Από τις ομιλίες του κ. Αγγελή και κ. Κορεντσίδη, απομόνωσα δύο φράσεις αυτών, που είναι πολύ σημαντικές.
Γ. Κορεντσίδης: Έχουν γνώση οι φύλακες… Θα γίνει έλεγχος των πάντων.
Α. Αγγελής: Στα δημοτικά υπάρχει συνέχεια που πρέπει να αναγνωρίζεται.
Σ αυτές τις δύο φράσεις κρύβονται οι αιτίες αλλά και το δράμα όχι μόνο του Δήμου αλλά και της χώρας ολόκληρης.
Οι διαχειριστές του δημόσιου η δημοτικού χρήματος, που εξελίσσονται ως κακοδιαχειριστές, επικαλούνται εκ των υστέρων την άφεση αμαρτιών, ότι δηλαδή υπάρχει συνέχεια που πρέπει να αναγνωρίζεται. Από την άλλη ο νικητής των εκλογών (των δημοτικών η των εθνικών) επικαλείται την διαφάνεια, την τιμωρία και την εξυγίανση η οποία ποτέ δεν υλοποιείται.
Αυτό λοιπόν δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο κυβερνητικής αδράνειας, αλαζονείας και κακοδιαχείρισης. Ο αείμνηστος Κωσταντίνος Μητσοτάκης, αυτό το σύστημα κυβερνητικής διαχείρισης το είχε αποκαλέσει <<Διαπλοκή>>. Στα πανεπιστήμια διεθνώς διδάσκεται ως το Ελληνικό Σύστημα κυβερνητικής διαχείρισης. Μάλιστα κάποια άλλα πανεπιστήμια δεν το θεωρούν ως σύστημα διαχείρισης και οργάνωσης του κράτους αλλά ως κοσμοθεωρία η οποία πρέπει να ενταχθεί μεταξύ των άλλων κοσμοθεωριών: του Εθνικοσοσιαλισμού, Καπιταλισμού, του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού. Θα μπορούσαμε δηλαδή αυτήν την κοσμοθεωρία να την αποκαλέσουμε ως Ελληνοκρατισμός.
Δεν πρόκειται για ξεχωριστή κοσμοθεωρία διότι η διαπλοκή διέρχεται όλες τις κοσμοθεωρίες από την δεξιά μέχρι την αριστερά, όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση. Άρα πρόκειται για σύστημα διαχείρισης του κράτους. Ποια όμως είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του Ελληνοκρατικού συστήματος διαχείρισης και οργάνωσης του κράτους; Κατ΄ αρχή απαιτείται κομματική υφαρπαγή της δημόσιας διοίκησης και των συνδικαλιστικών οργάνων αυτών. Κατά δεύτερον η σύσταση επιτροπών που θα εξασφαλίζουν με τις αποφάσεις τους (θα νομιμοποιούν και θα εξαγνίζουν την διαπλοκή και θα υλοποιούν τις κυβερνητικές αποφάσεις). Αυτή είναι η έννοια του πρασινοφρουρού, του κοκκινοφορού και γιατί όχι και του γαλαζοφρουρού. Ο διορισμός και η μετατροπή των λειτουργειών του κράτους όχι με βάση την αξιοκρατία αλλά με βάση την ευνοιοκρατία, των αχυρανθρώπων. Αυτοί λοιπόν οι κατά τεκμήριο ανίκανοι ορίζονται Πρόεδροι και Διευθύνοντες Σύμβουλοι οι οποίοι ηγούνται τις κρατικοδίαιτες εταιρίες πχ ΔΕΚΟ, η Δημοτικές η άλλες κρατικές η ημικρατικές ανώνυμες εταιρίες.
Αυτοί λοιπόν προσλαμβάνουν, αυξάνουν τα έξοδα των εταιριών και επειδή τα έσοδα υπολείπονται των εξόδων προβαίνουν για το κλείσιμο της μαύρης τρύπας σε εξωτερικό δανεισμό. Ξέρουν εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται ποτέ να τους καταλογιστούν ευθύνες. Το ίδιο συμβαίνει και με την κεντρική κυβέρνηση. Αυξάνει τις δαπάνες για λογαριασμό των διαπλεκόμενων εργολάβων και προμηθευτών του δημοσίου και ταυτόχρονα προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ότι όλα αυτά γίνονται για τον λαό. Ανεξάρτητα όμως να για παράδειγμα η δημόσια δαπάνη για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέχρι πριν αναλάβει ο Άδωνις Γεωργιάδης, ήταν 15% του ΑΕΠ, ενώ με τον Γεωργιάδη έπεσε στο 7%, ποσοστό που είναι και ο Μέσος Όρος των χωρών της Ε.Ε. (το τραγικό είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση τον κατήγγειλε και προανάγγειλε και σύσταση ειδικού δικαστηρίου, ενώ η ίδια 5 ημέρες πριν χάσει τις εκλογές υπέγραψε για αύξηση της τιμής των φαρμάκων!!!!!).
Άρα λοιπόν η ανάπτυξη της χώρας γίνονταν όχι με βάση την οικονομική θεωρία όπου λέει ότι ο μοναδικός δρόμος για την κοινωνική ευημερία είναι η διατήρηση συνεχώς της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας η οποία επιτυγχάνεται είτε με την καινοτομία είτε με χαμηλή φορολογία (όταν δεν έχεις καινοτομία). Εμείς προτιμήσαμε την ανάπτυξη μέσω της υπερχρέωσης, όμως ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, και όταν τα λεφτά των άλλων πλέον δεν υπάρχουν προτιμήσαμε ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ, που κι αυτά όπως αποδεικνύεται δεν υπάρχουν αφού 4 εκατ. φορολογούμενοι δεν μπορούν να πληρώσουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους . Οι δημόσιες δαπάνες όμως δεν αγγίζονται διότι είναι η Ιερή Αγελάδα όχι των αδυνάτων αλλά των διαπλεκόμενων.
Ο μοναδικός δρόμος για την Ελλάδα, είναι η διαφάνεια, η αξιοκρατία και η ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας (όχι των διαπλεκόμενων). Δεν μπορεί για παράδειγμα μία μικρομεσαία Α.Ε να φορολογείται με τον ίδιο συντελεστή του ΟΤΕ, ενώ ταυτόχρονα η απορροφητικότητα του νέου ΕΣΠΑ, τι νέο; Λήγει σε δύο χρόνια, βρίσκεται μόνο στο 13% και κινδυνεύει να επιστραφεί στην Ε.Ε. δείγμα της ανικανότητας στην διαχείριση των κοινοτικών πόρων από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Ήρθε η ώρα για ένα νέο τύπο διακυβέρνησης. Ένας τύπος που θα πρέπει να στηρίζεται στην διαφάνεια. Και η διαφάνεια αποδεικνύεται με τον καταμερισμό των ευθυνών.
