Ειδικά η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι στήριξε όλη την προεκλογική της εκστρατεία «στον αγώνα κατά των λαθρομεταναστών», πήρε υψηλότερο ποσοστό από τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι και πήρε συγχαρητήρια από τη Λεπέν, όπως εξήγησε ο ευρωβουλευτής, που θεωρεί απίθανο να σχηματιστεί φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση. Αυτό με τη σειρά του καθιστά δύσκολη τη συμμετοχή της Ρώμης στο νέο ευρωπαϊκό εγχείρημα που σχεδιάζουν το Βερολίνο και το Παρίσι, όπως είπε ο Στέλιος Κούλογλου, σχολιάζοντας ότι τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών επιβεβαίωσαν με οδυνηρό τρόπο τη συνέχιση της πτώσης της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Στ. Κούλογλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη Νίνα Μελισόβα:
Θα ήθελα το σχόλιό σας για τα εκλογικό αποτέλεσμα, σύμφωνα με το οποίο πάνω από 60% του εκλογικού σώματος, ψήφισε ευρωσκεπτικιστικά και λαϊκιστικά κόμματα.
Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για την τελευταία προειδοποίηση προς την ηγεσία της ΕΕ διότι αυτή η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού έχει να κάνει πρώτον με την εγκατάλειψη της Ιταλίας, όπως και της Ελλάδας, στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα και την έλλειψη αλληλεγγύης και δεύτερον με τη συνεχιζόμενη οικονομική πολιτική που έχει πλήξει την ιταλική οικονομία και κυρίως τους νέους.
Περίπου μισό εκατομμύριο κυρίως μετανάστες είναι εγκλωβισμένοι στην Ιταλία και αυτό το αξιοποίησε η ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι, η οποία πάνω στο θέμα αυτό, «τον αγώνα εναντίον των λαθρομεταναστών», όπως λέει, έχτισε την άνοδό της. Το κόμμα του Σαλβίνι ξεπέρασε τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι και πήρε συγχαρητήρια από τη Λεπέν.
Αυτό «δένει» και με ένα οικονομικό υπόβαθρο και τη μεγάλη οικονομική ανασφάλεια που υπάρχει. Ένα παράδειγμα: Στην Πάρμα τον Ιανουάριο προκηρύχθηκε μια θέση νοσοκόμας για την οποία υπέβαλαν αίτηση 5000 νέοι, τους οποίους τους έβαλαν σε ένα στάδιο για να κάνουν επιλογή. Και τέτοια φαινόμενα υπάρχουν καθημερινά. Η ανεργία των νέων μέχρι 25 ετών είναι στο 33%.
Στη Γαλλία και τη Γερμανία, αντίθετα, κατάφεραν παρά τους κλυδωνισμούς να μην κερδίσει η ακροδεξιά αλλά στην Ιταλία που έχει υποστεί μεγαλύτερη φθορά από την κρίση το σενάριο μιας φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης είναι αδύνατο. Επίσης για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης βλέπουμε να είναι πολύ δύσκολος ο σχηματισμός κυβερνήσεων, το οποίο το είδαμε και στη Γερμανία.
Τι προοπτική ανοίγει τώρα για την Ιταλία;
Υπάρχει ένας τίτλος σήμερα στην ιταλική εφημερίδα Il Tempo, «Che Bordello», που δείχνει πόσο δύσκολο είναι να σχηματιστεί κυβέρνηση. Η εκδοχή α λά γερμανικά, μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Μπερλουσκόνι και Ρέντσι δεν συγκεντρώνει την απαραίτητη πλειοψηφία.
Υπάρχει το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης μεταξύ Λέγκας και Πέντε Αστέρων που έχουν πάρει τους περισσότερους ψήφους;
Αυτό θα μπορούσε, αλλά θα αδικούσε πολύ τα Πέντε Αστέρια δεδομένου ότι είναι ένα ετερόκλητο κίνημα που έχει στους κόλπους του και αριστερούς και δεξιούς. Θα ήταν δύσκολο οι αριστεροί του κινήματος αυτού να δεχθούν συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά, γιατί αυτοί της Λέγκας, είναι στην ουσία Λεπέν. Στο ευρωκοινοβούλιο με μια μερίδα των βουλευτών των Πέντε Αστέρων συνεργαζόμαστε έχουν προοδευτικές απόψεις και μάλιστα στην αρχή είχαν ζητήσει να μπουν στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Άρα τι μένει;
Τα Πέντε Αστέρια θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση, αποτελούν ρυθμιστικό παράγοντα ως πρώτο κόμμα και ως ποσοστό και πρέπει αυτή τη στιγμή να κάνουν τις συμμαχίες που ως τώρα απέρριπταν. Όποια συμμαχία γίνει πάντως θα είναι ασταθής.
Μια ασταθής κυβέρνηση σε μια μεγάλη οικονομία της Ευρώπης, τί επιπτώσεις θα έχει σε μια κρίσιμη φάση που η Ευρώπη της Γαλλίας και της Γερμανίας πάει να μετασχηματιστεί;
Η συμμετοχή της Ιταλίας που ήταν πάντα πρωτοπόρα φιλοευρωπαϊκή δύναμη στις αλλαγές της Ευρώπης ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Αλλά αυτό το σενάριο παύει να υπάρχει από τη στιγμή που κερδίζει ο ευρωσκεπτικισμός. Μένει να δούμε αν η Γαλλία και η Γερμανία προχωρήσουν μόνες τους, περιθωριοποιώντας την Ιταλία κι αυτό νομίζω ότι είναι το πιο πιθανό σενάριο γιατί για να σχηματιστεί φιλοευερωπαϊκή κυβέρνηση στην Ιταλία είναι αδύνατο. Αν και πρέπει να πούμε ότι τα Πέντε Αστέρια έριξαν την αντιευρωπαϊκή τους ρητορική προεκλογικά για να κερδίσουν περισσότερους ψήφους και δεν ζητάνε καθαρά την έξοδο από την ευρωζώνη. Πάντως η Ιταλία κινείται σε έναν ευρωσκεπτικιστικό δρόμο και είναι δύσκολο να ακολουθήσει τα σχέδια του Βερολίνου και του Παρισιού.
Μπορεί να προχωρήσει το ευρωπαϊκό Σχέδιο χωρίς τη συμμετοχή της Ρώμης, της τρίτης ευρωπαϊκής οικονομίας;
Και με την Ισπανία σε κρίση λόγω του Καταλανικού; Θα συμπλήρωνα. Πιστεύω ότι οι ιταλικές εκλογές προκαλούν αναταράξεις σε όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, γι’ αυτό όπως είπα και στην αρχή είναι τελευταία προειδοποίηση προς την ευρωπαϊκή ηγεσία. Το προσφυγικό πρέπει να λυθεί με κανόνες αλληλεγγύης και πρέπει να δοθούν προοπτικές στους νέους με κατάργηση της λιτότητας και πολιτικές ανάπτυξης. Αλλιώς αυτό που βλέπουμε στην Ιταλία θα το δούμε και σε άλλες χώρες. Ήδη τα σημάδια είναι εμφανή στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία.
Ερχονται και ευρωπαϊκές εκλογές;
Όπως πάμε θα εξελιχθούν σε τραγωδία για την ευρωπαϊκή δημοκρατία, γιατί θα πολλαπλασιαστούν οι δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού και αυτό συνοδεύεται με την κατάρρευση των ευρωσοσιαλιστών, όπως έγινε με το κόμμα του Ρέντσι. Ο Ρέντσι πήρε το μισό ποσοστό απ’ αυτό που πήρε στις ευρωεκλογές το 2014.
Ένα σχόλιο για την υποψηφιότητα του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Α. Ταγιάνι που επέλεξε ο Μπερλουσκόνι για την ιταλική πρωθυπουργία;
Ο Ταγιάνι θα μπορούσε να αποτελέσει μια επιλογή που θα διασφάλιζε τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό μιας νέας κυβέρνησης, αλλά με τα σημερινά αποτελέσματα δεν συγκροτείται κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Τα ποσοστά δεν βγαίνουν. Δηλαδή, Δημοκρατικό Κόμμα και Φόρτσα Ιτάλια δεν φτάνουν για να φτιάξουν κυβέρνηση.
Ο εκλογικός νόμος που ο Ρέντσι ήθελε να αλλάξει με σκοπό τον σχηματισμό σταθερών κυβερνήσεων, τελικά άλλαξε από την επόμενη κυβέρνηση, δυσκολεύοντας αυτή τη διαδικασία.
Ο εκλογικός νόμος έγινε ειδικά για να εμποδίσει τον σχηματισμό κυβέρνησης από τα Πέντε Αστέρια.
