Ήταν Νοέμβριος όταν οι εργολάβοι σήκωναν κολόνες στη μέση του πεζόδρομου σε ένα από τα πιο τουριστικά και κεντρικά σημεία της Καστοριάς στην Λεωφόρο των Κύκνων:
Μετά από το δημοσίευμα του oladeka.com ΕΔΩ , οι αρμόδιοι σκέφτηκαν ότι θα ήταν μάλλον καλύτερα, να ξηλώσουν την κολόνα που αρχικά τοποθετήθηκε και να την αντικαταστήσουν με μια άλλη κολόνα λίγο πιο δίπλα, πάλι όμως επάνω στο πεζοδρόμιο:
Δεν ξέρουμε τι μεσολάβησε, αλλά φαίνεται ότι κάποιος από όλους αυτούς σκέφτηκε λίγο περισσότερο και μάλλον συνετέλεσε στο να αλλάξει για τρίτη φορά το…τοπίο και να εξαφανιστούν εντελώς οι μεγάλες τσιμεντένιες κολόνες αυτή τη φορά και στη θέση τους να κληθεί να κάνει τη δουλειά, ένας…ταπεινός μεταλλικός στυλίσκος:
Ως δια μαγείας λοιπόν το πεζοδρόμιο δόθηκε και πάλι σε αυτούς για τους οποίους δημιουργήθηκε δηλαδή στους πολίτες:
Δείτε το πριν και το μετά (από αντίθετη οπτική γωνία):
Δίδαγμα: Εάν οι δημοσιογράφοι και κατ’ επέκταση όλοι οι δημότες-πολίτες ασχολούμαστε λίγο περισσότερο με τα κοινά και τα ζητήματα που αφορούν στην καθημερινότητά μας και τη ζωή μας, τη δική μας αλλά και των επόμενων γενιών, υπάρχει ελπίδα να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα. Εάν όμως, είμαστε οπαδοί ή θύματα προσηλυτισμού της άποψης του «ωχαδερφισμού», είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Βέβαια, δεν πετύχαμε 100% αφού ο άλλος τεράστιος τσιμεντένιος πυλώνας στέκεται αγέρωχος στην απέναντι πλευρά του μνημείου του Ποντιακού Ελληνισμού. Αφού όταν σε εποχές που το αίτημα για υπόγεια καλωδίωση των δικτύων είναι καθολικό, εμείς βλέπουμε να «φυτεύονται» κι άλλες κολόνες και άλλα καλώδια που ασχημαίνουν και μολύνουν το τοπίο και το αισθητικό περιβάλλον μιας Καστοριάς που θέλει να χαρακτηρίζεται τουριστική και περιοχή που προσφέρει ποιότητα ζωής…
Αλλά ακόμη και έτσι, θεωρούμε ότι κάτι πετύχαμε και το αποτέλεσμα έστω και τέτοιο, μας αρέσει…
Και για να τα λέμε όλα, ας δώσουμε και τα απαραίτητα μπράβο, σε όποιον-ους ευαισθητοποιήθηκε-αν και ενεργοποιήθηκε η διαδικασία για να ελευθερωθεί ο δημόσιος πεζόδρομος και να διορθωθεί -όσο γινόταν- λειτουργικά αλλά και αισθητικά. Και το μπράβο το εννοούμε…
