!
!
ΜΝΗΜΗ : ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973.
!
Κι ενώ αυτοί
περίμεναν, με εφ’ όπλου λόγχη στους στρατώνες, εμείς, στους δρόμους, έξω ―πεζοδρόμια, στενά, τραγουδούσαμε, φωνάζαμε, συνθήματα παιάνες;
Το : «ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΨΗ», πότιζε, νερό, τα μάτια. Το : «ΕΞΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΚΕΤΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΕΦΤΑ», έσφιγγε γροθιά τα χέρια. Το : «ΛΑΕ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑΣ», ελευθέ-ρωνε τα στήθια. Το : «ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΠΑΡ’ ΤΗ ΔΟΎΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ», σπάραζε τα χείλια.
Δεν είχες περιθώριο να χαλαρώσεις. Η ένταση δημιουργούσε μέθη, προϋποθέσεις άμεσης ανατροπής. Το ένιωθες, το έβλεπες αυτό, καθώς η επανάσταση κυκλοφορούσε γυμνή στο πεζοδρόμιο και το μόνο που χρειαζόταν, ήταν να την αρπάξει κάποιος από τα μαλλιά, και να ορμήσει, να καταλάβει τα «χειμερινά ανάκτορα…»
!
!
Απόσπασμα από το ανέκδοτο μυθιστόρημα : «ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ ΠΕΛΑΡΓΟΙ»
!
!









