Δικηγόροι, εισαγγελείς κ.λπ.
Στον τόπο αυτό, όταν οι αρχές -όποιες κι αν είναι- δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, υπάρχει πάντοτε τουλάχιστον ένας Έλληνας, που είναι πρόθυμος (και σίγουρα πιο ικανός) να την κάνει για λογαριασμό τους. Προχθές μάθαμε ότι ο 25χρονος κατηγορούμενος για επιθέσεις σε βάρος γυναικών και για μία απόπειρα βιασμού, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης του. Αν βρεθείτε σε συζητήσεις ανήσυχων συμπολιτών μας και -κυρίως- αν διαβάσετε σε διάφορα τοπικά site τα σχόλιά τους κάτω από την είδηση, θα διαπιστώσετε ότι στην πόλη διαθέτουμε τουλάχιστον πέντε-έξι δικηγόρους παρ’ Αρείω Πάγω, δυο-τρεις συνταγματολόγους και έναν-δυο δικαστές. Όλοι με διαφορετική επαγγελματική δραστηριότητα απ’ αυτήν που ομολογεί η ειδικότητά τους, κανείς με σχετικό πτυχίο που να επιβεβαιώνει την αξιοπιστία της γνώμης, που καταθέτουν, χωρίς να τους ζητηθεί. Μεταξύ αυτών, υπάρχει κι ένας επίδοξος βιαστής, που αναλαμβάνει να τιμωρήσει με τον ίδιο τρόπο τον φερόμενο ως δράστη των επιθέσεων και μια-δυο μανούλες, που είναι έτοιμες να τον συλλάβουν, αφού πρώτα τον χτυπήσουν ανελέητα. Όλοι αυτοί ξέρουν. Ο εισαγγελέας (το όνομα του οποίου ζητούν να μάθουν για να το γνωρίζουν από’ δω και μπρος) και ο ανακριτής (για κείνον δε φάνηκε να ανησυχούν μήπως τον συναντήσουν σε κάποια άλλη υπόθεση), που πήραν τη συγκεκριμένη απόφαση, δεν έχουν ιδέα.
Τ.Τ.
Το κοινό περί δικαίου αίσθημα
Στον τόπο αυτόν, που όλοι νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα καλύτερα απ’ αυτόν που είναι εξουσιοδοτημένος (ενίοτε και σπουδαγμένος) να τα κάνει, μπερδεύουμε το κοινό περί δικαίου αίσθημα με τη νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία και θαρρούμε πως μπορούμε να τις ασκήσουμε, να συλλάβουμε, να ανεβούμε στην έδρα και να αγορεύσουμε, να μπούμε στο γραφείο του ανακριτή και να ανακρίνουμε, να επιβάλουμε τιμωρία με συνοπτικές διαδικασίες -τύπου βαθιάς Ανατολής, με μια πέτρα στο χέρι. Στον τόπο αυτό -δυστυχώς εθισμένοι στην ανομία και την αδικία, είτε είμαστε υποκείμενα, είτε αντικείμενά τους- ξεχάσαμε το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορούμενου και προτιμάμε χίλιες φορές να μπει ένας αθώος φυλακή για μια μέρα, παρά να κυκλοφορεί ένας ένοχος εκτός. Αρκεί αυτός να μην είναι το παιδί μας, ο πατέρας μας ή ο αδερφός μας.
Τ.Τ.
Κάτι δεν κάνουμε σωστά
Από πέρσι επισημαίνουμε την ανάγκη να ενσωματωθούν τα προσφυγόπουλα στη γιαννιώτικη κοινωνία, όσα τουλάχιστον δεν πρόκειται να μετακινηθούν σε άλλες πόλεις, υπενθυμίζοντας αυτό που η πραγματικότητα ανέδειξε: ότι πρώτα οι μανάδες –μέσω των παιδιών τους- διαπιστώνουν την ανάγκη να στεριώσουν στον νέο τόπο, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Φέτος, αρκετά παιδιά προσφύγων πέρασαν το κατώφλι δημοτικών σχολείων, προκειμένου να αρχίσουν να μορφώνονται, να μάθουν καλύτερα ελληνικά και να γνωρίσουν ελληνόπουλα. Ωστόσο, φαίνεται να υπάρχουν προβλήματα, καθώς κάποια απ’ αυτά δε γνωρίζουν καν την ελληνική γλώσσα, μερικά μιλάνε –εκτός από τη μητρική τους- αγγλικά, ενώ καλούνται να μάθουν από την αρχή μια καινούρια. Κι αντί να υπάρξει μια στοιχειώδης πρόβλεψη γι’ αυτά τα παιδιά και να παρακολουθήσουν έστω για ένα τρίμηνο μαθήματα ελληνικών, εμείς αποφασίζουμε να τα εντάξουμε στη μαθησιακή διαδικασία, σα να είναι πρωτάκια, που πάνε να μάθουν να γράφουν τη γλώσσα που μιλάνε από την προνηπιακή τους ηλικία. Κάτι δεν κάναμε (πάλι) σωστά.
Τ.Τ.
Ανάπηροι κάδοι
Τι έπαθαν οι κάδοι και τους λείπουν τα πόδια; Για μια ακόμη φορά στους κάδους απορριμμάτων αναφέρονται οι αναγνώστες μας. Συγκεκριμένα οι κάτοικοι της οδού Ναπολέοντος Ζέρβα παρατηρούν ότι δύο πράσινοι κάδοι από τους Τούρκικους καφενέδες ως την οδό Καψωμένου δεν έχουν πόδι και κανείς δεν ευαρεστείται να τους το προσθέσει. Συγκυρία; Τυχαίο; Και άλλος πράσινος κάδος που βρίσκεται έξω από το παλιό άσυλο ανιάτων είναι χωρίς πόδι και γέρνει κι αυτός. Μήπως είναι καιρός να ξαναβρούν αυτοί την…υγειά τους;
Λ.Τ.
Καλές πολιτικές θέλουμε, όχι πρακτικές
Σημαντική η σύσκεψη στην Καστοριά και καλό είναι να ακολουθούμε καλές πρακτικές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπάρχουν στην περιοχή μας, μαθαίνοντας είτε από άλλες ελληνικές πόλεις, είτε από πόλεις του εξωτερικού.
Θα μας επιτρέψετε όμως να πούμε ότι δεν… ανακαλύψαμε την Αμερική. Αυτά που έκαναν οι Καστοριανοί και τους θεωρούμε πρότυπο, είναι αυτά που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια και αναφέρονται σε όλες τις μελέτες που έχουν γίνει κατά καιρούς για τη λίμνη. Δε χρειαζόμαστε πια κανέναν να μας πείσει ότι πρέπει να γίνουν όλες οι συνδέσεις αποχετευτικού και να μην πέφτουν τα λύματα στη λίμνη.
Δεν ξέρουμε ποιος είχε την πρωτοβουλία για τη συνάντηση, ούτε πως η συνεργασία θα προχωρήσει με δεδομένες ακριβώς τις διαφορετικές «πορείες» που ακολούθησαν οι δύο λίμνες τα τελευταία χρόνια. Τρόποι για την προστασία και την ανάδειξη υπάρχουν, τα χρήματα και η αποφασιστικότητα λείπουν και δυστυχώς αυτό έχει να κάνει με τις πολιτικές επιλογές. Σε αυτό το επίπεδο, ίσως να παραδειγματιστούμε…
Γ.Χ.
