Δεν μας πτόησε η βροχή στις Κομνηνάδες. Ξαφνικά χωρίς να το καταλάβουμε στήσαμε ένα αυθόρμητο γλεντάκι όπως εκείνα που έστηναν παλιά οι Πόντιοι όταν έβρισκαν ευκαιρία σε αυτά τα ακριτικά μέρη αλλά και στην παλιά πατρίδα. Χωρίς μικρόφωνα, ξεκινώντας από ένα τραπέζι με λίγα άτομα, παρακινούσε ο ένας τον άλλον να σηκωθούν και σιγά-σιγά «εγούρευανε τον χορόν».
Έτσι βιώσαμε την πολιτιστική μας συνέχεια μέσα στον χρόνο για λίγη ώρα μέχρι που κόπασε η βροχή και επανήλθε ο σύγχρονος ηλεκτρικός ήχος. Το γλέντι έφτασε μέχρι της 4 το πρωί.
Την επομένη ο πιο πολύς κόσμος παρευρέθηκε στη Θεία Λειτουργία, στην εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στο Γενέθλιο της Θεοτόκου.
Το χωριό παρά την σταδιακή ερήμωση όλα αυτά τα χρόνια, για διάφορους λόγους (δυσπρόσιτη πρόσβαση, γειτνίαση με σύνορα, έλλειψη εργασίας, κτλ) έχει ανθρώπους που το αγαπάνε και το επισκέπτονται με την πρώτη ευκαιρία.
Τέλος να ευχαριστήσω ακόμα μια φορά το Πολιτιστικό Σύλλογο Κομνηνάδων Καστοριάς για την πρόσκληση να παίξω αγγείο φέτος στο πανηγύρι του χωριού μας.
Νικηφόρος Φουλιράς
