Πολιτικό μήνυμα εκτιμούν πολλοί ότι έστειλε η κοινωνία σε κάθε μορφή άρχουσας εξουσίας μέσω του Μητροπολίτη Καστορίας.
Περισσότεροι από 700 πολίτες μέσα σε λίγες μέρες ψήφισαν στη δημοσκόπηση του oladeka.com . 544 επέλεξαν το όχι (ποσοστό 76,62), ενώ ναι πάτησαν 166 (ποσοστό 23,38) συμπολίτες μας. Να σημειωθεί ότι έρευνες για μεγαλύτερους πληθυσμούς ολοκληρώνονται με δείγμα 300 ερωτηθέντων.
Σοβαρές διαστάσεις έλαβε η υπόθεση της πρότασης του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Καστορίας κ. Καλλίνικου αναφορικά με την ανέγερση ναού στο πάρκο Ολυμπιακής Φλόγας.
Από τη στιγμή που ακούστηκε δια στόματος του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς κ. Κίμωνα Μηταλίδη, κατέστη το πρώτο θέμα συζήτησης στην πόλη. Ακούστηκαν πάρα πολλά, για την κρίση, την ανεργία, τη συγκυρία, την έλλειψη πολλών άλλων βασικών έργων και υποδομών όπως το πνευματικό κέντρο κλπ. τα οποία έθεταν σε μικρότερο βαθμό προτεραιότητας το έργο που πρότεινε ο Μητροπολίτης.
Ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα κάποιος είπε ότι δεδομένων των αρνητικών συγκυριών που ταλανίζουν την περιοχή, θα ήταν καλό, ο Δεσπότης να προτείνει στην Ιερά Σύνοδο, να ράβονται τα άμφια των ιερέων όλης της επικράτειας σε βιοτεχνία που θα στελεχώνονταν από μοδίστρες και γουνεργάτες στην Καστοριά. Τη δουλειά την ξέρουν, η ανεργία έχει εγκατασταθεί για τα καλά στα σπίτια τους, οπότε τι καλύτερο από αυτό που θα έλυνε σοβαρό μέρος του προβλήματος και θα δόξαζε και τον Μητροπολίτη!
Ίσως ο νέος Δεσπότης μας, να μην μπόρεσε λόγω του μικρού χρονικού διαστήματος που έχει περάσει από την ενθρόνιση του, να αφουγκραστεί ακόμη το…καζάνι που βράζει και λέγεται Καστοριά.
Η Καστοριά δεν μοιάζει καθόλου με τις γειτονικές ή άλλες περιοχές που επίσης βρίσκονται σε κρίση. Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε ένα μόνιμο συναγερμό δίχως διάλειμμα! Αφετηρία το 2008 με Goldman Sachs και συνέχεια χωρίς ανάσα με μνημόνια, capital controls, κρίση γούνας, κορονοϊός, πόλεμος Ουκρανία, ταφόπλακα στη γουνοποιία…Και προσέξτε, όλα χωρίς ένα κενό, χωρίς διάλειμμα!
Τα τελευταία στάδια, δηλαδή η πανδημία και κυρίως ο πόλεμος στην Ουκρανία με τις γνωστές επιπτώσεις στον κλάδο της γουνοποιίας, δεν ήταν απλά ακόμη ένα πρόβλημα έκαστο. Ήταν σημείο καμπής για την ψυχολογία και την κοσμοθεωρία των μελών της καστοριανής κοινωνίας. Είναι η πρώτη φορά που η λέξη «απογουνοποίηση» πλέον δεν είναι ταμπού. Αλλά ενώ απενοχοποιήθηκε λεκτικά, παραμένει ακόμη ως κενό γράμμα εννοιολογικά, μιας και δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί κανείς ακόμη και τώρα τι σημαίνει ένα αίτημα ανάνηψης μιας περιοχής που βρίσκεται σε φρενήρη κάθοδο και κατάρρευση. Και δεν γίνεται κατανοητό γιατί ίσως λόγω της προγενέστερης «ένδοξης» πορείας του κλάδου της γούνας, κάποιοι δεν έχουν νιώσει κατ’ ουσίαν το πρόβλημα αφού έχουν ακόμη «λίπος» και τρώνε από τα έτοιμα.
Παρόλα αυτά όμως, η πλειοψηφία του κόσμου στην περιοχή, υποφέρει. Και δεν είναι μόνο τα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν πλέον οι καστοριανοί, το ενοίκιο, το ρεύμα, τα καύσιμα, οι οφειλές κλπ, το κυριότερο είναι η ψυχολογία. Αυτή η έννοια περικλείει όλο εκείνο το βουβό έρεβος που καταστρέφει το μέσα των ανθρώπων, σαν ταινία τρόμου και εφιάλτη, αφού το τούνελ δεν ρίχνει ούτε σταγόνα φως…
Όλα αυτά λοιπόν αποτελούν πρωτοφανείς καταστάσεις για την Καστοριά και δημιουργούν σοκ και δέος στην τοπική κοινωνία.
Πως λοιπόν μπορούν να ανταποκριθούν όπως 15 χρόνια πριν αυτοί οι άνθρωποι, όταν έχουν χάσει κάθε επαφή με την περιβόητη «κανονικότητα» ενώ μάλιστα ήταν συνηθισμένοι σε μια ευνοϊκή οικονομική καθημερινότητα και κοινωνική ευδαιμονία λόγω των μεγάλων ποσών συναλλάγματος που εισέρχονταν στον τόπο από το εξωτερικό;
Θέλει ηλεκτροσόκ η Καστοριά. Δεν είναι τίποτα κανονικό πλέον σε αυτή τον τόπο. Και έχουν αλλάξει τα πάντα τόσο έντονα που όλα μοιάζουν να έχουν παγώσει σαν ένα αυτοκίνητο που σπινιάρει τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να μένει στο ίδιο σημείο ακίνητο! Έχει μουδιάσει η Καστοριά, έχει χάσει την ελπίδα της, το ηθικό της. Και για να αποκτήσει και πάλι κάτι απ’ αυτά, χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ. Ένα σοκ, προερχόμενο από ένα παζλ ιδεών, ανθρώπων, ανάπτυξης και αναγέννησης μέσα από τις στάχτες της. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με συνηθισμένες λογικές και τετριμμένες απόπειρες. Είπαμε, η κανονικότητα έχει χαθεί. Θέλουμε «άγριες ιδέες» κατά την ορολογία της επικοινωνίας. Και ανθρώπους που σκέφτονται out of the box.
Και αν τα καταφέρουμε, μετά φτιάχνουμε και διαμάντια, απάντησε ο λαός…
Αλλιώς ας αρκεστούμε στους στίχους του Σεφέρη:
Είναι η ώρα που πνίγεται το δείλι
και κουράζομαι ψάχνοντας τα ερέβη…
(Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει).
