει πόλεμο στην Ευρώπη. Εκτιμούμε ότι επιδίδεται στο γνωστό του ανατολίτικο παζάρι και στο τέλος θα κάνει πίσω παίρνοντας από τους ευρωπαίους αρκετά από αυτά που επιδιώκει.
Παράλληλα, θα κάνει κάποιου είδους συμβιβασμό τόσο με την Ρωσία όσο και με τις ΗΠΑ. Διαφορετικά θα έχει το μέλλον του Καντάφι.
Μην αυταπατάστε, καμία εκ των εμπλεκόμενων πλευρών δεν θέλει να οδηγηθεί σε σφοδρή σύγκρουση. Που σημαίνει, ότι είναι ζήτημα χρόνου, όλοι μαζί, να κάτσουν σε ένα τραπέζι για να τα βρουν.
Και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς τι επιφυλάσσεται για την Ελλάδα, όταν το μοναδικό της διαπραγματευτικό όπλο θα είναι η αυτονόητη φύλαξη των συνόρων της.
Είμαστε περίεργοι να δούμε, ποια θα είναι τότε η νέα προπαγάνδα που θα σκαρφιστούν οι κυβερνώντες…
