«Στον ευρω-ατλαντικό χώρο δεν επικρατεί ειρήνη», ενώ «οι απειλές είναι παγκόσμιες και αλληλοσυνδεόμενες», καθώς «αυταρχικοί πρωταγωνιστές αμφισβητούν τα συμφέροντα, τις αξίες και τον τρόπο ζωής μας». Αυτά, ανάμεσα σε άλλα, διαπιστώνει το κείμενο που συνοδεύει το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, το οποίο εγκρίθηκε ομόφωνα από τα 30 κράτη-μέλη. Ενα κείμενο το οποίο αναφέρεται επίσης σε «στρατηγικό ανταγωνισμό, διαρκή αστάθεια και αλλεπάλληλα σοκ που καθορίζουν το περιβάλλον ασφαλείας».
Ειδικά η Ρωσία χαρακτηρίζεται, όπως είχε προαναγγελθεί, ως «η πιο σημαντική και ευθεία απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων, όπως και για την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρω-ατλαντικό χώρο». «Ενα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα εγκαθίσταται ήδη. Ας προσέχουν πώς συμπεριφέρονται» απάντησε χθες, σε εμφανώς απειλητικό τόνο, ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, επιβεβαιώνοντας και από την πλευρά του το πόσο έχουν αλλάξει τα δεδομένα τους τελευταίους τέσσερις μήνες.
Οσον αφορά την Κίνα, οι «30» σημειώνουν ότι «οι διακηρυγμένες φιλοδοξίες της και οι πολιτικές καταναγκασμού που εφαρμόζει αποτελούν πρόκληση για τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αρχές μας».
Καταδικάζουν δε ρητά την «εμβάθυνση της στρατηγικής σχέσης ανάμεσα στην Κίνα και τη Ρωσία και τις αμοιβαίες προσπάθειές τους να υπονομεύσουν την παγκόσμια τάξη που βασίζεται σε κανόνες». «Το ίδιο το ΝΑΤΟ συνιστά μια συστημική πρόκληση για τη διεθνή ειρήνη και σταθερότητα» σχολίασε ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, επιχειρώντας να απαντήσει με το ίδιο νόμισμα.
Επιστροφή στο δόγμα του Ψυχρού Πολέμου
Με βάση όλα τα παραπάνω, δεν χωράει αμφιβολία ότι η διαπίστωση που κάνει η ανάλυση των «Financial Times» είναι απολύτως επίκαιρη: «Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία επαναβεβαίωσε ότι το ΝΑΤΟ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στην άμυνα της Ευρώπης και ανάγκασε τους ηγέτες της Συμμαχίας να επανεξετάσουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη Μόσχα, με μια επιστροφή στο δόγμα του Ψυχρού Πολέμου» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η ίδια ανάλυση εκτιμά ότι τέσσερα κυρίως στοιχεία είναι αυτά που αποτυπώνουν τη στροφή η οποία επισημοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής στη Μαδρίτη.
Το πρώτο στοιχείο είναι η αύξηση κατά σχεδόν επτά φορές των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ που θα βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση ύψιστης ετοιμότητας – από 40.000 σήμερα σε 300.000.
Το δεύτερο αφορά την εγκατάσταση της πρώτης μόνιμης βάσης και ενός κέντρου διοίκησης των ΗΠΑ στην ανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας και σε ένα κράτος-μέλος του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας – την Πολωνία.
Το τρίτο έχει να κάνει με την πρόσκληση που απευθύνθηκε προς τη Σουηδία και τη Φινλανδία, τις δύο μέχρι σήμερα τυπικά ουδέτερες και ανένταχτες σκανδιναβικές χώρες, για να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ – κάτι που κατέστη δυνατό μετά την άρση του βέτο της Τουρκίας.
Τέλος, υπάρχει η συμφωνία για το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, η οποία στέλνει στον κάλαθο των απορριμμάτων κάθε αυταπάτη περί δυνατότητας να υπάρξει ομαλή και φιλική σχέση με τη Μόσχα – «δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τη Ρωσική Ομοσπονδία εταίρο μας» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο επίσημο κείμενο.
«Πρόκειται για μια θεμελιώδη στροφή για μια Συμμαχία η οποία γεννήθηκε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όμως είχε φτάσει να αντιμετωπίζει τη μετασοβιετική Ρωσία ως ένα εν δυνάμει σύμμαχο, ενώ δεν έδινε καμία προσοχή στην Κίνα», όπως σημειώνουν από την πλευρά τους και οι »New York Times».
«Ομως, αυτό ίσχυε πριν από την 24η Φεβρουαρίου, όταν οι ρωσικές δυνάμεις παραβίασαν τα σύνορα και εισήλθαν στην Ουκρανία και οι ηγέτες της Κίνας επιδεικτικά αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην παγκόσμια καταδίκη (της εισβολής) η οποία ακολούθησε» συνεχίζει η ίδια ανάλυση.
