Σε δύο βασικά συμπεράσματα καταλήγει ο Ιατρικός Διευθυντής του Κέντρου Προληπτικής Ιατρικής και Μακροβιότητας της Βιοϊατρικής και γνωστός Ηπατολόγος Δημήτρης Κουντουράς σχετικά με την αύξηση περιπτώσεων οξείας ηπατίτιδας, σε παιδιά. Μιλώντας στο ethnos.gr ο Δημήτρης Κουντουράς είναι καθησυχαστικός καθώς στη χώρα μας δεν έχει παρατηρηθεί αύξηση των κρουσμάτων ενώ ο ίδιος μετά από ενδελεχή ανάλυση των περιορισμένων δεδομένων που υπάρχουν έχει καταλήξει σε δύο βασικά συμπεράσματα:
Τα δύο βασικά συμπεράσματα
- Πρώτον: Τα περιστατικά ηπατίτιδας είναι μάλλον η συρροή περιστατικών που θα είχαμε σε μικρότερη συχνότητα και “απλωμένα” σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα εάν δεν είχε μεσολοβήσει η πολύμηνη καραντίνα.
- Δεύτερον: Βγήκαμε από την καραντίνα ανοσολογικά ανεκπαίδευτοι και ευάλωτοι λόγω του μακροχρόνιου εγκλεισμού και των μέτρων αποστασιοποίησης και αποστείρωσης.
«Διαφορετικά κλινικά χαρακτηριστικά με κορονοϊό»
Σχετικά τώρα με τα πιθανά αίτια, τις ιατρικές υποθέσεις και τις επιστημονικές εξηγήσεις που δίνει ο Δημήτρης Κουντουράς απαντάει στο ερώτημα εάν προκύπτει πιθανότητα να ευθύνεται για το σύνδρομο αυτό ο κορονοϊός ή τα εμβόλια: «Τα γαστρεντερικά συμπτώματα, που παρατηρήθηκαν συχνά σε παιδιά ηλικίας έως 10 ετών και προηγήθηκαν του ικτέρου και της ηπατικής ανεπάρκειας, ήταν συνήθως έμετοι» δηλώνει ο καθηγητής και προσθέτει:
«Η κλινική εικόνα λοιπόν έμοιαζε περισσότερο με ιογενή γαστρεντερίτιδα παρά με λοίμωξη από κορονοϊό, αν και ο SARS-CoV2 μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο γαστρεντερίτιδας αρκετά συχνά. Η οξεία ηπατοπάθεια από τον covid-19, δεν έχει καθόλου αυτά τα κλινικά χαρακτηριστικά, δεν προκαλεί άμεσα ηπατική ανεπάρκεια, αλλά συμβαίνει μέσα στη δίνη της καταστροφικής νόσου από τον κορονοϊό. Επομένως, υπάρχουν πολλοί ιοί που μπορούν να προκαλέσουν το σύνδρομο καταιγίδας των κυτταροκινών, το οποίο μπορεί να απομιμηθεί την κεραυνοβόλο ηπατική ανεπάρκεια και το οποίο αιτιολογικά δεν περιορίζεται μόνο στον κορονοϊό».
Τα ποσοστά εμβολιασμού
Όπως τονίζει επίσης πολλοί ιοί που μπορούν να προκαλέσουν αρχικά μια κλινική εικόνα ιογενούς γαστρεντερίτιδας, όπως οι αδενοϊοί (adenovirus), ο norovirus και ο rotavirus, με εξέλιξη που να μην είναι ήπια και καλή, αλλά να εξαρτάται από την κατάσταση του πάσχοντα: «Ο Αδενοϊός που έχει ανιχνευτεί στα παιδιά αυτά, σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις, είναι οπωσδήποτε ικανός να προκαλέσει ηπατίτιδα. Δεν υπάρχουν στοιχεία ακόμη σχετικά με την γενική κατάσταση εμβολιασμού των παιδιών που νόσησαν και φυσικά, δεν ήταν όλα τα παιδιά εμβολιασμένα κατά του Covid-19″.
Δεν υπάρχει τράπεζα δεδομένων
Ένας ακόμα βασικό εμπόδιο που το συνάντησε η επιστημονική κοινότητα και στις πρώτες εβδομάδες του κορονοϊού είναι ότι δεν υπάρχει τράπεζα δεδομένων: «Δεν ξέρουμε ακόμη το ιστορικό αυτών των παιδιών και τα κοινά τους στοιχεία και χαρακτηριστικά (φύλο, φυλή, αναπτυξιακή κατάσταση, ενδεχομένως συννοσηρότητες). Δεν ξέρουμε ούτε τα επιμέρους ειδικά χαρακτηριστικά και τον τρόπο κλινικής εκδήλωσης, κλιμάκωσης και εργαστηριακής εξέλιξης κάθε περίπτωσης. Δεν ξέρουμε ούτε καν τα ιστοπαθολογικά ευρήματα και τον τύπο των βλαβών που εμφάνιζε το εξαιρεθέν ήπαρ, στις περιπτώσεις όσων μεταμοσχεύτηκαν, αλλά και στις υπόλοιπες περιπτώσεις».
Σχετικά με την υπόθεση πως κυκλοφορούν στελέχη διαφόρων συνηθισμένων ιώσεων, που λόγω της καραντίνας έχει διακοπεί η αλληλεπίδρασή τους με την κοινότητα ή την «αγέλη» είπε: «Έχοντας παραμείνει σε χαμηλότερο ρυθμό μεταλλάξεων, σε απομόνωση, χωρίς την συνήθη περιβαλλοντική πίεση υπάρχει μετά την πανδημία ένας πληθυσμός που έχει μείνει ανοσολογικά αδρανής και φυσικά τα παιδιά συμπεριλαμβάνονται. Πρόκειται για ένα εκτεταμένο επιδημιολογικά χώρο, ανοσολογικά υπολειτουργικό, λόγω της καραντίνας, στον οποίο το μέσο επίπεδο ανοσολογικής εγρήγορσης και κυτταρικής ανοσίας για όλες τις ιογενείς λοιμώξεις είναι σίγουρα πολύ χαμηλότερο του συνήθους».
«Υπάρχει ένα λοιμωξιολογικό χάσμα»
Επομένως, η καραντίνα έχει συμπιέσει το χρόνο εκδήλωσης των μεταλλάξων: «Ναι, υπάρχει καθυστέρηση στην ανοσολογική παρακολούθηση αυτών των μεταλλάξεων από μέρους του πληθυσμού, και ειδικά στα παιδιά μικρής ηλικίας κάτω των τριών, αφού δεν έχουν εκτεθεί στα απομονωμένα στελέχη. Υπάρχει ένα λοιμωξιολογικό χάσμα μαζί με ένα ανοσολογικό έλλειμμα, που επιτρέπει την εκδήλωση πρωτογενών, βίαιων ανοσολογικών αποκρίσεων σε λοιμώξεις της παιδικής ηλικίας. Αυτό όντως μοιάζει με τα φαινόμενα των αρχών της πανδημίας, δηλαδή με την πρώτη συνάντηση του κορονοϊού με τον πληθυσμό».
«Δε μπορούν να νικήσουν τη νέα λοίμωξη»
«Από την άλλη μεριά, είναι γνωστό ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών εξελίσσεται σταθερά και αργά μέχρι την εφηβεία και επομένως μπορούμε να υποθέσουμε ότι το όποιο αίτιο της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε αφενός ξεπερνά τις δυνατότητες ανοσολογικής ανταπόκρισης των παιδιών και ταυτόχρονα δεν εμφανίζει το συνηθισμένο μοτίβο ανοσολογικής ανοχής, που το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών ακολουθεί έναντι των κλασικών ιογενών λοιμώξεων του ήπατος. Στις ηπατίτιδες, όπως η ηπατίτιδα Β και C, το ανοσοποιητικό των παιδιών τις «ανέχεται» χωρίς να αντιδρά, μέχρι την ενηλικίωση. Στα περιστατικά ηπατίτιδας που συζητούμε, φαίνεται ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών δε μπορεί ούτε να νικήσει τη λοίμωξη ή να την ανεχτεί».
«Ηλοιμώδη μονοπυρήνωση μετά την καραντίνα»
«Φαίνεται επίσης ότι το αίτιο που αναζητούμε προκαλεί ισχυρότατη φλεγμονώδη και ανοσολογική ανταπόκριση, τόσο συστηματικά όσο και από το ήπαρ. Αυτό μοιάζει με την αντίδραση που προκαλείται από τους ηπατοτρόπους ιούς. Τέτοιοι ιοί είναι οι ιοί της λοιμώδους μονοπυρήνωσης, Epstein Barr (EBV) και Κυτταρομεγαλοϊός (CMV), που μετά την καραντίνα είναι λογικό να ανακτήσουν την επίπτωση που στερήθηκαν εξαιτίας της. Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη την κλινική εικόνα γαστρεντερίτιδας με την οποία εισβάλλει το νόσημα, είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για μια επιδημία οξείας ηπατίτιδας από κυτταρομεγαλοϊό ή κάτι παρόμοιο».
«Η ανοσολογική κατάρρευση»
«Ωστόσο η υποδιάγνωση αυτών των λοιμώξεων είναι πολύ πιθανή όπως πιθανό είναι να προηγείται μια λοίμωξη όπως αυτές που αναφέρθηκαν, αλλά και άλλες, που σμπαραλιάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα (πχ οι ϊοί που εμφανίζουν κυτταροτοξικότητα όπως ο ιός της γρίπης, οι κλασσικοί ερπητοϊοί (HSV-1 και HSV-2), ο παρβοϊός (Parvovirus Β19), οι ερπητοϊοί της ομάδος 6 (HHV-6) και ο ερπητοϊός 7 (ΗΗ-7), κυρίως στα μικρά παιδιά ηλικίας μικρότερης των τριών ετών. Μετά την έναρξη της ανοσολογικής κατάρρευσης μπορούν να ανιχνευτούν διάφοροι ιοί, χωρίς όμως αναγκαστικά να ευθύνονται για την ίδια την ηπατίτιδα».
Το σύνδρομο Reye
«Αυτή η υποτιθέμενη έξαρση των ιογενών λοιμώξεων με κεραυνοβόλο ηπατίτιδα, θα μπορούσε επίσης να οφείλεται στο λεγόμενο σύνδρομο Reye, που εμφανίζεται συνήθως σε παιδιά ηλικίας 3 έως 12 ετών και χαρακτηρίζεται από οξεία εγκεφαλοπάθεια, λιπώδη διήθηση του ήπατος, ηπατίτιδα και πολυοργανική παθολογία, όπως του παγκρέατος, της καρδιάς, των νεφρών και των λεμφαδένων. Το σύνδρομο σχετίζεται με τη χρήση φαρμάκων και κυρίως σαλικυλικών (ασπιρίνης) κατά τη διαδρομή μιας συνηθισμένης ιογενούς λοιμώξεως του αναπνευστικού και για λόγους ιδιοσυγκρασίας του οργανισμού του παιδιού, εμφανίζεται βαριά τοξικότητα με ηπατική βλάβη».
Επαγρύπνηση και μελέτη
«Χρειαζόμαστε λοιπόν πολύ περισσότερα στοιχεία από αυτά που παρέχονται ως τώρα, ωστόσο η επαγρύπνηση είναι αναγκαία για τη σωστή καταγραφή και αναγνώριση της ακριβούς ταυτότητας του νοσήματος ή του συνδρόμου που φαίνεται να συμβαίνει αυτή τη στιγμή», καταλήγει ο Δημήτρης Κουντουράς.
