Μεταξύ βήματος κι ανάσας…
Αρνιόμουν να φοβηθώ… Αρνιόμουν κυριολεκτικά… η γοητεία του με κρατούσε.
Διαστέλλονται οι αισθήσεις για να δώσουν σημασία στη στιγμή. Εδώ η στιγμή τα έχει ξεπεράσει όλα.
Οι Βαθιές ανάσες μου πνίγονταν στην σιωπή.
Ακολουθώ το βλέμμα του… αυτό το απόκοσμο , σταθερό και αρχέγονο που δείχνει ασφάλεια …. δεν αφήνει περιθώρια.
Οι κινήσεις του, σε κάθε μικρή λεπτομέρεια είναι προκλητικές !!!
Με το βήμα μου αργόσυρτο προς τα πίσω, δηλώνω ευλαβικά την υποταγή μου … φεύγω .
… έτσι τρέφω την ψυχή μου όταν βρίσκω στιγμές
Νίκος Παναγιωτόπουλος
