«Αυτοί που καπηλεύονται το “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια”»

Υπάρχει μια συγκεκριμένη κάστα πολιτών που χρόνια τώρα καπηλεύεται με στόμφο τα περί “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια”. Τα επικαλούνται ως ιερά και απαραβίαστα, υψώνοντας παντιέρες ηθικής ανωτερότητας, χτίζοντας πολιτικές ταυτότητες πάνω σε αυτά. Είναι οι λεγόμενοι “(μ)πατριώτες”.
Για την εν λόγω κάστα, η “Πατρίδα” είναι απλώς το κουμπί που πατάνε όταν θέλουν να δικαιολογήσουν επιδοτήσεις που ποτέ δεν δικαιούνταν. Την αγαπούν με πάθος, αρκεί να φουσκώνει παράνομα τον τραπεζικό τους λογαριασμό.

Η “Θρησκεία” τους είναι το άλλοθι τους. Πάνε στην εκκλησία την Κυριακή και ξεπλένουν τις εβδομαδιαίες τους απάτες. Φιλούν τις εικόνες και την ίδια μέρα εξαπατούν τα κοινοτικά ταμεία, καταστρέφουν οικονομικά τους διπλανούς τους και χρεώνουν όλους τους φορολογούμενους της χώρας. Η πίστη τους εξαντλείται στο φαίνεσθαι. Επικαλούνται το Θεό για να σκεπάσουν τις ποταπές τους πράξεις.

Και η “Οικογένεια”; Αυτή είναι το κέντρο του κόσμου τους, αλλά όχι με την έννοια της αλληλεγγύης ή της θυσίας. Είναι εργαλείο διαιώνισης του ίδιου συστήματος: το παιδί να μπει κι αυτό σε κάποιο πρόγραμμα, ο ξάδερφος να πάρει μερίδιο, ο κουμπάρος να έχει πρόσβαση στον υπάλληλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η οικογένεια δεν είναι κύτταρο της κοινωνίας για αυτούς — είναι κύτταρο του κυκλώματος.
Αυτή η κάστα δεν αγαπά την πατρίδα, δεν σέβεται τη θρησκεία, ούτε τιμά την οικογένεια. Αγαπά μόνο τον εαυτό της, τη βολή της και τα χρήματα που μπορεί να αποσπά με ψέματα. Και όσο συνεχίζει να το κάνει, η κοινωνία θα σαπίζει από μέσα.

Οι πρώτοι που ζημιώνονται από τους (μ)πατριώτες του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι οι νόμιμοι δικαιούχοι. Αυτοί που καλλιεργούν, παράγουν και ζουν από την πρωτογενή παραγωγή, μένουν εκτός. Χάνουν ενισχύσεις που δικαιούνται. Βλέπουν επιδοτήσεις να κατευθύνονται σε κομματικούς πελάτες, τοπικούς παράγοντες και επαγγελματίες επιτήδειους. Κάποιοι εγκαταλείπουν το επάγγελμα. Άλλοι χρεοκοπούν.

Η ζημιά όμως δεν σταματά εκεί. Όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουν το κόστος αυτής της απάτης. Όταν εντοπίζονται παρατυπίες από τους ευρωπαϊκούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, τα ποσά που πρέπει να επιστραφούν δεν τα καλύπτουν οι απατεώνες. Τα πληρώνει το κράτος, δηλαδή ο πολίτης. Επιβάλλονται πρόστιμα, μειώνονται συνολικά τα διαθέσιμα κονδύλια, εντείνεται η καχυποψία προς τη χώρα.

Η ζημία για το κράτος δεν περιορίζεται μόνο στα χαμένα κονδύλια ή στα πρόστιμα. Είναι πολλαπλάσια, γιατί χάνει και όσα θα μπορούσε να κερδίσει.
Αν οι επιδοτήσεις πήγαιναν στους νόμιμους δικαιούχους, θα ενισχυόταν η αγροτική παραγωγή και αυτό θα σήμαινε περισσότερη εγχώρια παραγωγή, περισσότερες εξαγωγές, περισσότερες θέσεις εργασίας, μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα για το κράτος.

Με λίγα λόγια: η απάτη δεν ζημιώνει μόνο άμεσα (με τα κλεμμένα χρήματα), αλλά και έμμεσα, γιατί στερεί από την οικονομία την πραγματική ανάπτυξη που θα μπορούσε να είχε.
Αυτοί είναι οι (μ)πατριώτες. Κατά κύριο λόγο δεξιοί, νεοδημοκράτες, μητσοτακικοί.
Δρούσαν, δρουν και θα δρουν πάντοτε σε πλήρη συνεννόηση ή ανοχή με το κόμμα τους.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ