«Με αφορμή την πρώιμη φωτιά στο Γράμμο και την πικρία και τη μέγιστη αδικία σε μας τους ορεσίβιους με την επέλαση του εθνικού κτηματολογίου στις περιουσίες όλης της ορεινής Ελλάδας γκρινιάζω . Ο κάμπος διατίθεται μέχρι και χιλιοστού, οι παραθαλάσσιες αλμυρικές άγονες εκτάσεις δίνονται απλόχερα μέχρι σημείου να “διαμαρτύρονται” και τα ψάρια. Πόσο σοφό θα είναι να δοθούν δασοτεμάχια στρεμμάτων ικανών να βιοπορίζονται οικογένειες που τώρα έφυγαν κυνηγημένες από το ανάλγητο Αθηνοκεντρικό κράτος. Το δάσος το είχαμε ως ελαιώνα και κάθε δέντρο ήταν αξίας ενός λιόδεντρου με αγάπη και φροντίδα το ανασταίναμε αλλιώς ζωή δεν υπήρχε…! Ελάτε … ίσως έτσι φέρουμε ξανά κόσμο στα χωριά μας.»
Δημήτρης Κελεπούρης
