Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα επικείμενο περιβαλλοντικό έγκλημα στο Δήμο Νεστορίου.
Πριν όμως ασχοληθούμε με το άσχημο, ας περιγράψουμε πρώτα το όμορφο μέσα από ένα υπέροχο φωτογραφικό υλικό.
Ανάμεσα στα δυο βενζινάδικα πριν το Νεστόριο, υπάρχει μια διακριτική πινακίδα η οποία μας πληροφορεί για ένα σχετικά εύκολο μονοπάτι που οδηγεί στον καταρράχτη της Τσούκας, κοντά στον οικισμό της Αγίας Άννας. Το μονοπάτι αυτό (βλέπε χάρτη) χαράχθηκε και συντηρείται από κάποιους ανθρώπους με πολύ μεράκι και πολύ αγάπη, πάνω στο παλιό μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Τσούκας. Ενός οικισμού που σήμερα υπάρχουν μόνο τα ερείπια κάποιων κτιρίων. Θύμα των πολέμων κι αυτός ο οικισμός.
Την Άνοιξη είναι ίσως η καλύτερη περίοδος να το απολαύσει κάποιος, γιατί την περίοδο αυτή είναι που ο καταρράχτης έχει περισσότερο νερό και η φύση είναι στη γέννησή της.
Όταν ξεκίνησα το περπάτημα, μέσα στο μονοπάτι υπήρχαν ήδη κάποιοι περιπατητές και γενικά στον κόσμο που ασχολείται με ορειβατικές διαδρομές η διαδρομή είναι γνωστή (βλέπε εικόνα 1,2).
Οπότε το μονοπάτι αυτό έχει καταρχήν μια τουριστική αξία για τον τόπο (όχι μόνο για το Νεστόριο,αλλά γενικά για το νομό μας).
Στο πρώτο μέρος του υπάρχει σχετικά χαμηλή βλάστηση, αυτή που προτιμούν πολλά πουλιά για να γεννήσουν αυτή τη περίοδο (εικόνα 3).
Μπορεί κάποιος εύκολα να δει ίχνη από αγριογούρουνα, τα οποία σκαλίζουν το έδαφος και με τον τρόπο αυτό το αναζωογονούν (εικόνα 4).
Αρκούδες χρησιμοποιούν κάποιους στύλους για να ξυθούν, αφήνοντας πάνω τρίχες, τις οποίες χρησιμοποιούν περιβαλλοντικές οργανώσεις για να κάνουν τέστ DNA και να μπορούν έτσι να μετράνε τον πληθυσμό τους (εικόνα 5).
Επίσης είδαμε και ίχνη λύκου (κάτι αρκετά σπάνιο) (εικόνα 6).
Διάφορα λουλούδια προκαλούν με τα ζωηρά χρώματα , πέρα από τα έντομα που τα επικονιάζουν, κάποιους που τους αρέσει να τα αναγνωρίζουν (εικόνα 7),
ενώ οι αρκούδες δηλώνουν έντονα την παρουσία τους με τα χαρακτηριστικά ίχνη τους και τα κόπρανά τους, που έχουν τεράστια συμβολή στην ανάπτυξη ενός οικοσυστήματος (εικόνα 8 ).
Αν και η διαδρομή δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, οι άνθρωποι που χάραξαν το μονοπάτι έχουν “ψυχολογήσει” τους περιπατητές, διευκολύνοντας πολύ την περιήγηση, όπως αυτή η “στάση του Πλούσιου” όπως ονομάζεται (προκύπτει από επώνυμο), μικρά γεφυράκια, στηρίγματα και σημάνσεις που βοηθάνε στον προσανατολισμό, αναδεικνύουν σημαντικά σημεία με θέα που πολλές φορές κόβει την ανάσα και κυρίως παρέχουν ασφάλεια. (εικόνες 9 και 10)
Αν υπάρχει περιηγητής μαζί, τότε μπορεί να σας δείξει πιο “ψαγμένα” πράγματα, όπως ας πούμε αυτά τα “σχοινιά” μέσα στο ποτάμι (εικόνα 11),
τα οποία είναι σειρές αυγών από βατράχους, ή απολιθώματα πανάρχαιων εποχών (εικόνα 12), που εξάπτουν την περιέργεια για τις γεωλογικές διεργασίες της ορογένεσης πριν ακόμα καν υπάρξει ο άνθρωπος.
Το μονοπάτι πολλές φορές στηρίζεται στο ρίζωμα της υγιούς βλάστησης που συγκρατεί το έδαφος (εικόνα 16)
και ο θάνατος της βλάστησης, αποδομείται φυσικά από τους αποδομητές, που εμπλουτίζουν το έδαφος και ξαναγεννιέται η ζωή από τον θάνατο (εικόνες 13,14).
Τα μανιτάρια είναι το επιστέγασμα ενός μάλλον εκτενούς μηκυλιακού δικτύου, που μεταφέρει συστατικά μεταξύ της βλάστησης, κάτω από το έδαφος (εικόνα 15).
Και ο κόπος τελικά στο περπάτημα, δεν πάει χαμένος, αφού σφραγίζεται με επιβλητικές εικόνες στο τέλος της διαδρομής (εικόνες 17 και 18).
Όμορφο ακούγεται έτσι;
Κάποια στιγμή όμως ΜΕΣΑ στο μονοπάτι παρατηρήσαμε κάποια κόκκινα σημάδια (βλέπε βίντεο και εικόνα 00).
Τι είναι αυτά τα σημάδια; Είναι η πρόθεση του Δήμου Νεστορίου να τα κόψει για καυσόξυλα!
Ακούγεται αποκρουστικό και παράλογο. Ειδικά για ένα Δήμο που διαθέτει πολλές περιοχές οργανωμένης υλοτόμησης. Και μάλιστα έχει και άδεια μάθαμε απο το δασαρχείο.
Τα βάλανε κάτω δηλαδή κάποιοι και είπανε: “Τι όμορφο έχουμε στη περιοχή μας, που φέρνει τουρίστες, αποτελεί υγιές οικοσύστημα, το συντηρούν άνθρωποι της περιοχής και το εκμεταλλεύονται ήπια, σεβόμενοι την ζωή και την φύση; Κάτι που έρχονται και λεωφορεία με παιδιά να το δούνε (μάθαμε πως την προηγούμενη μέρα της επίσκεψης είχε έρθει ένα τέτοιο για εκπαιδευτική εκδρομή). Κάτι που αποτελεί πεδίο μελέτης για περιβαλλοντικές οργανώσεις που προσπαθούν να σώσουν τα απειλούμενα σαρκοφάγα, των οποίων η έκταση συνεχώς κατακερματίζεται από ανθρώπινες δραστηριότητες (και άρα έρχονται όλο και πιο συχνά σε σύγκρουση με τα ανθρώπινα συμφέροντα).
Έχουμε αυτό το όμορφο μονοπάτι”, σκέφτηκαν οι γκουρού του Δήμου και του Δασαρχείου.
Άλλωστε αυτός ο TAP, που θα μας έδινε φυσικό αέριο φθηνό, αλλά τελικά δεν έδωσε, πλήρωσε όμως κάτι διαχειριστικές μελέτες. Μην πάνε τζάμπα και βάλουμε πάλι τίποτα λεφτά, σκεφτήκαν οι γκουρού. Ας πάμε να κόψουμε δέντρα μέσα στο μονοπάτι της ζωής, γιατί είναι στο σχέδιο, έχει δρόμο και συμφέρει τους εργολάβους.
Έτσι είμαστε σε αναμονή να έρθουν μπουλντόζες, αλυσοπρίονα που θα κόβουν για μέρες, θα ρίχνουν δέντρα, θα τσαλαπατάνε νεαρά φυτά, θα φτιάχνουν πλατείες να αποθηκεύουν τη ξυλεία, θα διώξουν την ορνιθοπανίδα που δεν θα χτίσει εκεί φωλιές, θα ενοχλήσει όλα τα ζώα που περιγράψαμε παραπάνω, με αποτέλεσμα να μετακινηθούν και να μπούνε μέσα σε οικισμούς και θα ακούμε παράπονα πως μπήκαν οι αρκούδες και οι λύκοι στα χωριά μας πάλι.
Ας ελπίσουμε ο Δήμος του Νεστορίου να συμπεριφερθεί πιο ορθολογικά από αυτόν της Καστοριάς που ρημάζει την αστική βλάστηση ή του Άργους που ρημάζει τις όχθες του Αλιάκμονα και να σταματήσει αυτά τα σχέδια ΧΘΕΣ!
Σάκης Καρανικολόπουλος
