Μια ζωή ήμουν προσκολλημένη πάνω σου. Όπου πήγαινες ήμουν από πίσω σου…Μια ζωή με προστάτευες, μου έδινες συμβουλές, ήσουν το στήριγμα μου.Θα υπάρχεις μέσα μου, σε κάθε βήμα μου, σε κάθε σκέψη μου,σε κάθε χτύπο της καρδιάς μου… Ξέρω ότι θα με προστατεύεις για πάντα! Μια ζωή άλλωστε αυτό έκανες…Στο Νηπιαγωγείο, στο Δημοτικό, στο Γυμνασιο, στο Λύκειο, στο Πανεπιστήμιο …Στην Καστοριά και στη Θεσσαλονίκη…Σε όλα όσα κάναμε μαζί… Σε όλα όσα ζούσαμε μαζί…Σε όλα όσα ξεπερνουσαμε μαζί …Σαν δίδυμα …Τα πάντα μαζί …Τώρα όμως;;;; Κίνησες μόνος σου για το μεγάλο ταξίδι… Μας άφησες πίσω να πονάμε…Χάλασε η τετράδα μας…Τώρα τι γίνεται;;;;;Σου είμαι ευγνώμων για όσα έκανες για εμένα…Σου ζητήσω συγγνώμη για όσα δεν έκανα εγώ για σένα…Σε αγαπώ πολύ…Και πάντα θα θυμάμαι τα τελευταία λόγια σου…Θα τους προσέχω όλους…Αλλά ρίχνε κι εσύ καμιά ματιά εδώ κάτω …Χαμογέλα μας…όπως πάντα έκανες…Κ στις μεγάλες χαρές και στα μεγάλα ζόρια…
