«ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ…»

Όταν οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους υπερασπίζονται τη ζωή και τα δικαιώματά τους 

Πέντε χρόνια μετά την ανακοίνωση της επιτάχυνσης της απολιγνιτοποίησης, της «πράσινης» μετάβασης, της εμπορευματοποίησης – απελευθέρωσης της ενέργειας, οι εργαζόμενοι του κλάδου και ο λαός της περιοχής είναι πιο έμπειροι.

Το επιχείρημα ότι ο ανταγωνισμός από την απελευθέρωση του κλάδου ηλεκτρικής ενέργειας και την είσοδο των ΑΠΕ στο μίγμα θα μείωνε την τιμή του ρεύματος, αποδείχτηκε μύθος. Αντίθετα, βιώσαμε την μεγάλη αύξηση στην τιμή του ρεύματος και την εκτίναξη της ενεργειακής φτώχιας. Την ώρα που πετιέται «πράσινο» ρεύμα ως πλεονάζον, λαϊκά νοικοκυριά αδυνατούν να καλύψουν μια βασική τους ανάγκη.

Μας υποσχέθηκαν ότι με την «πράσινη» μετάβαση θα δημιουργηθούν πολλές καλοπληρωμένες και καινοτόμες θέσεις εργασίας. Αντίθετα, βιώσαμε το χάσιμο χιλιάδων θέσεων εργασίας, την ερημοποίηση περιοχών, την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και χωρίς Σ.Σ.Ε.

Μας παραμύθιαζαν ότι η «πράσινη» μετάβαση έχει στόχο την προστασία του περιβάλλοντος.Αντίθετα, βιώνουμε την άναρχη και ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ΑΠΕ, τα σχέδια για την καύση απορριμμάτων κ.α.

Οι εργαζόμενοι του ΑΗΣ Μελίτης, ο λαός της Φλώρινας, μπορεί να κατανοήσει πλέον καλύτεραότι το κλείσιμο του ΑΗΣ Μελίτης γίνεται για να θωρακιστούν τα κέρδη των «πράσινων» αρπακτικών, των μετόχων της ΔΕΗ Α.Ε. εις βάρος των αναγκών τους.

Είναι εις βάρος των αναγκών τους, γιατί οδηγεί στο χάσιμο εκατοντάδων θέσεων εργασίας τακτικού και έκτακτου προσωπικού, αλλά και σε παράλληλες δραστηριότητες, δίνοντας ένα καίριο πλήγμα στην πολύπαθη περιοχή. Μικρομάγαζα και σχολεία θα κλείσουν, χωριά θα ερημώσουν.

Είναι εις βάρος τους,  γιατί εντάσσεται στην στρατηγική της «πράσινης» μετάβασης που έχει μετατρέψει το ρεύμα και την θέρμανση σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Την ώρα που ο ΑΗΣ Μελίτης μπορεί να τροφοδοτεί την πόλη της Φλώρινας, την Μελίτη και άλλα χωριά με τηλεθέρμανση εξασφαλίζοντας φθηνή θέρμανση.

Είναι δίκαιη η οργή και η αγανάκτηση των εργαζόμενων του ΑΗΣ και του λαού της περιοχής.Οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι έχουν πάρει την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους και πρέπει να στηριχτεί από όλο το λαό της περιοχής. Να στηρίξει με κάθε τρόπο και μορφή τα δίκαια αιτήματα της για να μην κλείσει ο ΑΗΣ, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας, για ρεύμα και θέρμανση φθηνή για το λαό.

Ο καθένας έχει την ευθύνη να τοποθετηθεί στο δίλλημα: Είναι με τα κέρδη των λίγων ή με τις ανάγκες των πολλών; Είναι με το κλείσιμο του ΑΗΣ ή όχι; Ολίγον έγκυος δεν υπάρχει.

Σήμερα έχουμε πλέον την εμπειρία για το ρόλο που έπαιξε ο καθένας στην προώθηση αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Διαχρονικά οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες (ΠΑΣΚΕ/ΕΑΜΕ – ΔΑΚΕ – ΣΑΔ/ΜΕΤΑ) στη ΓΕΝΟΠ και τα πρωτοβάθμια σωματεία, όχι μόνο στήριξαν την προώθηση αυτής της πολιτικής, αλλά με τη στάση τους αφόπλισαν το συνδικαλιστικό κίνημα, οδήγησαν τους εργαζόμενους στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Κάθε βήμα στην πορεία ιδιωτικοποίησης, κάθε βήμα στην καταστρατήγηση δικαιωμάτων των εργαζομένων έχει την υπογραφή τους. Το κλείσιμο ορυχείων και σταθμών έχει και αυτό την υπογραφή τους, αφού στήριξαν την στρατηγική της απελευθέρωσης του κλάδου, της «πράσινης» μετάβασης, αφού συμμετείχαν και σε επιτροπές για τη «δίκαιη» προώθηση της. Ήταν και είναι στην υπηρεσία της εργοδοσίας και του κράτους.

Τώρα, μπροστά στο κλείσιμο του ΑΗΣ Μελίτης, οι μεν της ΓΕΝΟΠ (ΔΑΚΕ) και Σπάρτακου (ΠΑΣΚΕ) ανέλαβαν το ρόλο να προετοιμάσουν το έδαφος για λογαριασμό της εργοδοσίας, για να γίνει αποδεκτό το πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου και το σχέδιο μετακινήσεων του προσωπικού θεωρώντας δεδομένο το κλείσιμο του σταθμού. Σκόρπισαν ψεύτικες ελπίδες ότι όλα θα πάνε καλά, έφτασαν στο σημείο να τους λένε ότι είναι τυχεροί γιατί δεν θα μετακινηθούν μακριά!!

Οι δε του Εργατικού Κέντρου Φλώρινας (ΠΑΣΚΕ) με τον βουλευτή της ΝΔ, διαφημίζουν διάφορα προγράμματα κατάρτισης ως διέξοδο για τους εργολαβικούς εργαζόμενους. Με μοναδικό στόχο να διασπάσουν τους εργαζόμενους, να τους αποπροσανατολίσουν, αλλά και για να ξεκοκαλίσουν με διάφορα ΚΕΚ τα διάφορα προγράμματα. Αλήθεια πού ήταν το Εργατικό Κέντρο Φλώρινας όταν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι; Γιατί δεν αναγνώρισε τους αντιπροσώπους του ΣΕΕΕΝ, που έχει μέλη του τους εργολαβικούς εργαζόμενους του ΑΗΣ Μελίτης στο συνέδριο του ΕΚΦ; 

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από συνδικαλιστικές ηγεσίες που θεωρούν φυσικό φαινόμενο το κλείσιμο του ΑΗΣ Μελίτης, που υπηρετούν την πολιτική της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Που όταν δεν μπορούν να ελέγξουν τις διαθέσεις των εργαζόμενων επιχειρούν να τους τρομοκρατήσουν, να τους απογοητεύσουν, να τους διασπάσουν.

Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από συνδικαλιστικές ηγεσίες που θα πρωτοστατούν στην οργάνωση των αγώνων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων, με τους εργαζόμενους να συμμετέχουν με συλλογικές διαδικασίες στη λήψη των αποφάσεων και όχι θεατές. Και όταν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν παίζουν αυτό το ρόλο οι εργαζόμενοι έχουν χρέος να τις παραμερίζουν και να παίρνουν στα χέρια την οργάνωση των αγώνων και των διεκδικήσεών τους, όπως έκαναν οι εργαζόμενοι στον ΑΗΣ Μελίτης. Γύρισαν την πλάτη σ’ αυτές τις ηγεσίες, αρνήθηκαν «τριάντα αργύρια», και αποφάσισαν να οργανώσουν τον αγώνα τους. Έναν αγώνα που από την πρώτη στιγμή βρήκαν στο πλευρό τους τις δυνάμεις της Αγωνιστικής Συνεργασίας, του κλαδικού σωματείου ΣΕΕΕΝ.

Και είναι σε όλους τους εργαζόμενους γνωστό ότι διαχρονικά έχουμε προβάλλει και αιτήματα διεκδίκησης για καλυτέρους μισθούς και συνθήκες εργασίας και έχουμε προβάλλει την ανάγκη να αξιοποιηθούν όλες οι πηγές ενέργειας στην χώρα μας και με αυτή την έννοια να παραμείνουν ανοιχτοί οι ΑΗΣ και τα ορυχεία στην Δυτική Μακεδονία.

Η Επιτροπή Αγώνα των εργαζόμενων και των κατοίκων της περιοχής που έχει συσταθεί πρέπει να έχει τη στήριξη κάθε σωματείου, κάθε φορέα του λαϊκού κινήματος, με μαζική συμμετοχή στις δράσεις και τις κινητοποιήσεις που θα αποφασίσει. Ο αγώνας τους αφορά τη ζωή και το μέλλον των εργαζόμενων και του λαού της περιοχής.

Να υπερασπιστούμε τις ζωές και τον τόπο μας.

ΥΓ: Όσο γι αυτούς που απειλούν την Αγωνιστική Συνεργασία με πειθαρχικά και άλλα μέτρα ισχύει η ρήση του ποιήματος «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».

Γεωργακόπουλος Νίκος

Μέλος του Δ.Σ. της ΓΕΝΟΠ με την Αγωνιστική Συνεργασία