Αν και πριν από δύο χρόνια οι ελληνικές τράπεζες να είχαν έκθεση στην Τουρκία άνω των 26 δισ. ευρώ, ωστόσο πλέον αυτή η έκθεση έχει περιοριστεί μόλις στα 114 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (Bank for International Settlements – BIS). Αυτή η εξέλιξη είναι απότοκο της αποεπένδυσης της Εθνικής Τράπεζας, η οποία πούλησε το 99,81% της Finansbank στην Qatar National Bank έναντι 2,75 δισ. ευρώ.
Αλλά μπορεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να μην κινδυνεύει από την κάθετη υποτίμηση της λίρας και την μεγάλη πτώση της αγοραστικής δύναμης των Τούρκων, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τον ελληνικό τουρισμό και τις ελληνικές επιχειρήσεις που εξάγουν στην Τουρκία ή έχουν θυγατρικές στη γειτονική χώρα. Να σημειωθεί πως πλέον με ένα ευρώ αγοράζει κανείς σήμερα 7,9 τουρκικές λίρες όταν πριν από ένα έτος αγόραζε 4,1 λίρες. Με ένα δολάριο αγοράζει κανείς 7,2 τουρκικές λίρες όταν πριν από ένα έτος αγόραζε 3,5 λίρες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την έβδομη θέση των εισερχόμενων τουριστών στην Ελλάδα. Πέρυσι επισκέφθηκαν την Ελλάδα 890.000 Τούρκοι, οι οποίοι δαπάνησαν 300 εκατ. ευρώ. Η μέση κατά κεφαλή δαπάνη του Τούρκου τουρίστα είναι στα 334 ευρώ και η μέση κατά κεφαλή ημερήσια δαπάνη στα 86 ευρώ. Η τουρκική κρίση έχει ήδη πλήξει τον ελληνικό τουρισμό μειώνοντας τους όγκους των Τούρκων τουριστών σε Δωδεκάνησα και κυρίως στα νησιά του Βορείου Αιγαίου, κάτι που οι τοπικοί επιχειρηματίες επιβεβαιώνουν με αγωνία.
Πέραν από τις τουριστικές επιχειρήσεις εκτεθειμένες στον τουρκικό κίνδυνο είναι οι ελληνικές εταιρείες που εξάγουν στην Τουρκία. Πρέπει να σημειωθεί πως οι ελληνικές εξαγωγές έχουν ανοδική τροχιά και ανήλθαν στα 1,9 δισ. ευρώ το 2017 σημειώνοντας αύξηση 44,5% σε σχέση με το 2016.Τα ποσοστό αυτό είναι πολύ υψηλότερο της ποσοστιαίας αύξησης των τουρκικών εισαγωγών το 2017 (17,7%). Την ίδια περίοδο, οι εισαγωγές από Τουρκία αυξήθηκαν κατά 2,6% στο σύνολο και ανήλθαν σε 1,4 δισ. ευρώ.
Η μεγάλη υποχώρηση της αγοραστικής ικανότητας των Τούρκων όσο το νόμισμα τους διολισθαίνει, καθιστά τη ζήτηση διαρκώς μειούμενη, κυρίως διότι τα εισαγόμενα προϊόντα καθίστανται πολύ πιο ακριβά.
Μάλιστα, στην περίπτωση που επιβληθεί το σχέδιο Ερντογάν για εμπορικές συναλλαγές αποκλειστικά σε διμερή νομίσματα οι ελληνικές εταιρείες δεν θα έχουν κανένα κίνητρο και καμία διάθεση να πληρώνονται σε τουρκικές λίρες, εκτός εάν πουλάνε με «καπέλο» προκειμένου να ενσωματώνουν στις τιμές τους τον συναλλαγματικό κίνδυνο (κίνδυνο υποτίμησης).
Ακόμη πιο δύσκολο θα καταστεί το επιχειρηματικό περιβάλλον για τις ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται με έδρα την Τουρκία. Αυτές οι φίρμες είναι ως επί το πλείστον εξαγωγικές, κάτι που σημαίνει πως πουλάνε σε δολάρια ή ευρώ. Από την πρακτική αυτή έβγαιναν έως σήμερα κερδισμένες καθώς το κόστος τους, ιδίως το εργατικό, είναι εκπεφρασμένο σε τουρκικές λίρες. Ωστόσο, εάν η πολιτική Ερντογάν τις αναγκάσει να συναλλάσσονται μόνον με λίρες και όχι με συνάλλαγμα αυτό, θα μπορούσε να τις φορτώσει με πρόσθετη κόστη.
