Δεν μπορεί να μην είναι ανησυχητικές οι διαφωνίες που έχουν προκύψει και αναδεικνύονται στην επιφάνεια από βαρύγδουπους τίτλους των εφημερίδων καιμεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής – Γερμανίας αλλά και μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας του κ. Σόϊμπλε.
Δεν είναι μάλιστα το ότι ο πόλεμος αυτός που έχει ξεσπάσει, πόλεμος θέσεων και διαφωνιών που δεν έχει άλλον στόχο παρά τα οικονομικά συμφέροντα που προσπαθεί να εξυπηρετήσει η κάθε μεριά από αυτούς που έχουν κηρύξει αυτόν τον πόλεμο.
Δεν είναι το ότι ο ύπουλος αυτός οικονομικός πόλεμος υπονομεύει τις σχέσεις κρατών που παίζουν σημαντικό ρόλο σε κάθε σημαντική εξέλιξη γεγονότων και θέτουν σε κινδύνους σοβαρούς θεσμούς δημιουργώντας φόβους για την συνέχεια τους όπως αυτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι το ότι μέσα από τα τόσο επικίνδυνα πυρά που εκτοξεύονται μεταξύ τους θα πρέπει να περάσει αλώβητη και απείραχτη η προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση να βγει στο ξέφωτο της ανάκαμψης και της οικονομικής εξυγίανσης.
Είναι το ότι είναι απρόβλεπτη η κατάληξη αυτής της διαμάχης και πόσο θα επηρεάσει τις τύχες των κρατών της ευρωζώνης που έχουν δημοσιονομικό πρόβλημα όπως και η Ελλάδα, αλλά και διογκωμένες οικονομικές υποχρεώσεις και χρέη.
Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι υπάρχει σοβαρότατη σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ Αμερικής και Γερμανίας και μέσα σε αυτή την σύγκρουση τίθεται και το ελληνικό πρόβλημα με τις θέσεις που διατυπώνονται και από το Δ.Ν.Τ. που για να συμμετέχει στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας θέτει ως απαραίτητο όρο την αναδιάρθρωση του χρέους υποστηριζόμενης αυτής θέσης και από τις ΗΠΑ από την στιγμή που θέτουν το δίλλημα της μη βιωσιμότητας του.
Ενώ από την άλλη μεριά Σόϊμπλε και όσοι δορυφόροι υποστηρίζουν τις θέσεις τους διατηρούν αντιρρήσεις θεωρώντας πως είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος μέσα από τις δικές τους μεθοδεύσεις όπως αυτές προβλέπονται στη νέα συμφωνία.
Αυτές λοιπόν οι διαφορές απόψεων των δύο αυτών παραγόντων δεν μπορεί να μην θέσουν σε κίνδυνο τις διαπραγματευτικές ελληνικές προσπάθειες.
Διαφωνίες όμως είναι σε εξέλιξη και στο επίκεντρο των γεγονότων μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας του Σόϊμπλε τον οποίον η τελευταία πρόταση για την σύσταση ανεξαρτήτως αρχής που θα ελέγχει την τήρηση του δημοσιονομικού συμφώνου και θα επιβάλλει αυτόματα τις προβλεπόμενες κυρώσεις βρίσκει αντίθετο τον πρόεδρο της Γαλλίας κ. Ολάντ ο οποίος αντιπροτείνει την ριζική αλλαγή της ευρωζώνης με το να αποκτήσουν τα κράτη μέλη κοινή κυβέρνηση και συγκρότηση Βουλής που θα επιλαμβάνεται και θα λύνει τα προβλήματα οικονομικά και μη που θα προκύπτουν.
Δεν είναι όμως η Γαλλία μόνο που αδυνατεί να τηρήσει την δημοσιονομική αυτή πειθαρχία και κατηγορείται ευθέως από τον κ. Σόϊμπλε ότι προσπαθεί η Γαλλία να μετέρχεται τεχνάσματα για να αποφύγει το κόστος αυτής της πειθαρχίας.
Είναι και η Ιταλία και η Ισπανία που έχουν το ίδιο πρόβλημα και μάλιστα συναντούν δυσκολίες στην σύνταξη των προϋπολογισμών τους για το 2016.
Δεν είναι λοιπόν μόνον η Ελλάδα που αντιμετωπίζει μη βιώσιμο το χρέος της. Είναι και άλλες χώρες της ευρωζώνης που έχουν πάρα πολλά σοβαρά οικονομικά προβλήματα και για την λύση τους βρίσκουν μπροστά τους το τείχος – εμπόδιο που υψώνει με τις θέσεις της η Γερμανία και το ερώτημα που προκύπτει από όλον αυτόν τον πόλεμο διαφωνιών και τα πυρά που εκτοξεύονται με πραγματικές βολές προς τα πού πάμε;
Που οδηγείται η υπόθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιχειρεί να την διαφεντεύει η Γερμανία και κάποιοι συνοδοιπόροι της;
Ποια θα είναι η τύχη της αν μένουν ανυποχώρητες οι θέσεις των διαφωνούντων και δεν ρίξουν νερό στο κρασί τους για να οδηγηθούν σε συμβιβαστικές λύσεις μέσα από τις οποίες θα εξυπηρετούνται τα οικονομικά συμφέροντα όλων δίκαια και ισότιμα;
Δύσκολη η λύση αυτού του προβλήματος που κάνει αόρατο και απρόβλεπτο το αποτέλεσμα πόσο μάλλον την τύχη της Ελλάδας.
Ελεύθερος Σκοπευτής
