Αντίθετα, τα ευρήματα δείχνουν ότι η γνωστική ικανότητα των νεαρών ενηλίκων παρέμεινε σχετικά σταθερή διαχρονικά – κλείνοντας το χάσμα μεταξύ των γενεών.
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Nottingham Trent, η εγκεφαλική λειτουργία των μεγαλύτερων γενεών βελτιώνεται, με το χάσμα μεταξύ ηλικιωμένων και νέων υγιών ενηλίκων να μειώνεται.
Η τριμερής μελέτη εξέτασε στοιχεία από 60 ανεξάρτητες ερευνητικές εργασίες σχετικά με τη γνωστική λειτουργία σε ηλικιωμένους και νεότερους ενήλικες για να διερευνήσει τις τάσεις και να καθορίσει αν οι ηλικιακές διαφορές μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου.
Εξετάστηκαν επίσης τα αποτελέσματα μιας μελέτης του επικεφαλής ερευνητή Dr. Stephen Badham, αναπληρωτή καθηγητή Ψυχολογίας στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του NTU, η οποία αξιολόγησε και συνέκρινε τις γνωστικές ικανότητες περισσότερων από 1.000 ηλικιωμένων και νεότερων ενηλίκων σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό Developmental Review.
Η γνωστική ικανότητα σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες και μπορεί να συνδεθεί με την εκπαίδευση, τη σωματική δραστηριότητα και την ποιότητα της διατροφής. Αποτελεί επίσης παράγοντα στη διάγνωση ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία, όπως η άνοια.
Συγκρίνοντας νέους και και ηλικιωμένους ενήλικες
Οι μελέτες της ανασκόπησης εξέτασαν τη γνώση των ηλικιωμένων με την πάροδο του χρόνου, ιδίως συγκρίνοντας τους νωρίτερα γεννηθέντες ενήλικες με τους αργότερα γεννηθέντες ενήλικες. Η έρευνα διερεύνησε επίσης κατά πόσον η σχετιζόμενη με την ηλικία μείωση της εγκεφαλικής λειτουργίας μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου, αναλύοντας ιστορικές μελέτες που συνέκριναν νέους και ηλικιωμένους ενήλικες.
Ορισμένοι από τους παράγοντες που μετρήθηκαν περιλάμβαναν τη λεκτική ευχέρεια, για παράδειγμα την ικανότητα απαρίθμησης λέξεων εντός μιας κατηγορίας, τη μνήμη, όπως η καθυστερημένη ανάκληση, η καθυστερημένη αναγνώριση, η άμεση μνήμη, η μνήμη εργασίας και η γνωστική ταχύτητα.
Τα στοιχεία δείχνουν συνολικά βελτίωση και υψηλότερες γνωστικές επιδόσεις μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων, καθώς ογδόντα τρεις από τις μετρήσεις που χρησιμοποιήθηκαν (68%) σε όλες τις μελέτες έδειξαν καλύτερες επιδόσεις σε μεταγενέστερες ομάδες ηλικιωμένων από ό,τι σε προηγούμενες ομάδες, ενώ μόνο έξι (5%) έδειξαν το αντίθετο.
Τα ευρήματα συνδέθηκαν με τις συνεχιζόμενες βελτιώσεις στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη, τη διατροφή και την πρόσβαση σε πιο διανοητικά διεγερτικά, ψηφιακά περιβάλλοντα, τα οποία μπορεί προηγουμένως να ίσχυαν κυρίως για τους νεότερους ενήλικες.
Μειώνονται τα πλεονεκτήματα των νέων ενηλίκων
Ο αναπληρωτής καθηγητής Stephen Badham δηλώνει στη μελέτη: «Μεγάλο μέρος των υφιστάμενων ερευνών δείχνει ότι ο δείκτης νοημοσύνης βελτιωνόταν παγκοσμίως καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Αυτό σημαίνει ότι οι γενιές που γεννήθηκαν αργότερα είναι πιο ικανές γνωστικά από εκείνες που γεννήθηκαν νωρίτερα.
“Ωστόσο, υπάρχουν ολοένα και περισσότερες ενδείξεις ότι η αύξηση του δείκτη νοημοσύνης με βάση το χρόνο ισοπεδώνεται, έτσι ώστε κατά τις πιο πρόσφατες δύο δεκαετίες, οι νέοι ενήλικες δεν είναι πιο ικανοί γνωστικά από εκείνους που γεννήθηκαν λίγο νωρίτερα.
«Ως αποτέλεσμα, τα τρέχοντα δεδομένα δείχνουν ότι τα πλεονεκτήματα των νέων ενηλίκων στη νόηση σε σχέση με τους ηλικιωμένους, όπως η ικανότητα μνήμης και η ταχύτητα επεξεργασίας, μειώνονται με την πάροδο του χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι όταν συγκρίνουμε νέους και ηλικιωμένους ενήλικες σήμερα, το χάσμα είναι μικρότερο από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Ως εκ τούτου, η πτώση που μπορεί να περιμένει ένα άτομο να βιώσει καθώς μεγαλώνει είναι μικρότερη από ό,τι είχε αρχικά θεωρηθεί. Με άλλα λόγια, μπορούμε να περιμένουμε να είμαστε πιο ικανοί γνωστικά από ό,τι ήταν οι παππούδες μας όταν φτάσουμε στην ηλικία τους».
«Τέλος, καθώς οι ηλικιωμένοι ενήλικες έχουν καλύτερες επιδόσεις σε γενικές γραμμές από ό,τι οι προηγούμενες γενιές, ίσως είναι απαραίτητο να αναθεωρήσουμε τους ορισμούς της άνοιας που εξαρτώνται από το αναμενόμενο επίπεδο ικανοτήτων ενός ατόμου. Αυτό συμβαίνει επειδή η άνοια ορίζεται ως γνωστική ικανότητα που είναι κάτω από το φυσιολογικό και τα τρέχοντα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι καθώς οι υγιείς ηλικιωμένοι γίνονται πιο ικανοί γνωστικά, ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσουμε τον ορισμό του φυσιολογικού όταν διαγιγνώσκουμε την άνοια» καταλήγει ο καθηγητής.
