Πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων.
Πόλεις μικρές που όμως δημιουργούν και προσφέρουν στους Δημότες τους ποιότητα ζωής και χώρους ξεκούρασης.
Δίπλα στην
Λίμνη Le Man.
Πείτε ότι είναι μια Καστοριά.
Όμως τι τεράστια η διαφορά.
Θα μπορούσαμε δίπλα στην Λίμνη μας στις Πλατείες που τώρα (εξωραΐσει και διαλύει) ο Δήμος να γίνει ένας μικρός παράδεισος.
Και εμείς κόβουμε και τα τελευταία δένδρα που έχουν απομείνει στις Πλατείες Ελευθερίας και Γερμανού Καραβαγγέλη.
Τσιμέντο, τσιμέντο, τσιμέντο και καθίσματα.
Και μόλις παραπονεθούμε η διαμαρτυρηθούμε βάζουν ανθρώπους χωρίς profile (τρολ) να μας δολοφονούν, χωρίς να απαντούν στις διαμαρτυρίες μας η στις προτάσεις που κάνουμε.
Στην ακριβώς προηγούμενη ανάρτηση μου σχετικά με την ανάπλαση των Πλατειών και το ξερίζωμα των δένδρων , δέχτηκα από κάποιον
Peter Papachristos
προφανώς τρολ της εξουσιας, αλγεινή επίθεση για το τι ακριβώς δεν κατάλαβα.
Το 40 τοις εκατό έχει δικαίωμα να δικαίωμα να ενεργεί όπως θέλει.
Και ότι ιδέα δεν έχω από Δημοκρατικές διαδικασίες εάν νομίζω ότι το 60 τοις εκατό είναι πλειοψηφία.
Υβρεολόγιο χωρίς να απαντά στην ανάρτηση μου στην ουσία της.
Και ότι δεν έχω δικαίωμα να εκφέρω άποψη.
Όπως μου έκανε την χειριστή εντύπωση ότι πλην της Εφημερίδα Καστοριανή Εστία
Και το Ola Deka Kastoria κανένα άλλο μέσο ενημέρωσης δεν ασχολήθηκε με τις αντιδράσεις των Δημοτών.
Εγώ όμως επειδή αισθάνομαι ότι έχω καθήκον ως Δημότης και Πολίτης να επισημαίνω ότι θεωρώ λάθος, δεν πρόκειται να σταματήσω.
Όσα τρολ και αν επιστρατεύσουν.
Το ίδιο είχε γίνει και στις τελευταίες Δημοτικές εκλογές.
Αντί οι καθ’ υλην υπεύθυνοι να απαντούν βάζουν ανθρώπους χωρίς profile να (καθαρίζουν) τους Δημότες που αντιδρούν.
Αυτοί που δεν αντιδρούν και θεωρούν ότι όλα καλώς καμμένα ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Μπορεί πολλοί να χλευάσουν, και να πουν, δεν μπορεί να γίνουμε Ελβετία.
Απαντώ.
Δεν θέλουν να γίνουμε.
Απολαύστε τις φωτογραφίες με τις υπέροχες, μοναδικές τουλίπες, από μια Πόλη που αγαπά τους Κήπους.
Ελένη Γεωργίου

























