Α. Ροντούλης: Η γυμνή αλήθεια για τη Φέτα

Αναλυτικά στο άρθρο του ο κ. Ροντούλης αναφέρει:

Απεγνωσμένη προσπάθεια καταβάλλουν όσοι ξεπούλησαν τη φέτα στον Καναδά, για να αποσείσουν τις ευθύνες τους και για να πείσουν την κοινή γνώμη, υπό το βάρος της πάνδημης κατακραυγής, ότι έχουν καταγάγει μια μεγάλη εθνική επιτυχία. Όμως, η προσπάθειά τους ναυαγεί και προκαλεί τη θυμηδία, καθότι η λογική τους είναι έωλη και θυμίζει τους καλόγερους του μεσαίωνα που βάπτιζαν το ψάρι κρέας, για να καλύψουν τος πομπές τους.

Ας δούμε, λοιπόν, τη δική τους “αλήθεια” για τη φέτα σε αντιπαραβολή με τη δική μας “γυμνή αλήθεια” που εδράζεται σε έγγραφα και στον καθαρό λόγο.

1. Η πρώτη “αλήθεια” των υποστηρικτών της συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου Ε.Ε-Καναδά ισχυρίζεται ότι με τις νέες πρόνοιες-ρήτρες προστατεύεται η φέτα στην αγορά του Καναδά, αφού οι Καναδοί παραγωγοί δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τον όρο “ελληνική φέτα” ή σύμβολά που παραπέμπουν στην Ελλάδα.

Η “γυμνή αλήθεια”, όμως, είναι διαφορετική. Οι υφιστάμενοι Καναδοί παραγωγοί συνεχίζουν να διατηρούν το δικαίωμα χρήσης του όρου, “φέτα”, βάσει ρήτρας κεκτημένου δικαιώματος, ενώ και οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά Καναδοί παραγωγοί μπορούν να χρησιμοποιούν τον όρο “φέτα”, αρκεί να προσθέτουν δίπλα όρους όπως “style”, “type”, “imitation”.

Τι σημαίνουν οι πρόνοιες αυτές; Εμφανώς σημαίνουν ότι ο όρος «φέτα» ξεπουλήθηκε, καθόσον οι Καναδοί παραγωγοί θα μπορούν να προμηθεύουν τη διεθνή αγορά με λευκό τυρί άλμης που θα αποκαλούν «φέτα» και μάλιστα με την ελληνική ενυπόγραφη συναίνεση. Με άλλα λόγια, για παράδειγμα, ο Καναδάς θα μπορεί να εξάγει στην Κίνα λευκό τυρί ως «φέτα».

Επιπροσθέτως, ας δούμε και μερικά κρίσιμα ερωτήματα που χρήζουν απάντησης απ’ τους φωστήρες-υποστηρικτές της κατάπτυστης συμφωνίας.

Είναι δυνατόν το ίδιο τυρί άλμης που διακινείται στην αγορά του Καναδά, αλλά και σε άλλες, να ονομάζεται «φέτα» αν το παράγουν ή εμπορεύονται οι υφιστάμενοι παραγωγοί-επαγγελματίες στο χώρο και «απομόίμηση φέτας» αν το διαχειρίζονται οι νεοεισερχόμενοι στο επάγγελμα; Δεν συνιστά η πρακτική αυτή μια κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων του καταναλωτή; Είναι ηθικό και νόμιμο να πωλείται το ίδιο προϊόν στους ίδιους καταναλωτές με δύο ή περισσότερα ονόματα; Επίσης, ποιος θα είναι ο μηχανισμός ελέγχου του διαχωρισμού μεταξύ παλαιών και νέων παραγωγών του Καναδά ή οποιασδήποτε άλλης χώρας και ποιος θα έχει την τελική ευθύνη για τη λειτουργία και φερεγγυότητά του;

2. Η δεύτερη «αλήθεια» των υποστηρικτών της συμφωνίας Ε.Ε-Καναδά λέει ότι λευκό τυρί άλμης που παράγεται στον Καναδά δεν μπορεί να πωληθεί ως «φέτα» στην αγορά της Ε.Ε και αυτό συνιστα μια εθνική επιτυχία.

Η “γυμνή αλήθεια”, όμως, είναι διαφορετική. Ήδη η Ελλάδα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και με Ευρωπαίκό Κανονισμό (1151/12, άρθρο 13) έχει το μονοπώλιο στην παραγωγή και διακίνηση “φέτας” στην αγορά της Ε.Ε. Τι κερδίσαμε, λοιπόν, από τη νέα συμφωνία; Ουσιαστικά τίποτα. Απλά αποδυναμώσαμε και ναρκοθετήσαμε τα κεκτημένα δικαιώματά μας, που με θεσμικό τροπο είχαμε κατοχυρώσει για τη “φέτα” εντός Ε.Ε.

Αναλογιστείτε, μάλιστα, τι θα συμβεί εάν η παρούσα συμφωνία Ε.Ε- Καναδά αποτελεσει και τον μπούσουλα για παρόμοιες συμφωνίες της Ε.Ε με τρίτες χώρες. Τότε σίγορα θα εμφανιστεί μια πλειάδα “φέτας” (τουρκική φέτα, ινδική φλετα, αυστραλιανή φέτα, κ.λ.π.) και μέσα στην πολλαπλότητα αυτή θα χαθεί μάλλον η “ελληνική φέτα”. Όμως, η φέτα είναι μία και δεν μπορεί να κατατμηθεί. Είναι το ισχυρό “trade name” που μπορεί να χρησιμοποιεί μόνο η Ελλάδα και κανείς άλλος, αφού ο όρος ως Π.Π.Ο.Π παραπέμπει σε μια θεσμικά καθορισμένη διαδικασία παραγωγής οτυ προϊόντος.

3. Η τρίτη «αλήθεια» των υποστηρικτών της συμφωνίας Ε.Ε-Καναδά αναφέρεται στον διπλασιασμό των ποσοτήτων τυριών που μπορούν να εξάγονται άνευ δασμών, από ην Ε.Ε. στον Καναδά και αυτό επίσης λανσάρεαι ως εθνική επιτυχία.

Όμως, η «γυμνή αλήθεια» είναι διαφορετική. Σύμφωνα με στοιχεία του 2012 η αγορά λευκού τυριού άλμης στον Καναδά ήταν της τάξης των 6000 τόνων, εκ των οποίων οι 5100 καλύφτηκαν από την εγχώρια παραγωγή και οι υπόλοιποι 900 από εισαγωγές, μόλις 480 τόνων από την Ελλάδα, 200 από τις ΗΠΑ, 120 από τη Δανία, 70 από Βουλγαρία και το υπόλοιπο από Ιταλία. Ποιο είναι, λοιπόν, το ακριβές επίτευγμα για την Ελλάδα που μπορεί να θεωρηθεί ως εθνική επιτυχία;

4. Η τέταρτη «αλήθεια» των αρμοδίων που διαλαλούν ως εθνική επιτυχία τη συμφωνία Ε.Ε-Καναδά λέει ότι τοποτηρητής των συμφωνηθέντων θα είναι το Υπουργείο Εμπορίου του Καναδά μέσω των ομοσπονδιακών δικαστηρίων και έτσι δε θα ταλαιπωρείται ο ευρωπαίος παραγωγός.

Όμως, η «γυμνή αλήθεια» είναι διαφορετική. Ο όρος αυτός αναφέρεται σε αυτονόητα πράγματα και δεν προσθέτει ουδένα πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά. Αντιθέτως, παγιοποιεί αρνητικές για τηνν ελληνική αιγοπροβατοτροφία εξελίξεις, που η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αποφύγει, εάν χρησιμοποιούσε, με τον κατάλληλο τρόπο, την ελληνική ομογένεια ως επισπεύδουσα νομικών διεργασιών προστασίας των δικαιωμάτων του καταναλωτή, με θεμιτούς στόχους την αποφυγή της παραπλάνησης του καταναλωτή και την εμπέδωση του ανόθευτου ανταγωνισμού.

Συμπερασματικά, καλή είναι η «αλήθεια», αρκεί να είναι «γυμνή» και όχι «φτιασιδωμένη». Και η «γυμνή αλήθεια» πρεσβεύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει Έλληνας Υπουργός που θα βάλει την υπογραφή του σε ένα κείμενο- ανοσιούργημα που υποσκάπετει την βιωσιμότητα της ελληνικής αιγοπροβατοτροφίας και ξεπουλά ανερυθρίαστα το κυρίαρχο εθνικό Π.Π.Ο.Π-ΦΕΤΑ. Εκτός κι αν νοιώθει «Τούρκος».

Αστέριος Γ. Ροντούλης
Π. Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

http://www.agrotypos.gr/index.asp?mod=articles&id=83365