Ακούμε παντού ότι τίποτε δεν πηγαίνει καλά, ότι κλείνουν οι επιχειρήσεις η μία πίσω από την άλλη, ότι ο τόπος μας κυριολεκτικά μαστίζεται από την ανεργία και ότι έχουμε ερημώσει.
Θα συμφωνήσω σε όλα αυτά, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα και ούτε περιμένω να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο με τον τρόπο που κινούμαστε, αλλά θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση αυτοκριτικής σε όλους εμάς.
Τι κάνουμε εμείς για όλα αυτά ;;
Πως διασφαλίζουμε τα τοπικά συμφέροντά μας και την τοπική κοινωνία μας ;;
Κάνουμε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που μας συμφέρει για να στηρίξουμε τον τόπο μας.
Και τελικά ποιο είναι το αποτέλεσμα ;;;
Ακόμη κι αυτός ο μικρός κύκλος εργασιών η χρηματικών δοσοληψιών που γίνεται στο τόπο μας, καταλήγει στις τσέπες η στους τραπεζικούς λογαριασμούς αυτών οι οποίοι δεν θα αφήσουν ποτέ ούτε ένα ευρώ στην Καστοριά μας.
Στις τσέπες αυτών που έρχονται να πάρουν και ποτέ να δώσουν.
Στις τσέπες η στους τραπεζικούς λογαριασμούς των μεγάλων εταιρειών που μας βομβαρδίζουν καθημερινά με ειδικές τιμές, χιλιάδες προσφορές, προιόντα, κλπ και που στο τέλος κάθε εβδομάδας μεταφέρουν όλες τις εισπράξεις τους στις έδρες τους.
Στις τσέπες των εταιρειών πωλήσεων του διαδικτύου (e-shop), οι οποίες με την επιστημονική μέθοδο ενεργοποίησης του υποσυνειδήτου για την «ευκαιρία αγοράς», μας σπρώχνουν στην αγορά «φθηνών» άχρηστων προϊόντων.
Στις τσέπες ελληνικών μη τοπικών επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών, που παρουσιάζονται σαν «ειδήμονες» στους ευκολόπιστους «ιθαγενείς» και που δεν προσφέρουν ούτε μία θέση εργασίας στην τοπική κοινωνία, παρά μόνον εισπράττουν και τελικά διαθέτουν τις θέσεις εργασίας και τα λεφτά που εισπράττουν από εμάς, στην αγορά του τόπου τους.
Τι μας σώζει ;; Ποια λύση υπάρχει ;;
Η μόνη λύση είναι η αλληλουποστήριξη μας και επανεκκίνηση της τοπικής οικονομίας, γιατί όλα είναι σαν μία αλυσίδα.
Και θα σας δώσω ένα μικρό παράδειγμα.
Αν αγοράσει σήμερα ένας λογιστής ένα ζευγάρι παπούτσια από έναν έμπορο της Καστοριάς.
Ο έμπορος θα αγοράσει με τα ίδια χρήματα ένα πουκάμισο από έναν άλλο έμπορο της Καστοριάς.
Ο επόμενος έμπορος θα πάει με τα ίδια χρήματα σε ένα εστιατόριο της Καστοριάς.
Ο εστιάτορας θα αγοράσει κρέας από έναν κρεοπώλη της Καστοριάς.
Ο κρεοπώλης θα πληρώσει το ενοίκιο τον ιδιοκτήτη του ακινήτου που νοικιάζει.
Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου θα πληρώσει τον δικηγόρο του.
Ο δικηγόρος θα πληρώσει τον γιατρό του.
Ο γιατρός θα πληρώσει τον αρχιτέκτονά του.
Ο αρχιτέκτονας θα πληρώσει τον οικοδόμο.
Ο οικοδόμος θα πληρώσει τον βενζινοπώλη
Ο βενζινοπώλης θα πληρώσει τον φανοποιό.
Ο φανοποιός θα πληρώσει τον υδραυλικό
Ο υδραυλικός θα αγοράσει ρούχα για τα παιδιά του από έναν τοπικό έμπορο.
Ο έμπορος θα πληρώσει τον υπάλληλό του.
Ο υπάλληλος θα πληρώσει τον μανάβη.
Ο μανάβης θα πληρώσει τον λογιστή του.
Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα…;;;
Με τα ίδια (η σχεδόν τα ίδια) χρήματα δούλεψαν 16 επαγγελματίες μαζί με τους υπαλλήλους τους κάνοντας έναν μικρό κύκλο και τα ίδια χρήματα γύρισαν στην τσέπη του λογιστή, ο οποίος και πάλι θα τα διαθέσει στην τοπική οικονομία και έτσι δεν θα σπάσει ποτέ η αλυσίδα που μας συνδέει και μας αλληλουποστηρίζει, κρατώντας θέσεις εργασίας, νοικοκυριά,κλπ.
Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε όλοι μας, ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αφήσουμε τις στενοκεφαλιές του τύπου δεν με ενδιαφέρει το πρόβλημα του γείτονα φτάνει να μην καίγεται το δικό μου σπίτι, η του τύπου ο ξένος είναι καλύτερος από τον δικό μας, κλπ, κλπ, αλλά να σκεφτούμε το παράδειγμα που έδωσα, για να καταλάβουμε τι σημαίνει ανακύκλωση των χρημάτων σε όλες τις δραστηριότητες μέσα στην τοπική μας κοινωνία και τι σημαίνει στήριξη του τόπου μας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν ξεκινάνε όλα από την τιμή, γιατί ακόμη κι αν «γλυτώσουμε» λίγες δεκάρες, είναι σίγουρο ότι μακροπρόθεσμα θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, όσο φθηνά κι αν μας φαίνεται σήμερα.
Υπάρχουν λύσεις στην τοπική αγορά, υπάρχει η υπευθυνότητα του τοπικού παραγωγού τον οποίο γνωρίζουμε, υπάρχει ο έλεγχος ποιότητας, υπάρχουν τα καλά προϊόντα, υπάρχει η γνωριμία και εμπιστοσύνη στον οποιονδήποτε τοπικό επιχειρηματία τον οποίο γνωρίζουμε προσωπικά και δεν είναι απλά ένα όνομα που μας είπαν ότι είναι «καλό», υπάρχουν οι καλές τιμές γιατί όσο πιο πολύ δυναμώσουμε οικονομικά τους ντόπιους παραγωγούς η επιχειρηματίες τόσο πιο πολλές προσφορές θα μπορούν να κάνουν, και το βασικότερο….υπάρχει η καλημέρα…
Ας σκεφτούμε ότι ακόμη και το 1 Ευρώ που θα δώσουμε σε οποιονδήποτε μη τοπικό, θα φύγει από την ντόπια αγορά συμβάλλοντας δραματικά στην ανεργία, στο κλείσιμο των επιχειρήσεων, στην μετανάστευση των νέων, στην φθίνουσα αξία των ακινήτων, στο βούλιαγμα των οικονομικών αξιών και στην ερήμωση του τόπου μας.
Ας μην τα περιμένουμε λοιπόν όλα από τους άλλους, αλλά ας κάνουμε κάτι κι εμείς…για εμάς…
Ας αγαπήσουμε τον τόπο μας, για να αγαπήσει κι αυτός εμάς…
Σάκης Κράγιας
