Τα τελευταία χρόνια έχουμε βάλει στο καθημερινό λεξιλόγιο μας την λέξη “δόσεις”. Πληρώνουμε ένα σωρό υποχρεώσεις σε δόσεις. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι οι οφειλές στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία. Όμως προστίθενται και για πολλά άλλα πράγματα η πληρωμή των δόσεων με αποτέλεσμα μετά από πέντε χρόνια που εφαρμόζονται οι δόσεις τα πράγματα να μην ελέγχονται από τις πολλές διαφορετικές δόσεις που πρέπει να πληρώνει κανείς μέσα σε ένα μήνα. Με την απειλή δε των κατασχέσεων και των πιέσεων των τραπεζών και μη μπορώντας να αφήσει κανείς τις υποχρεώσεις να τρέχουν ο κάθε επαγγελματίας πρέπει να τρέχει να βρει δουλειά σε ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον όπου όλη η αγορά έχει ‘καθίσει’ προκειμένου να παράγει να βγάλει εισόδημα και να πάει να πληρώσει τις υποχρεώσεις του.
Είναι λυπηρό να ακούς διάφορους παράγοντες να λένε ότι θα βάλουμε την τάδε ή την δείνα οφειλή να πληρώνεται σε δόσεις και τους ακούς να το λένε ότι είναι επιτυχία κάτι τέτοιο και δεν αναλογίζονται ότι το μηνιαίο άθροισμα των δόσεων έτσι όπως έχει καταντήσει ξεπερνά κατά πολύ το μέσο εισόδημα των πολιτών με αποτέλεσμα να μην πληρώνουν την δόση και να χάνουν στο τέλος την ρύθμιση.
Είναι τόσες πολλές οι δόσεις που είναι αδύνατον πλέον να τις παρακολουθήσει κανείς. Ρωτήσαμε λογιστές και τελικά μπορέσαμε να βγάλουμε έναν πίνακα των πιο βασικών δόσεων που μπορεί να πληρώνει ένας απλός επαγγελματίας.
Όσο πιο παλιός και καλός επαγγελματίας ήταν κάποιος, σήμερα καλείται να πληρώνει όλο και πιο πολλές δόσεις. Τι εννοούμε; Εννοούμε ότι αν κάποιος είχε μια επαγγελματική δραστηριότητα την δεκαετία 2000-2010 και η δουλειά του πήγαινε σχετικά καλά, έχει σίγουρα βρεθεί με δάνεια από τις τράπεζες μια και οι τράπεζες τότε μοίραζαν δάνεια. Έτσι σίγουρα έχει βρεθεί με δάνειο στεγαστικό (ή επισκευαστικό) και σίγουρα και με δάνειο κινήσεως.
Για να δούμε λοιπόν σε τι καλείται να πληρώσει ένας επαγγελματίας, δόσεις;
1. ΔΕΗ
2. ΕΥΔΑΠ
3. Εφορία ρύθμιση 100
4. Εφορία εισόδημα
5. Εφορία ΕΜΦΙΑ
6. Εφορία Τέλος κυκλοφορίας
7. ΕΦΚΑ ρύθμιση
9 Τράπεζα δόνειο 1
10. Τράπεζα δάνειο 2
11. Πιστωτική κάρτα
Επίσης πρέπει να υπολογίσουμε ότι υπάρχουν και οι τρέχουσες οφειλές που είναι ασφαλιστικές, εφορία ΦΠΑ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, σταθερή και κινητή τηλεφωνία και φυσικά πρέπει να πλαισιωθούν με τα τρέχοντα έξοδα που είναι ενοίκιο, μισθοί προσωπικού, λοιπά έξοδα.
Τέλος ένας επαγγελματίας πιθανόν να έχει (είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό) και προσωπικά έξοδα που μπορεί να είναι άλλες τόσες δόσεις (ΔΕΗ, τράπεζες, ασφάλιστα πχ ΟΑΕΕ, ΤΣΑΥ- ΕΦΚΑ, και φυσικά εφορίας πχ εισόδημα, τέλη κυκλοφορίας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Aν βάλουμε ότι κάθε δόση κατά μέσων όρο να είναι 50 Ευρώ (συνήθως παραπάνω) μόνο οι δόσεις προϋποθέτουν να έχει κάθε μήνα να πληρώσει 600 με 1000 Ευρώ. Επίσης τα τρέχοντα πρέπει να είναι πάνω από 200 ευρώ (ΔΕΗ κλπ ) περίπου τον μήνα οπότε 1200 Ευρω τον μήνα και τέλος άλλα τουλάχιστον 1000 Ευρώ για τις αντίστοιχες οφειλές σε τράπεζες και ασφάλιση ως φυσικό πρόσωπο.
Οπότε ένα μικρός επαγγελματίας καλείται να αντεπεξέλθει σε έξοδα μηνιαία πάνω από 3000 Ευρώ που πάνε σε δόσεις που πηγαίνουν σε τράπεζες και κρατικές εισφορές. Πόσα άραγε θα πρέπει να βγάζει κάποιος σήμερα από την εργασία του, που να μπορεί να αντεπεξέλθει στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις;
Μετά από αυτό, αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν η μετατροπή κάποιων από αυτών των δόσεων σε 100 ή 120 θα μπορέσει να του δώσουν ανάσα;
Υπάρχει λύση;
Aνάσα θα ήταν να μπορέσουν να παγώσουν τα παλιά χρέη, να μειωθούν τα τρέχοντα έξοδα (εφορία, ασφάλεια, ΔΕΗ κλπ) τουλάχιστον κατά 40 με 50% για να μπορέσει ο επιχειρηματίας που παλεύει μόνος του με την κρίση δέκα χρόνια να κρατηθεί και να μην χάσει τα πάντα. Άλλωστε το ίδιο το κράτος σε πάρα πολλές περιπτώσεις επέβαλε μείωση κεφαλαίου σε αυτά που θα έπρεπε να πληρώσει σε υποχρεώσεις του σε πολίτες 40 και πλέον τοις εκατό. Επίσης μονομερώς και ανάλογα με τις ανάγκες του αύξησε τις καταβολές προς την εφορία, πάλι όπως προέκυπταν οι τρέχουσες ανάγκες του. Άρα θα πρέπει πλέον και αφού με τις πλάτες όλου αυτού του κόσμου που ξεζουμίστηκε και του ξαιμάτωσε πληρώνοντας ό,τι μπορούσε όλα αυτά τα χρόνια να σταθεί δίπλα του και να χαλαρώσει το ζωνάρι των υποχρεώσεων, αφού πλέον δεν μπορεί να αντέξει.
Αλλιώς θα συμβεί σαν τον μύθο του Ναστραντίν Χότζ που λέει το αμίμητο:«Τι ατυχία! Πάνω που έμαθα το γάιδαρο να μην τρώει, ψόφησε!».
Aνάσα θα ήταν να μπορέσουν να παγώσουν τα παλιά χρέη, να μειωθούν τα τρέχοντα έξοδα (εφορία, ασφάλεια, ΔΕΗ κλπ) τουλάχιστον κατά 40 με 50% για να μπορέσει ο επιχειρηματίας που παλεύει μόνος του με την κρίση δέκα χρόνια να κρατηθεί και να μην χάσει τα πάντα. Άλλωστε το ίδιο το κράτος σε πάρα πολλές περιπτώσεις επέβαλε μείωση κεφαλαίου σε αυτά που θα έπρεπε να πληρώσει σε υποχρεώσεις του σε πολίτες 40 και πλέον τοις εκατό. Επίσης μονομερώς και ανάλογα με τις ανάγκες του αύξησε τις καταβολές προς την εφορία, πάλι όπως προέκυπταν οι τρέχουσες ανάγκες του. Άρα θα πρέπει πλέον και αφού με τις πλάτες όλου αυτού του κόσμου που ξεζουμίστηκε και του ξαιμάτωσε πληρώνοντας ό,τι μπορούσε όλα αυτά τα χρόνια να σταθεί δίπλα του και να χαλαρώσει το ζωνάρι των υποχρεώσεων, αφού πλέον δεν μπορεί να αντέξει.
Αλλιώς θα συμβεί σαν τον μύθο του Ναστραντίν Χότζ που λέει το αμίμητο:«Τι ατυχία! Πάνω που έμαθα το γάιδαρο να μην τρώει, ψόφησε!».
Ανάπτυξη με αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να συμβεί.Στραγγαλίζοντας τους καλούς επαγγελματίες που είχαν δυνατότητες, κάποτε να παράγουν, δεν μπορούμε να περιμένουμε να πάει καλά η οικονομία.
