Δεν είναι και το κυριότερο θέμα που μας απασχολεί τον τελευταίο καιρό αλλά όπως και να το δει κανείς το χαλασμένο συντριβάνι στο κέντρο της πόλης ήταν μέχρι τώρα ακόμη ένα σημείο που σου θύμιζε ότι διανύουμε χρόνια παρακμής. Οπότε έστω και σε ψυχολογικό επίπεδο δεν ήταν άσχημη η κίνηση του δήμου να φροντίσει για την επαναλειτουργία του. Οι εργασίες καθαρισμού και συντήρησης έγιναν στις αρχές της εβδομάδος και τώρα…μπορεί να έχει δυσκολέψει ο αγώνας για τον άρτο τον επιούσιο αλλά τουλάχιστον το γάργαρο νεράκι με τα έγχρωμα φωτιστικά εφέ το βράδυ, μας κάνει έστω και στιγμιαία να χαιρόμαστε αναπολώντας τα παλιά.
Ή μήπως αυτό είναι χειρότερο; Δηλαδή, μας φέρνει στο μυαλό κάτι από “περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις”…
