Μετά τη δημοσίευση του άρθρου ΚΑΣΤΟΡΙΑ: ΜΑΡΑΖΩΜΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ – Του Ανδρέα Μήλιου υπήρξε απάντηση από τον Νίκο Ρίζο ΕΔΩ.
Σήμερα ο διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης Ανδρέας Μήλιος επανέρχεται με νέο άρθρο απαντώντας στον Νίκο Ρίζο:
«ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ»
Του Ανδρέα Μήλιου*
Το άρθρο μου με τίτλο «ΤΟ ΜΑΡΑΖΩΜΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ», που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα σε πέντε τοπικές ιστοσελίδες, είχε σημαντική απήχηση στις κρίσεις μεγάλου αριθμού συντοπιτών. Αξιώθηκε, ωστόσο, και μιας πολυσέλιδης κριτικής από τον κ. Ν. Ρίζο, ο οποίος υπογράφει ως οικονομικός σύμβουλος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Γούνας (ΕΟΓ). Αν ο κ. Ν. Ρίζος δεν υπέγραφε με αυτήν την ιδιότητα δεν θα έμπαινα στη διαδικασία της ανταπάντησης. Τώρα, όμως, είμαι υποχρεωμένος να το κάνω, επειδή θεωρώ ότι η κριτική του εκφράζει τις θέσεις της ΕΟΓ. Σε περίπτωση που η απάντηση του κ. Ν. Ρίζου στο άρθρο μου δεν έχει την έγκριση της ΕΟΓ, παρακαλώ το Δ.Σ. και τα μέλη της να θεωρήσουν ότι η ανταπάντησή μου αυτή δεν τους αφορά. Εάν όμως η απάντηση του αναφερόμενου εκφράζει τις απόψεις της ΕΟΓ, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα για τον τόπο.
Εάν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στα αίτια της παρακμής του τόπου είναι αδύνατο να σχεδιάσουμε το μέλλον. Διότι τα στρατηγικά σχέδια ξεκινούν με το στάδιο της αποτύπωσης της κατάστασης (που σημαίνει συλλογική ενδοσκόπηση και εντοπισμός των αδυναμιών, των δυνατοτήτων, των απειλών και των ευκαιριών (SWOT Ανάλυση). Στη συνέχεια ακολουθούν τα στάδια της θέσπισης στόχων, της επιλογής στρατηγικών, της υλοποίησης των στρατηγικών και της αξιολόγησης του συνολικού σχεδίου.
Στην απάντησή του στο άρθρο μου ο κ. Ν. Ρίζος ασκεί κριτική στα αίτια της κρίσης που κατέγραψα, χωρίς να κάνει καμία αναφορά στο πακέτο των προτάσεών μου, όπως θα ήταν φυσικό. Στόχος του άρθρου μου ήταν άλλωστε αυτός: Να ξεκινήσει, δηλαδή, η συζήτηση και να κατατεθούν αναπτυξιακές προτάσεις για τον τόπο. Η κριτική του κ. Ν. Ρίζου στα δικά μου αίτια παρακμής του τόπου είναι δοκησίσοφη και αμυντική και εκπέμπει δικαιολογητική αγωνία. Στις απαντήσεις του διαφαίνεται μια δυσκολία κατανόησης των δικών μου συνολικών νοηματικών συλλογισμών, οι οποίοι αντιμετωπίζονται αποσπασματικά και παραφράζονται. Οι περισσότερες απαντήσεις του καταλήγουν στην αιτιολογία «αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο της Καστοριάς αλλά ολόκληρης της Ελλάδας!»
Ενδεικτικά παραδείγματα:
Στο αίτιο της μονοπαραγωγής, αντιλήφθηκε ότι εγώ είμαι αντίθετος στην καθετοποίηση του κλάδου της γούνας και στις επενδύσεις σε μονάδες εκτροφής γουνοφόρων ζώων, επειδή έγραψα πως αργήσαμε μισό αιώνα να προχωρήσουμε σε τέτοιες επενδύσεις, όταν η κρίση μας είχε πλήξει.
Στο αίτιο «έλλειψη πολιτικού και αυτοδιοικητικού προσωπικού με ηγετικά χαρακτηριστικά» αντιλήφθηκε ότι εγώ υπονοώ «ανωριμότητα των ψηφοφόρων του νομού!», κάτι φυσικά που δεν προκύπτει από κανένα σημείο του κειμένου μου.
Στο αίτιο «αδυναμία καθιέρωσης του εμπορικού σήματος της γούνας στη διεθνή οικονομική σκηνή (made in Kastoria)» αντιλήφθηκε ότι εγώ μιλούσα για προϊόν ΠΟΠ του πρωτογενούς τομέα και όχι για ισχυρό εμπορικό σήμα. Ότι δηλαδή εγώ εξίσωσα την ονομασία προέλευσης ΠΟΠ των φασολιών και των μήλων με το εμπορικό σήμα της γούνας! Προφανώς δεν θα γνωρίζει ότι βιβλίο μου με αντικείμενο το ρόλο της εικόνας των επιχειρήσεων και την επίδραση του εμπορικού σήματος διδάσκεται από το 2006 σε τρία πανεπιστήμια.
Ο κ. Ν. Ρίζος κλείνει την απαντητική στο άρθρο μου επιστολή του με μια επιθετική παράγραφο, στην οποία καλεί «όποιον θέλει, όπου θέλει με όποιον θέλει!» να αναμετρηθεί μαζί του για τις αιτίες του κλάδου και τις προοπτικές ανάπτυξης και έμφορτος αυτοπεποίθησης χρησιμοποιεί τη γνωστή προκλητική ρήση «Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα». Δεν αντιλαμβάνομαι από πού αντλεί αυτήν την αμετροέπεια, την αλαζονεία και την εξουσία ο κ. Ν. Ρίζος και προσκαλεί και προκαλεί σε μονομαχία «αλά ελ Πάσο». Ίσως κάποιος να του πει ότι υπάρχουν συντοπίτες μας που έκαναν και κάνουν σημαντική καριέρα σε πανεπιστήμια και σε διεθνείς οργανισμούς και μάλλον θα τα έβρισκε δύσκολα αν τα έβαζε μαζί τους. Συντοπίτες που πετούν με δικά τους φτερά και όχι με δανεικά. Εγώ πάντως, σε θέματα παιδείας και ήθους, εμπνέομαι από την αρχαιοελληνική σοφία και πορεύομαι στη ζωή με τη διαπίστωση ότι «η ημιμάθεια γεννά αφέλεια και αλαζονεία και η αυτογνωσία σοφία και μετριοφροσύνη».
*Ο Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος με ειδίκευση στο μάρκετινγκ. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ.
