Το δικό του «θρόνο» στον Όλυμπο του Παγκόσμιου μπάσκετ έχει από σήμερα ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος εισήχθη και επίσημα στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame. Το όνομα του ζωντανού θρύλου του ελληνικού αθλητισμού πέρασε στην μπασκετική «αιωνιότητα» και φιγουράρει πλέον μεταξύ των κορυφαίων στο Μουσείο του μπάσκετ, που βρίσκεται στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, ενώ ο «γκάνγκστερ», ο οποίος κέρδισε την ύψιστη τιμή μετά από επτά διαδοχικές χρονιές που ήταν υποψήφιος, έγινε ο πρώτος Έλληνας που εισήχθη στο Naismith Το βράδυ της 8ης Σεπτεμβρίου (σ.σ. ξημερώματα 9ης Σεπτεμβρίου σε ώρα Ελλάδας) θα μείνει αξέχαστο στον Νίκο Γκάλη. Ο «γκάνγκστερ» έγινε ο πρώτος Έλληνας που έγινε μέλος του Naismith Hall of Fame, του μουσείου ιστορίας που από το 1959 αποτελεί την πιο πλήρη βιβλιοθήκη του μπάσκετ, προωθώντας την ιστορία του αθλήματος.
Ο Νίκος Γκάλης αφίχθη στο επιβλητικό μέγαρο, όπου στεγάζεται το Naismith Memorial Basketball Hall of Fame, με λιμουζίνα και φορώντας ένα εντυπωσιακό άσπρο σακάκι με μαύρο παπιγιόν περπάτησε στο κόκκινο χαλί που ήταν στρωμένο μέχρι την είσοδο, εκεί όπου έβγαλε τις πρώτες του φωτογραφίες αγκαλιά με το βραβείο. Με την έναρξη της τελετής, ο «γκάνγκστερ» ανέβηκε όγδοος στο βήμα και αφού είχε προηγηθεί βίντεο που πρόβαλε σκηνές από την αγωνιστική καριέρα του σε ΗΠΑ και Ελλάδα, με τη φανέλα του Άρη και της Εθνικής, ενώ «φιλοξενήθηκαν» εγκωμιαστικά σχόλια από Τόνι Κούκοτς, Βλάντε Ντίβατς και Ντετλερ Σρεμπφ. Όσο για τον συνοδό του μέχρι το βήμα; Δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον μεγάλο του αντίπαλο στα ευρωπαϊκά παρκέ τη δεκαετία του 80΄, αλλά και στενού του φίλου, που άφησε το δικό του στίγμα και στο ΝΒΑ, Μπομπ ΜακΑντού.
Υπό το βλέμμα της συζύγου και της κόρης του και αφού υποχρέωσε μετά την ομιλία του τους παρευρισκόμενους σε standing ovation, ο «Θεός» του ελληνικού μπάσκετ, είπε: «Θα ήθελα να πω ότι αποτελεί μεγάλη μου τιμή να γίνομαι μέλος του Hall of Fame. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα κι εδώ δίπλα μου είναι ο Μπομπ ΜακΑντού ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Η τάξη του 2017 απαρτίστηκε εκτός του Γκάλη, που είναι ήδη μέλος του Hall of Fame της FIBA από το 2007, οι Τρέισι Μακ Γκρέιντι, Μπιλ Σελφ, Ρεμπέκα Λόμπο, Μάφετ ΜακΓκρόου, Ρόμπερτ Χιουζ, Τζέρι Κράουζ, Τζορτζ ΜακΓκίνις, Τομ Γιάρνστεντ, Ζακ Κλέιτον και Μάνι Τζάκσον. Μας συνδέουν σπουδαίες μονομαχίες με τον Μπομπ. Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ακολούθησαν εδώ, είναι σαν αδέρφια για μένα. Παλιοί συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ. Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου.
«Θα ήθελα να πω ότι αποτελεί μεγάλη μου τιμή να γίνομαι μέλος του Hall of Fame. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα κι εδώ δίπλα μου είναι ο Μπομπ ΜακΑντού ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Μας συνδέουν σπουδαίες μονομαχίες με τον Μπομπ. Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ακολούθησαν εδώ, είναι σαν αδέρφια για μένα. Παλιοί συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ. Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου. Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε ένας κύριος. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε «Νίκο, Νίκο», έτσι με φωνάζουν. Μου είπε «θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο». Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος του ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Άρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα».
