Κυριακή πρωί.
Πρωί πρωί. Δεν με έπιανε ο ύπνος.
Ο πρωινός περίπατος πριν τη δουλειά ήταν μονόδρομος και φαινομενικά σοφή επιλογή. Ποιος δεν νιώθει ευεξία περπατώντας σε αυτή την πόλη. Κάθε στενό και μια ανάμνηση. Κάθε βήμα γύρω από τη λίμνη και μια νέα εικόνα. Για τις ομορφιές της πόλης και τις εικόνες που χαρίζει έχουν γραφτεί πολλά. Κι άλλα τόσα ακόμη θα γραφτούν.
Από εμάς τους κατοίκους που θα μας ξαναμαγέψει το τοπίο αλλά και τουρίστες περαστικούς διαβάτες που θα μεταφέρουν τη μαγεία αυτής της πόλης.
Και μέσα σε όλα αυτά τα ωραία και μαγευτικά σαν παραμύθι, κάποιες παραφωνίες. Που επίσης λίγες φωτογραφίες σαν τις πάρα κάτω δεν φτάνουν για να δείξουν πόσο σημαντικό είναι να έχουμε την πόλη μας καθαρή.
Κάθε σκουπίδι “κάθεται” σαν σκιά πάνω στην ομορφιά της Καστοριάς.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν προσέχουν.
Που δεν προσέχουν αρκετά για να το πούμε καλύτερα.
Κάδοι υπάρχουν, όμως τα σκουπίδια είναι από έξω.
Για τους υπόλοιπους που δεν προσέχουν καθόλου είναι γιατί δεν έχουν καταλάβει πως το περιβάλλον ήδη “σκοτώνεται”. Κι αν εμείς δεν προλάβουμε να δούμε το τέλος του, γιατί θα πρέπει να επιταχύνουμε το θάνατο του?
Αύριο κιόλας. Ο καθένας μόνος του.
Έξω από το σπίτι μας.
Στους κάδους δίπλα στη δουλειά μας.
Δεν αναλογούν πάνω από 10 μέτρα στον καθένα. Διώξτε λίγη από τη σκιά. Χρωματίστε καθαρίζοντας!!
Δεν φταίει κανένα συνεργείο καθαρισμού. Κανένας φορέας. Ας βοηθήσουμε το έργο τους.
Δήμιοι
