Φίλε και συμμαθητή Σωτήρη,
Ο ύστατος χαιρετισμός σε εσένα μοιάζει σαν ψέμα. Γιατί δεν μπορεί να είναι και ούτε θα είναι ο τελευταίος. Όσα καλά λόγια να πούμε και να γράψουμε, είμαστε σίγουροι πως ακόμη και αυτά θα τα χαρίσεις σε αυτούς που έχουνε ανάγκη. Γιατί αυτό έκανες σε όλη σου την ζωή. Έκοβες τα κομμάτια σου και τα μοίραζες στους άλλους. Αφιλοκερδής επενδυτής του ονειρικού. Αθεράπευτα περήφανος. Μικρασιάτης. Αμετακίνητα ορκισμένος Καστοριανός.
Φίλε και συμμαθητή Σωτήρη,
Το πέρασμα σου ανάμεσα μας γεμίζει με ξεχωριστή ζωντάνια τις αναμνήσεις μας. Σε λοξοκοιτούν με ζήλια και φθόνο ακόμη και αυτοί που σε κατέδωσαν. Τότε που παιδιά όλοι μας μετρούσαμε τα άστρα, εσύ τόλμησες να αντισταθείς στην βία.
Φίλε και συμμαθητή Σωτήρη,
Μείνε εκεί που σου αξίζει. Στο δυσθεώρητο ύψος του ουρανού, που μόνο αυτό μπορεί να σκεπάσει το μέγεθος της υπερηφάνειας σου.
Φίλε και συμμαθητή Σωτήρη,
Καλή σου μέρα για πάντα,
Οι συμμαθητές σου της τάξης του “1972”.
