Στις σχέσεις της οικονομικής κρίσης με τη γονιμότητα αναφέρεται το ΔΝΤ σε έκθεσή του: Η ύφεση οδηγεί σε μείωση των γεννήσεων και η υπογονιμότητα, με τη σειρά της, απειλεί την ανάπτυξη.
Στις επιπτώσεις της ύφεσης στη γονιμότητα αναφέρεται στην τελευταία έκθεσή του με τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές (World Economic Outlook) το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κάνοντας μάλιστα ειδική μνεία στην περίπτωση της Ελλάδας.
Το ΔΝΤ σημειώνει ότι σχεδόν σε όλες τις πρόσφτες περιπτώσεις ύφεσης στις ανεπτυγμένες οικονομίες, ο αντίκτυπος στη γονιμότητα εκδηλώνεται με την αναβολή γεννήσεων.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει το ΔΝΤ, σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως την Ελλάδα και την Ισπανία που υπέστησαν «διπλή ύφεση» (σ.σ. η ύφεση που ακολουθεί μετά από βραχύβια ανάκαμψη, έπειτα από προηγούμενη ύφεση), ο δείκτης γονιμότητας υποχώρησε από το 1,5 το 2007-2008 σε περίπου 1,3 το 2016. Μάλιστα, όπως επισημαίνει το Ταμείο, στην έκθεσή του, αυτά τα επιμόνως χαμηλά επίπεδα γονιμότητας, στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, θα μπορούσαν να επιβαρύνουν στο μέλλον την εισροή εργασίας και επομένως να αποδυναμώσουν μακροπόρθεσμα τη δυνάμει ανάπτυξη.
Άλλωστε, όπως παρατηρεί, τα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και διαφόρων χωρών δείχνουν ότι οι αλλαγές που έχουν επέλθει στα επίπεδα της γονιμότητας, στη χρονική περίοδο μετά την κρίση, σε σχέση με την προ κρίσης εποχή (2005-2008), έχουν επηρεαστεί αρνητικά από την κρίση με διάφορους τρόπους, με τις απώλειες στον τομέα της απασχόλησης να συνιστούν το πιο σημαντικό σημείο.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, ο δείκτης γονιμότητας μπορεί να επηρεαστεί και από τις πολιτικές στην αγορά εργασίας. Όπως αναφέρει συγκεκριμένα το Ταμείο, η υψηλότερη φορολογική επιβάρυνση στα ζευγάρια φαίνεται πως μειώνει τη γονιμότητα σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Την ίδια στιγμή, οι αυξήσεις των οικογενειακών επιδομάτων και οι βελτιώσεις όσον αφορά στην προστασία της εργασίας στη διάρκεια της μητρότητας, συνδέονται με υψηλότερα επίπεδα γονιμότητα.
