Μιας και είναι της μόδας η συζήτηση για την τουριστική ανάπτυξη της πόλης μας, θα σας προτρέψουμε να φανταστείτε ότι είστε επισκέπτες της περιοχής και μπαίνετε στο καραβάκι «Ολυμπία».Αντί, όμως, να πάτε από τη μία παραλία στην άλλη και σε 3 τέταρτα να τελειώσει η δραστηριότητα αυτή, κατευθύνεστε στην προβλήτα του Μαυροχωρίου.
Μόλις φτάσετε, θα διασχίσετε αυτόν τον πανέμορφο διάδρομο, θα βγάλετε πολλές instagramικές φωτογραφίες στο πιο όμορφο λιμανάκι της λίμνης μας και από εκεί και πέρα θα έχετε χρόνο να πιείτε έναν καφέ, να γευτείτε τοπικές σπεσιαλιτέ και ψάρι της λίμνης ακριβώς πάνω στη λίμνη. Θα ανακαλύψετε ένα από τα καλύτερα γαλακτομπούρεκα που υπάρχουν στην Ελλάδα, κοντά στην πλατεία. Θα επισκεφθείτε το ανοιχτό μουσείο Καστοριανού καραβιού (το ακούσαμε αυτό ως δέσμευση, γι’ αυτό το αναφέρουμε) , θα επισκεφθείτε τις εγκαταστάσεις του ΝΟΜ, θα παίξουν τα παιδιά σας στην παιδική χαρά, μετά θα απολαύσετε την πανίδα της λίμνης, θα αγοράσετε μήλα, φασόλια κι άλλα τοπικά προϊόντα,…θα, θα, θα…
Νησάκι μπορεί να μην έχουμε στην Καστοριά, αλλά δεν λείπουν οι παραλίμνιες ομορφιές και οι ευκαιρίες τουριστικής ανάδειξης και αξιοποίησής τους.
Σας άρεσε η ιδέα- και μόνο – αυτού που περιγράψαμε; Θα ήταν κάτι που θα κάνατε αν σας το πρότειναν σε έναν άγνωστο προορισμό; Πιθανότατα ναι…
Ας γυρίσουμε τώρα πίσω στην πραγματικότητα…
Πήγαμε στην προβλήτα του Μαυροχωρίου και απολαύσαμε τη θέα…Ελάχιστα, μόλις, βήματα μάς έφεραν στην είσοδο ενός καταστήματος που κάποτε μας προσέφερε μνήμες κι ευχάριστες στιγμές.
Η σημερινή του εικόνα είναι αυτή που θα δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες…Το θέμα του κειμένου μας είναι η σημερινή κατάντια του «νησιού των κορμοράνων». Επιλέξαμε να τη συμπεριλάβουμε σε όλο το προηγούμενο φανταστικό οδοιπορικό για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοούμε όταν λέμε τουριστική αξιοποίηση με όραμα και σχεδιασμό.
Ο τουρίστας αναζητά πλέον την εμπειρία. Τη γεύση. Τη θέα. Την χαλάρωση κι ευεξία. Την ευχαρίστηση. Την παράδοση. Την ιστορία ενός τόπου. Τις φωτογραφίες. Την επαφή με τη φύση.
Πόσα από όλα αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν στην περιοχή μας; Πολλά…Με σταθερά βήματα. Οι υποδομές και η στρατηγική ακόμη λείπουν σε υπέρτατο βαθμό κι αυτό είναι κάτι που δεν φαίνεται να θέλει να γίνει αντιληπτό, όσο έρχονται κάποια λεωφορεία για καφέ και για 2-3 αξιοθέατα με εισιτήριο, πριν τη φυγή σε γειτονικούς νομούς. Λες κι εδώ δεν υπάρχει κάτι άλλο να δεις.
Ο λόγος που είναι σήμερα αυτό το μέρος σε αυτή την κατάσταση, λίγο ενδιαφέρει, μπροστά στην θλιβερή εικόνα που αντικρίζει κανείς. Όλα είναι εκεί, ακόμα, να θυμίζουν το σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Από τα τραπέζια, τις κρεμασμένες κουρτίνες, τα πιάτα στο πάτωμα (σπασμένα πλέον), τα φωτιστικά και τα διακοσμητικά…Ανάμεσά τους και πεταμένα φανάρια οδοφωτισμού. Κάποιος έκρινε το μέρος κατάλληλο για τέτοια αποθήκευση…
Απολαύστε τη θεά που προσφέρει η φύση και αναρωτηθείτε τί κάνουμε λάθος εμείς και αφήνουμε τέτοια ασχήμια πίσω μας…
Χ.Κ
