Όταν το οικολογικό κίνημα έκανε τα πρώτα του βήματα, διάφοροι σοφολογιότατοι της «μεγάλης πολιτικής» έκαναν λόγο για γραφικότητες και αποκαλούσαν με υποτιμητικό τρόπο «χελωνάκηδες» τους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές. Σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Κανείς δεν χλευάζει πια την οικολογία και όλοι οι πολιτικοί (πλην των συνωμοσιολόγων ακροδεξιών) εμφανίζονται ως λίγο-πολύ «οικολόγοι». Η οικολογία έχει γίνει πολιτικό trendλόγω του ότι νιώθουμε όλο και πιο πολύ τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης στην καθημερινότητά μας -οι τεράστιες καταστροφές στη Θεσσαλία και τη Δαδιά συνιστούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Επιπλέον, η αυξανόμενη απήχηση των οικολογικών κινημάτων αλλάζει την κοινωνική συνείδηση.
Τα δύο ζητήματα
Ωστόσο, τίθενται δύο μείζονα ζητήματα για αυτήν την «οικολογία» του συρμού. Το πρώτο έχει να κάνει με τη συνειδητοποίηση του μεγέθους του προβλήματος. Η κλιματική κρίση δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα προς επίλυση. Αποτελεί θανάσιμη απειλή για τη ζωή στον πλανήτη έτσι όπως την έχουμε γνωρίσει. Υπαρκτή απειλή για το σήμερα όχι ενδεχόμενος φόβος για το αύριο. Επομένως, για να αντιμετωπιστεί η κλιματική κρίση γρήγορα και αποτελεσματικά έργα, όχι λόγια. Απαιτείται η επίσπευση της Πράσινης Μετάβασης και όχι η καθυστέρησή της όπως όπως επιδιώκουν οι συντηρητικές δυνάμεις στην ΕΕ.
Το δεύτερο ζήτημα είναι υποκριτικά λόγια περί οικολογίας των πολιτικών την ώρα που στο πραγματικό πεδίο ακολουθούνται πολιτικές που βλάπτουν το περιβάλλον. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να αναφερθεί στην Πράσινη Μετάβαση, στην Ευρωπαϊκή Ένωση η ελληνική κυβέρνηση έχει τοποθετηθεί στο μπλοκ των κρατών-μελών που μπλοκάρουν την τελική έγκριση του Νόμου για την Αποκατάσταση της Φύσης. Το συγκεκριμένο ιστορικής σημασίας νομοθέτημα αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές παρεμβάσεις για την επιβράδυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις θάλασσες. Την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης υπογραμμίζει πόσο σημαντική, είναι η προστασία τους, αρνείται να υπογράψει τη Συμφωνία του ΟΗΕ για τους Ωκεανούς, η οποία σηματοδοτεί ένα ποιοτικό άλμα στην προστασια των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
Αλλά ας δούμε και την προοδευτική αντιπολίτευση. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δηλώνουν ότι υποστηρίζουν 100% την Πράσινη Μετάβαση. Την ίδια στιγμή όμως λένε «ναι» στις «εξορύξεις», αν και η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ για την Πράσινη Μετάβαση. Πώς αλήθεια διαφοροποιούνται αυτά τα κόμματα από τον Μητσοτάκη που δίνει άδειες εξορύξεων δίπλα από προστατευόμενες περιοχές Natura, θέτοντάς τες σε άμεσο κίνδυνο;
Πέρα από την απαξίωση της πολιτικής, τα υποκριτικά λόγια για την οικολογία έχουν μια ακόμα πιο σημαντική αρνητική συνέπεια. Δημιουργούν την ψευδή αίσθηση στην κοινωνία ότι λαμβάνονται σοβαρά μέτρα για την κλιματική κρίση, ενώ κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο κοινωνικός εφησυχασμός είναι ό,τι χειρότερο για το περιβάλλον αυτή τη στιγμή.
Η Εθνική Πράσινη Συμφωνία
Ο Κόσμος κινείται στους αντίποδες της υποκριτικής δήθεν οικολογίας. Ειμαστε το μόνο κόμμα που σε αυτές τις ευρωεκλογές καταθέσαμε ένα πλήρες πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης με ταυτόχρονη ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας -άλλωστε Πράσινη Μετάβαση και κοινωνική δικαιοσύνη είναι έννοιες αλληλένδετες. Η Εθνική Πράσινη Συμφωνία που προτείνει ο Κόσμος, αποτελεί να ολοκληρωμένο πρόγραμμα με συγκεκριμένες πολιτικές που μπορεί να βάλει την Ελλάδα στην παγκόσμια πρωτοπορία της Πράσινης Μετάβασης, μειώνοντας τις ανισότητες και αναβαθμίζοντας την καθημερινότητα των πολιτών. Παραθέτω μερικές από τις προτάσεις μας:
• Κήρυξη της Ελλάδας σε κατάσταση κλιματικής έκτακτης ανάγκης όπως έχει ήδη κάνει το ΕΚ, με στόχο την πλήρη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
• Μεγαλύτερη διείσδυση των ΑΠΕ με την παράλληλη εξάπλωση των μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ενεργειακών κοινοτήτων.
• Επιτάχυνση της απολιγνιτοποίησης με παράλληλη ενίσχυση της στήριξης των τοπικών κοινοτήτων.
• Αναθεώρηση του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), με τη διαμόρφωση πιο φιλόδοξων στόχων για την απεξάρτηση από το ορυκτό αέριο.
• Άμεση ακύρωση των ερευνών για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων.
• Ανακατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας με στόχο την ενεργειακή αναβάθμιση του κτιριακού αποθέματος της χώρας κυρίως των πιο ευάλωτων κατοικιών.
• Νέοι κανόνες χωροθέτησης για τις ΑΠΕ μεγάλης κλίμακας, με κατανομή εθνικών στόχων ΑΠΕ ανά Περιφέρεια και Δήμο και συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στον διάλογο.
• Επανασχεδιασμός της πολιτικής της αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών με προτεραιότητα στην πρόληψη.
• Ενίσχυση της Δασικής Υπηρεσίας σε πόρους και προσωπικό, ώστε να προωθηθεί η προστασία και ουσιαστική διαχείριση των δασών της χώρας μας καθώς και τη δημιουργία «πράσινων» θέσεων εργασίας στην ύπαιθρο.
• Οριστική παύση λειτουργίας και αποκατάσταση των παράνομων χώρων υγειονομικής ταφής και εφαρμογή προγραμμάτων ανακύκλωσης με κάδους σε κάθε γειτονιά για χωριστή συλλογή.
Στις 9 Ιουνίου ο Κόσμος καλεί τους πολίτες να στείλουν με την ψήφο τους ένα ηχηρό μήνυμα για την κλιματική δικαιοσύνη. Τους καλεί να ψηφίσουν για τη Ζωή και τη Φύση, για τον Άνθρωπο και τον Πολιτισμό.
