«Μπορείς σε παρακαλώ…» – Ο ευτελισμός του δημόσιου λόγου και της δημοκρατίας

Στον δημοτικό δρόμο δεν υπήρχε φωτισμός. Ένας ιδιώτης – youtuber – έκανε ανάρτηση, ο δήμος αποκατέστησε το πρόβλημα και λίγο μετά, μια «κίνηση πολιτών» εξέδωσε ευχαριστήριο για την άμεση ανταπόκριση. Ευχαρίστησαν και τον youtuber και τον δήμο. Γιατί, προφανώς, το να κάνει ο δήμος τη δουλειά του είναι πια είδηση.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να ευγνωμονούμε το αυτονόητο. Να στέλνουμε δημόσια «ευχαριστώ» για πράγματα που θα έπρεπε απλώς να λειτουργούν. Να αποθεώνουμε το στοιχειώδες, επειδή μάθαμε να μην το θεωρούμε δεδομένο. Και όλα αυτά, μέσα σε ένα πανηγυρικό κλίμα δημοσιότητας, με hashtags, φωτογραφίες και μικρές δηλώσεις… περηφάνειας.

Αν συνεχίσουμε έτσι, σύντομα θα θεσπίσουμε βραβεία για την τήρηση των υποχρεώσεων:
🏆 «Καλύτερη αλλαγή λάμπας του μήνα»
🏆 «Εξαιρετική αποκομιδή απορριμμάτων σε ώρα αιχμής»
🏆 «Ασύλληπτη λειτουργία δημόσιας τουαλέτας χωρίς προβλήματα».

Ο δημότης όμως δεν είναι πελάτης για να ευχαριστεί κάθε φορά που παίρνει αυτό που πλήρωσε. Οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας δεν είναι χάρη — είναι συμβόλαιο. Και όταν ο δήμος επιτελεί το καθήκον του, το σωστό δεν είναι το χειροκρότημα, αλλά η απαίτηση να συνεχίσει να το κάνει, σταθερά και χωρίς διακοπές.

Η υπερβολική «ευγνωμοσύνη» για τα αυτονόητα δεν δείχνει πολιτισμό. Δείχνει παραίτηση. Μειώνει τον πήχη, χτίζει κουλτούρα χαμηλών προσδοκιών και κάνει τους θεσμούς να λειτουργούν με λογική «εξαίρεσης». Αντι να διεκδικούμε, αντί να απαιτούμε καλύτερη διοίκηση, χειροκροτούμε και ευχαριστούμε επειδή επιτέλους «άναψαν τα φώτα». Έτσι μετατρέπεται η πολιτική ευθύνη σε αντικείμενο επικοινωνιακής διαχείρισης.

Και κάπως έτσι, μένουμε με ένα φωτισμένο δρόμο — αλλά με μια κοινωνία βολεμένη στο σκοτάδι. Αν θέλουμε πραγματική πρόοδο, ας σταματήσουμε να επιβραβεύουμε το αυτονόητο και ας απαιτούμε το αυτονόητο να είναι πάντα δεδομένο.

Πηγή

σ.σ. Φτάνουν στα αυτιά μας κάτι λογάκια από κάτι πουλάκια, ότι αντιδήμαρχος -φωτεινή περίπτωση- κάθε φορά που είναι να κάνει κάτι προγραμματισμένο (αυτονόητο της καθημερινότητας), πριιν το κάνει, φωνάζει έναν τυπάκο που βάζει το κινητό στη μούρη του ο οποίος παίζοντας ένα ρόλο ανάμεσα σε καραγκιόζη και σούπερμαν απ τα Μυξόρρουμα Κρήτης και του λέει: «Πάρε ένα 20ευρω και τράβα κάνε ένα βίντεο εκεί που θα πάω εγώ αύριο να βάλω ένα τούβλο για να βουλώσω την τρύπα. Κι εσύ θα γίνεις ήρωας και εγώ ο καλός αντιδήμαρχος…»

Αληθεύει κύριε αντιδήμαρχε; Ε?