Με το πέρασμα του χρόνου και την επιδεικτική λησμονιά της πολιτείας, ιστορικές περιοχές όπως η Κλεισούρα Καστοριάς αντιμετωπίζουν με τον πιο οδυνηρό τρόπο το δημογραφικό πρόβλημα με όλες τις συνέπειες που αυτό επιφέρει στην ελληνική ύπαιθρο.
Έτσι, παρόλο που η Κλεισούρα κάποτε υπήρξε ακμάζουσα πόλη, κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας σε πολιτιστικό, οικονομικό και πνευματικό επίπεδο, σήμερα καθίσταται με ραγδαίους ρυθμούς, ένα χωριό ολίγων γερόντων. Αυτό καταδεικνύει πως δεν δικαιολογείται λοιπόν με αριθμητικά δεδομένα η ύπαρξη δύο ενοριών και μιας και μεταπολεμικά η εκκλησία του Αγίου Νικολάου θεωρήθηκε, ως κεντρική εκκλησία του χωριού, εκεί πραγματοποιούνται πλέον οι εκκλησιασμοί από εκείνους της κάθε Κυριακής του χρόνου, μέχρι και τις μεγάλες εορτές π.χ. Χριστουγέννων και Πάσχα.
Είναι τόσο μεγάλο όμως το ειδικό ιστορικό βάρος τόσο της μαρτυρικής Κλεισούρας, όσο και και του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου που οι λιγοστοί κάτοικοι της «κάτω γειτονιάς» η οποία στο παρελθόν θεωρούνταν και η ευμαρής συνοικία της περιοχής που ο Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ χαρακτήριζε επαινετικά ως «Κοσμόπολη», κάνουν ότι μπορούν για να μην σβήσει η ιστορική και θρησκευτική παράδοση του τόπου.
Για αυτό και μετά την περιφορά του επιταφίου στην κεντρική ενορία του χωριού, πραγματοποιούν με ιδιαίτερα συναισθήματα κατάνυξης και μνήμης, την συμβολική και φορτισμένη συναισθηματικά δεύτερη περιφορά στον Ναό του Αγίου Δημητρίου.
